Η GRexit θα βλάψει τη Δύση

«Μια πιθανή έξοδος της Ελλάδας από τη ζώνη του ευρώ θα οδηγούσε όλη την ευρωζώνη στο χάος και θα προκαλούσε αμφιβολίες για όλο το οικοδόμημα της συμμαχίας της Δύσης» προειδοποιεί μιλώντας στην εφημερίδα Telegraph ο εκτελεστικός διευθύνων σύμβουλος του Institute of International Finance (IIF - Ινστιτούτο Διεθνών Οικονομικών), Hung Tran.

«Βραχυπρόθεσμα, είναι αρκετά πιθανό αυτή η υπόθεση να περιορίσει την οικονομική ενίσχυση, από την άποψη του κόστους του δανεισμού, των περιφερειακών χωρών όπως είναι η Ισπανία και η Πορτογαλία σε σχέση με το 2010 ή το 2012. Ωστόσο, υπάρχει μια ολόκληρη σειρά από πολιτικές προεκτάσεις που αφορούν στις προσδοκίες των αγορών σχετικά με το εάν το ευρώ μπορεί να αποδείξει ότι η παρούσα κατάσταση είναι αναστρέψιμη. Το φυσικό ερώτημα είναι: ποιος θα είναι ο επόμενος; Θα δημιουργηθούν ερωτήματα για την ευθυγράμμιση της Ελλάδας με την Ε.Ε. και τη Δύση όσον αφορά σε θέματα εξωτερικής πολιτικής, πολιτικής ασφαλείας και άλλα, ενώ όλη η ουσία της συμμαχίας της Δύσης θα μπορούσε να τεθεί υπό αμφισβήτηση», επισημαίνει ο Tran.

Σύμφωνα με τον Hung Tran, η έξοδος της Ελλάδας από το ευρώ θα μπορούσε να έχει σημαντικές πολιτικές προεκτάσεις ενισχύοντας την πόλωση μεταξύ του πυρήνα της ευρωζώνης και των υπολοίπων εταίρων. «Υπήρξε μια οξύτατη πόλωση τόσο στα δεξιά και αριστερά από το κύριο (φιλοευρωπαϊκό) ρεύμα υποστηρίζοντας ότι η σημερινή προσέγγιση της οικονομικής πολιτικής με γνώμονα την λιτότητα δεν λειτούργησε [...] έτσι η αποτυχία επίτευξης συμφωνίας με την Ελλάδα που θα την οδηγήσει σε έξοδο από την ευρωζώνη, θα κάνει αυτή τη συζήτηση και αυτή την πόλωση ακόμα πιο έντονη και ακόμα πιο προβληματική».

Ο διευθύνων σύμβουλος του IIF φαίνεται αισιόδοξος ότι θα βρεθεί χώρος για συμβιβασμό και πως θα υπάρξει συμφωνία την τελευταία στιγμή, αλλά προειδοποιεί ότι οι συνέπειες μιας GRexit θα είναι πολύπλοκες και δεν έχουν γίνει αντιληπτές μέχρι σήμερα. «Η καλύτερη ελπίδα είναι ότι υπάρχει ένας πρακτικός και λογικός συμβιβασμός μεταξύ του eurogroup και της Ελλάδας, που από τη μια μεριά επιτρέπει και δεσμεύει την Ελλάδα για την εφαρμογή λογικών μεταρρυθμίσεων για την αναζωογόνηση της οικονομικής ανάπτυξης, και από την άλλη πλευρά παρέχει ένα πιο απλωμένο χρονοδιάγραμμα για την Ελλάδα, για να προσαρμόσει τις μεταρρυθμίσεις στην πραγματικότητά της και να μην συμπιεστεί πάρα πολύ σε ένα βραχυπρόθεσμο διάστημα».

Οι φόβοι της Δύσης που σχετίζονται με την έξοδο της χώρας μας από τη ζώνη του ευρώ είναι σε δύο άξονες: Ο ένας σχετίζεται άμεσα με τη συνοχή της ευρωζώνης. Όλοι, ανεξαιρέτως, οι ιθύνοντες της νομισματικής ένωσης έχουν εκφράσει το φόβο της διάσπασης και του κατακερματισμού της στην περίπτωση μιας ενδεχόμενης GRexit. Στην πόρτα της εξόδου αυτή τη στιγμή υπάρχει αρκετός συνωστισμός, αλλά όλοι προσπαθούν να μην κάνουν το πρώτο βήμα. Η χώρα μας πρέπει και εδώ να σταθεί οδηγός της Ευρώπης, αλλά αφού πρώτα εξασφαλίσει όλες τις ικανές και αναγκαίες συνθήκες για την επανεκκίνηση της οικονομίας της.

Το δεύτερο που δεν επιθυμούν και φοβούνται οι δυτικοί, είναι το να χάσουν την ουσία των διαπραγματεύσεων: Όλο το "παζάρι", που καταχρηστικά ονομάζουν διαπραγματεύσεις, δεν γίνεται για τις μεταρρυθμίσεις που κάνει ή δεν κάνει η χώρα μας, αλλά για το πόσο διάστημα η Ελλάδα θα βρίσκεται υπό καθεστώς επιτήρησης και οικονομικών υποχρεώσεων. Ήδη η Δύση έχει δεσμεύσει την πατρίδα μας με πληρωμές και υποχρεώσεις που φτάνουν μέχρι το 2054, αλλά από ότι φαίνεται δεν της είναι αρκετό. Αντιθέτως, προσπαθεί εναγωνίως να επεκτείνει αυτό το διάστημα, γι' αυτό αν προσέξατε και ο Tran επαναλαμβάνει στις προτάσεις του τα περί ενός πιο "απλωμένου χρονοδιαγράμματος", όπως έχουν κάνει κατά καιρούς οι εκπρόσωποι του ΔΝΤ, της ECB, του EFSF και της Ευρωπαϊκής Επιτροπής.

Το ζήτημα είναι, εμείς τι κάνουμε; Ακόμα υποστηρίζουμε την παραμονή μας στο ευρώ και άρα στα βάσανα;