Η παρακμή της Ελληνικής κοινωνίας

Ψηφίστηκε από όλα τα κόμματα (πλην των ακραίων του ΚΚΕ και της χρυσής αυγής) με 193 θετικές ψήφους έναντι 56 αρνητικών σε σύνολο 249 παρόντων βουλευτών, το νομοσχέδιο του υπουργείου της Δικαιοσύνης σχετικά με το περιβόητο σύμφωνο συμβίωσης. Το συγκεκριμένο νομοσχέδιο στήριξαν ο ΣΥΡΙΖΑ, η Δημοκρατική Συμπαράταξη, το ποτάμι και η ένωση κεντρώων καθώς επίσης και 19 βουλευτές από τη ΝΔ και τρεις των ανεύθυνων Ελλήνων.

Από τη ΝΔ υπερψήφισαν επί της αρχής 19 βουλευτές: Θεόδωρος Φορτσάκης, Νίκη Κεραμέως, Βασίλης Οικονόμου, Όλγα Κεφαλογιάννη, Ντόρα Μπακογιάννη, Νικήτας Κακλαμάνης (κατά στο άρθρο 7) Νίκος Δένδιας, Κυριάκος Μητσοτάκης, Κωστής Χατζηδάκης, Μιλτιάδης Βαρβιτσιώτης, Γιώργος Κουμουτσάκος, Κατερίνα Παπακώστα, Κώστας Τασούλας (κατά στα άρθρα 9, 10 και 11), Νίκος Παναγιωτόπουλος (κατά στα άρθρα 9,10 και 11) Χρήστος Δήμας, Γιάννης Πλακιωτάκης, Σίμος Κεδίκογλου. Ο Γεράσιμος Γιακουμάτος και ο Γιάννης Βρούτσης υπερψήφισαν επί της αρχής αλλά καταψήφισαν όλα τα άρθρα(!). Σχιζοφρενές, ωστόσο πραγματικότητα!

«Όχι» ψήφισαν 29 βουλευτές της ΝΔ: Άννα Καραμανλή, Άννα Μισέλ Ασημακοπούλου, Κώστας Βλάσης, Μάκης Βορίδης, Γιώργος Βλάχος, Ανδρέας Κατσανιώτης, Δημήτρης Κυριαζίδης, Μανώλης Κόνσολας, Αναστάσιος Δημοσχάκης, Απόστολος Βεσυρόπουλος, Σάββας Αναστασιάδης, Γιώργος Γεωργαντάς, Γιώργος Κασαπίδης, Μαρία Αντωνίου, Θανάσης Δαβάκης, Χρήστος Κέλλας, Χαράλαμπος Αθανασίου, Γιώργος Καρασμάνης, Κώστας Κουκουδήμος, Γιάννης Κεφαλογιάννης, Γιαννάκης Στέργιος, Γιώργος Βαγιωνάς, Νότης Μηταράκης, Βασίλης Γιόγακας, Θανάσης Μπούρας, Μάξιμος Χαρακόπουλος, Θανάσης Καββαδάς, Χρήστος Μπουκώρος και Φωτεινή Αραμπατζή.

Από το κόμμα της αξιωματικής αντιπολίτευσης απουσίασαν (;) 27 βουλευτές: Δημήτρης Σταμάτης, Σοφία Βούλτεψη, Λευτέρης Αυγενάκης, Κώστας Τζαβάρας, Ευάγγελος Μεϊμαράκης, ‘Αδωνις Γεωργιάδης, Γιάννης Ανδριανός, Γιώργος Στύλιος, Κώστας Καραμανλής, Κώστας Κοντογεώργος, Κώστας Γκιουλέκας, Σταύρος Καλαφάτης, Έλενα Ράπτη, Κώστας Τσιάρας, Αντώνης Σαμαράς, Κώστας Κατσαφάδος, Γιάννης Τραγάκης, Κώστας Καραμανλής του Αχιλλέα, Φωτεινή Αραμπατζή, Χρήστος Σταϊκούρας, Βασίλης Κικίλιας, Καραγκούνης Κώστας, Γεωργία Μαρτίνου, Θόδωρος Καράογλου, Μάριος Σαλμάς, Ευάγγελος Μπασιάκος και Γιάννης Αντωνιάδης, επιλέγοντας την "εύκολη" οδό της απουσίας προκειμένου να μην λάβουν θέση στο ζήτημα.

Από τους ανεύθυνους Έλληνες υπέρ του νομοσχεδίου τοποθετήθηκαν η Έλενα Κουντουρά, ο Θανάσης Παπαχριστόπουλος και ο Κώστας Ζουράρης, ενώ ο πρόεδρος του κόμματος, Πάνος Καμένος, επέλεξε, κι αυτός, να αποφύγει να τοποθετηθεί επί του ζητήματος, επιλέγοντας την οδό της απουσίας από την συζήτηση. Τέλος εναντίον του νομοσχεδίου τάχθηκε ο ανεξάρτητος βουλευτής Νίκος Νικολόπουλος, ενώ ο δεύτερος ανεξάρτητος βουλευτής, Στάθης Παναγούλης, απουσίαζε (κι αυτός) από την συζήτηση.

Το περιβόητο σχέδιο συμβίωσης που συνέγραψαν αλλά ποτέ δεν τόλμησαν να ψηφίσουν οι κυβερνήσεις της ΝΔ και του ΠΑΣΟΚ τα προηγούμενα χρόνια, ψηφίστηκε τελικά από την "συγκυβέρνηση" ή καλύτερα από την "εθνική κυβέρνηση" όλων των κομμάτων του Ελληνικού κοινοβουλίου. Η Ελληνική κοινωνία πλέον έχει "αποδεχτεί" το αφύσικο ως φυσιολογικό και το παράλογο ως νόμο του κράτους.

Μέχρι σήμερα δεν ενδιέφερε κανέναν Έλληνα πολίτη εάν κάποια "ζευγάρια" με αφύσικες σεξουαλικές προτιμήσεις συμβίωναν κάτω από την ίδια στέγη. Για την ακρίβεια, υπήρχε η στοιχειώδης ντροπή και συστολή να μην διατυμπανίζεται η σεξουαλική ανωμαλία που συνοδεύει μια νοσηρή και αρρωστημένη ψυχολογία, όπως διατυπωνόταν μέχρι πρόσφατα στα βιβλία της ψυχιατρικής. Στην Ελλάδα, σε αντίθεση με την Δύση, δεν υπήρξε ποτέ "κυνήγι μαγισσών" για την κάθε μορφής ασυδοσία ή "μη φυσιολογική" σεξουαλική προτίμηση. Ωστόσο ταυτόχρονα δεν υπήρξε ποτέ ανοχή στην δημόσια διαφήμιση και στην προβολή μιας τέτοιας συμπεριφοράς που τελικώς καταλήγει να γίνεται εκβιαστικός και αναγκαστικός προσηλυτισμός στην ανωμαλία.

Οι πολίτες της πατρίδος μας -μέσω της ψήφου τους- επιβεβαίωσαν πως η χώρα βρίσκεται σε απόλυτη παρακμή και σε βαθύτατη ηθική κρίση, πολύ μεγαλύτερη και πιο επικίνδυνη για το έθνος από την οικονομική ύφεση. Η Ελλάδα, πλέον, και νομοθετικά αποδεικνύεται ένας νόθος απόγονος της Δύσης, εισάγοντας στην νομοθεσία της ένα ζήτημα που δεν έπρεπε σε καμία περίπτωση να αποτελεί νόμο του κράτους. Αυτή είναι η αρχή της νομιμοποιήσεως κάθε πράξης χωρίς το φίλτρο της ηθικής, όχι με την κατακριτέα πουριτανική έννοια αλλά με βάση την φυσιολογία που απορρέει από την κατασκευή του ανθρώπου.

Είτε μας αρέσει, είτε όχι, ο άνθρωπος έχει Δημιουργό. Αυτός δεν είναι ούτε μια τυχαία έκρηξη, ούτε περιστασιακές εξελίξεις πιθήκων, ούτε ζαριά του σύμπαντος που κατέληξε σε ανθρώπους. Δημιουργός του ανθρώπου είναι ο Θεός, είτε το παραδεχόμαστε, είτε όχι. Είτε συμφωνεί, είτε διαφωνεί η σκοτισμένη Δύση, η ηθική δεν καθορίζεται από τον άνθρωπο, αλλά από Αυτόν που τον κατασκεύασε. Αυτός όρισε το πως πρέπει να λειτουργεί ο άνθρωπος και το παρέδωσε στους ανθρώπους μέσα από την Ορθόδοξη Πίστη. Κάθε παρέκκλιση από τις οδηγίες Του είναι ανωμαλία (εκτροπή από την ομαλότητα), ασυδοσία, ανταρσία και καταλήγει στον θάνατο του ανθρώπου και στην παρακμή των κοινωνιών που υιοθετούν αυτού του είδους τις αποκλίσεις.

Στις ημέρες μας απαιτείται ιδιαίτερο σθένος προκειμένου να διατυπώσει κανείς το προφανές και το φυσιολογικό γιατί βρίσκεται αντιμέτωπος με την εξαλλοσύνη και την βαρβαρότητα της πλειοψηφίας των "προοδευτικών" που πρεσβεύουν και κάνουν σημαία κάθε τι "παρά φύσιν". Ο παραλογισμός και η ασύδοτη εκτροπή από το φυσιολογικό έχει επικρατήσει σε όλα τα επίπεδα της νεο-Ελληνικής κοινωνίας και όποιος τολμήσει να ψελλίσει ψήγματα της Αληθείας βρίσκεται υπόλογος -και υπόδικος- από την υποκριτική "ελευθερία" που εκφράζουν οι κάθε λογής ασύδοτοι.

Ότι και να ισχυρίζεται η πλειοψηφία, η Αλήθεια είναι μία και δεν χωράει συζήτηση σε αυτό. Εάν οι νεο-Έλληνες στο σύνολό τους επέλεξαν να διώξουν την Αλήθεια από την ζωή τους και να υιοθετήσουν την υποκρισία, το αφύσικο, το ψέμα και την παρακμή, είναι δικαίωμά τους αλλά μόνο στο επίπεδο της προσωπικής επιλογής.

Σε επίπεδο έθνους η Ελλάδα δεν υπήρξε ποτέ τόπος που δεν αποδεχόταν την Αλήθεια. Όσοι διατηρούμε ακόμα την στοιχειώδη ντροπή και ευθύνη απέναντι στους προγόνους μας δεν πρέπει να επιτρέψουμε να συμβεί αυτό επί των ημερών μας.