Αρκετά μεγάλο ενδιαφέρον παρουσιάζει η άποψη του Tim Worstall στο προβοκατόρικο Αμερικανικό περιοδικό Forbes, σε ότι αφορά στο ευρώ και την αποτυχημένη Ευρωπαϊκή νομισματική ένωση. Το συμπέρασμα του Worstall είναι πως όχι μόνο η Ελλάδα, αλλά σύσσωμη η ευρωζώνη πρέπει να σταματήσει την χρήση του ευρώ, αποδεικνύοντας πως το κόστος της ύπαρξής τους είναι σαφώς μεγαλύτερο από το όφελος που τελικά δεν υπάρχει. Το παραθέτω σε μετάφρασή μου από το Αγγλικό κείμενο, σε δύο συνέχειες, σημειώνοντας πως οι επισημάνσεις είναι προσωπικές μου και όχι του συγγραφέα.
Το σημερινό μεγάλο ερώτημα εδώ στην Ευρώπη είναι αν η Ελλάδα θα καταφέρει να τρεκλίσει μέσα από τα προβλήματα χρέους της χώρας ή πρόκειται να συντριβεί και να καταστραφεί προκαλώντας αθέτηση του χρέους και την επακόλουθη πιθανή έξοδο από το ευρώ. Πολλοί λένε ότι η έξοδος από το ευρώ θα ήταν μεγάλο κακό για τη χώρα και την οικονομία της: και σίγουρα δεν θα είναι ευχάριστη στους πολίτες της τους πρώτους λίγους μήνες. Ωστόσο, μια ενδιαφέρουσα νέα έρευνα δείχνει ότι πρωτίστως δεν υπήρξαν στην πραγματικότητα τα αναμενόμενα οφέλη από την υιοθέτηση του ευρώ. Έτσι, το να το αφήσει δεν είναι πιθανόν να προκαλέσει τυχόν αρνητικές συνέπειες εφόσον η ίδια η μετάβαση ολοκληρωθεί.

Τα βασικά σημεία είναι εμφανή. Αν τα 100.000 άτομα του τόπου καταγωγής μου στο Bath (σημ. ΜΒΒ: πόλη της νοτιοδυτικής Αγγλίας) χρησιμοποιούν διαφορετικά νομίσματα, οι συναλλαγές μεταξύ των πολιτών θα είναι μάλλον δύσκολες. Αν όλοι χρησιμοποιούμε το ίδιο νόμισμα θα είναι ευκολότερες και θα υπάρξουν περισσότερες συναλλαγές. Δεδομένου ότι το εμπόριο είναι αυτό που μας δίνει την Smithian αύξηση (από τον Adam Smith, η εξειδίκευση και ο καταμερισμός της εργασίας και του εμπορίου στην προκύπτουσα παραγωγή), μας κάνει όλους πιο πλούσιους, αυτό είναι μια καλή ιδέα. Ωστόσο, είναι δυνατόν να έχουμε πάρα πολύ από ένα καλό πράγμα. Εάν χρησιμοποιούμε το ίδιο νόμισμα, τότε θα πρέπει, εξ ορισμού, να έχουμε την ίδια νομισματική πολιτική. Επίσης όσο μεγαλύτερη είναι η περιοχή που καλύπτει, το πιο πιθανό είναι ότι θα έχουμε περισσότερες από δύο περιοχές μέσα σε αυτή οι οποίες θα αντιδράσουν διαφορετικά σε ένα εξωτερικό ή ασύμμετρο σοκ (ο ορισμός του δεύτερου απλά είναι ένα σοκ που πλήττει διάφορες περιοχές με διαφορετικούς τρόπους). Αυτό είναι για το οποίο ο Paul Krugman έχει μιλήσει σχετικά με τη Φινλανδία, αλλά και όλοι έχουν αναφερθεί όπως στις εκρήξεις ακινήτων στην Ιρλανδία και στην Ισπανία πριν μια δεκαετία.

[ συνεχίζεται... ]
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου