Θεωρητική ή πραγματική οικονομία; (2)

Αυτή η προσέγγιση της μαθηματικής–παράδοσης προήλθε από μια μάλλον περίεργη θέση. Όπως ο Roy Weintraub αναφέρει στο εξαιρετικό βιβλίο του «Πώς τα Οικονομικά έγιναν αναπόσπαστο μέρος της Μαθηματικής Επιστήμης», ο Debreu πήρε την προοπτική του από μια μυστική ομάδα Γάλλων μαθηματικών που, αρχής γενομένης το 1930, εργάστηκαν υπό το ψευδώνυμο «Nikolas Bourbaki». Η ομάδα Bourbaki θεωρούσε ότι τα μαθηματικά θα πρέπει να έχουν μια σχεδόν θρησκευτική αγνότητα, εκλεπτυσμένα και καθαρά από την επαφή με την πρακτική. Εκπαιδευμένος στο Παρίσι, ο Debreu τέθηκε υπό την επιρροή τους, και στη συνέχεια μετατοπίστηκε από τα μαθηματικά στα οικονομικά.

Ο Weintraub υποστηρίζει ότι ο Debreu έπαιξε καθοριστικό ρόλο στην μεταμόρφωση της οικονομίας· «Όχι μόνο στην αυτο–εικόνα του πεδίου, αλλά και στην έννοια της ίδιας της έρευνας». Από τότε, τα οικονομικά μαθηματικά έχουν γίνει Bourbakian, κατά κύριο λόγο ασχολούνται με την τυπική δομή (formal structure). Οι επαγγελματίες υποβαθμίζουν την ανάγκη για ρεαλιστικές υποθέσεις, όπως σημείωσε ο Paul Fleiderer στο λαμπρό δοκίμιό του τους χαμαιλέοντες. Χρησιμοποιούν πολύ αμφίβολες υποθέσεις για να δημιουργήσουν ένα αποτέλεσμα, το οποίο στη συνέχεια χρησιμοποιούν ως βάση για την παροχή συμβουλών στους φορείς χάραξης πολιτικής. Αυτό είναι λίγο πολύ, το αντίθετο της καλής επιστήμης.

Οι επιστήμονες γενικά επιστρατεύουν τα μαθηματικά μόνο ως εργαλείο, και, τελικά, εκτιμούν την πρακτική κατανόηση παραπάνω από την θεωρητική αυστηρότητα. Νοιάζονται βαθύτατα για την αληθοφάνεια των παραδοχών που χρησιμοποιήθηκαν σε κάθε μοντέλο. Τα μοντέλα, φυσικά, είναι πάντα υπεραπλουστευμένα –θα μπορούσε κανείς να πει «λάθος»– αλλά αυτό που μετράει είναι αυτό που τελικά πετυχαίνουν. Μια σφαίρα είναι ένα καλό μοντέλο για την Γη, όχι επειδή στερείται κάθε γεωγραφικής λεπτομέρειας, όπως βουνά ή κοιλάδες, αλλά επειδή πετυχαίνει το σωστό γενικό σχήμα.

Η Bourbakian επίδραση στα καθαρά μαθηματικά όντως προκάλεσε ένα ρήγμα ανάμεσα στους φυσικούς και στους μαθηματικούς στη δεκαετία του 1980. Η επίσημη και καθαρή Bourbakian προσέγγιση φάνηκε άχρηστη στους φυσικούς, των οποίων η πιο πρακτική προσέγγιση φάνηκε ύποπτη στους μαθηματικούς. Από τότε η ρήξη έχει εξαφανιστεί, καθώς τα μαθηματικά έχουν προχωρήσει. Τα οικονομικά προφανώς δεν το έχουν ξεπεράσει ακόμα.

Η διαφωνία του Romer με τον Lucas και τον Prescott, λοιπόν, μπορεί στην πραγματικότητα να είναι για το πώς θα πρέπει να είναι τα οικονομικά. Σαν ένας φυσικός, ή χημικός ή βιολόγος, ο Romer θέλει να κάνει οικονομικά του πραγματικού κόσμου. Οι άλλοι –μαζί με τους συναδέλφους τους στα κλειστά θεωρητικά ύψη της οικονομίας– θέλουν να κάνουν "Οικονομικά Μαθηματικά", τα οποία θεωρούν ως τη μελέτη μιας συγκεκριμένης κατηγορίας αφηρημένων μαθηματικών μοντέλων. Αν ψάχνατε για συμβουλές για το πώς να βγούμε από μια βαθιά ύφεση, σε ποιούς θα απευθυνόσασταν;

[ Αρχή ]