Σύμφωνα με πληροφορίες του πρακτορείου Reuters, η Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα αύξησε το όριο της έκτακτης ρευστότητας (ELA) για τις Ελληνικές τράπεζες κατά δύο δις ευρώ, φτάνοντας το στα 78,9 δις ευρώ.
Νωρίτερα το πρακτορείο σε σχετικό δημοσίευμα του, στο οποίο και επικαλείται πηγές από τη Φρανκφούρτη, είχε αναφέρει ότι η ECB δεν είναι πρόθυμη να διαταράξει τις διαπραγματεύσεις μεταξύ της Ελλάδας και των δανειστών, σφίγγοντας ακόμα περισσότερο τη θηλιά στο λαιμό της πατρίδας μας.
Η Κεντρική Τράπεζα της Ευρώπης δεν συμμερίζεται (ή έτσι θέλει να παρουσιάζεται) τις ενστάσεις της Bundesbank, που εισηγείται «κούρεμα» του ποσού των ομολόγων που μπορούν να προσφέρουν ως ενέχυρα οι Ελληνικές τράπεζες για να έχουν την δυνατότητα άντλησης ρευστότητας από την ECB.
Πηγές της ECB δήλωσαν πως τα σκληροπυρηνικά της στελέχη, με επικεφαλής αυτούς της Bundesbank, επιθυμούν να αυξηθεί το «κούρεμα» που επιβάλλει η ECB στα Ελληνικά χρεόγραφα που προσφέρουν οι τράπεζες ως ενέχυρο, μετά τις πρόσφατες υποβαθμίσεις του αξιόχρεου της Ελλάδας και των τραπεζών της.
Η κυβέρνηση με το να μην λαμβάνει θέση και κυρίως με το να μην ξεκαθαρίζει το ποια είναι η πολιτική της επιδίωξη, έχει αρχίσει να κουράζει ακόμα και τους πιο θερμούς υποστηρικτές της. Οι Ευρωπαίοι από την άλλη πλευρά, εκμεταλλεύονται στο έπακρο την ευκαιρία που τους δίνεται για να φθείρουν τις αντιευρωπαϊκές φωνές και κυρίως το αριστερό μέτωπο που είχε ως κύριο εκφραστή του τον ΣΥΡΙΖΑ.
Μόνο που ο μεγάλος χαμένος της ιστορίας είναι ... η Ελλάδα μας!
Αναρτήσεις
Ο λαϊκίστικος σχηματισμός του Καμμένου Σύριζα αδυνατεί ολοκληρωτικά να παράγει πολιτική πράξη και αυτό οφείλει πια να αναγνωριστεί,απ’ τον καθένα που δεν πασχίζει να προστατεύσει ένα αυτοκαταστροφικό πείσμα επιλογής.Επίσης είναι καταφανές, πως αυτό δεν εδράζεται στον εξωτερικό παράγοντα και στον πόλεμο των μεγάλων συμφερόντων,τα οποία πάντως ήταν εγνωσμένων προθέσεων,αλλά στα κυβερνητικά πρόσωπα.Ο βαθμός αδυναμίας είναι ολοσχερής και διαπερνά κάθε τομέα πολιτικής,οποιοδήποτε πεδίο ευθύνης και όλες τις περιοχές δράσης.Δεν άπτεται αποκλειστικά με οικονομικά ζητήματα γεγονός το οποίο εν μέρει θα ήταν αποδεκτό ως ένα βαθμό.Καταγράφεται μια παντελής κυβερνητική παραλυσία απέναντι στη λήψη οποιουδήποτε έστω και διοικητικού μέτρου ανακούφισης μιας πολύπαθης κοινωνίας,για παράδειγμά από τη γραφειοκρατία.Ό,τι ξεκινά είναι έκτυπο-π.χ. αστυνομικός γειτονιάς ή επαναφορά προηγούμενων αποτυχημένων μέτρων, παλινδρόμηση, αντιφάσεις, καθυστερήσεις, αναποτελεσματικότητα. Αυτό που συμπεραίνεται,είναι πως εφόσον τα αίτια δεν ανευρίσκονται στο πεδίο μιας υπονόμευσης από τις αντιδραστικές δυνάμεις,προφανώς και σχετίζονται με την ιδεολογική σύγχυση των κομμάτων της συγκυβέρνησης. Ευρωκεντρισμός,ψευτο-διεθνισμός, κρατισμός,στερεότυπα προοδευτισμού και επικοινωνιακή διαχείριση. Κρίμα για τον κόσμο της αριστεράς γιατί για τους Ανελ-ληνες το κρίμα στο λαιμό τους με αυτά που καπηλεύονται.Είναι πλήρως απογοητευτικό πως δεν κατατίθεται κάποιος σχεδιασμός έστω μακρόπνοος και ουτοπικός.Το απόλυτο τίποτα, μια πλήρης ματαίωση των αριστερών κινημάτων για την ύπαρξη μιας άλλης εφικτής λύσης.Τόσα μορφωμένα πρόσωπα και δεν έχουν τη δυνατότητα να κάνουν μια ρύθμιση έστω για τη δημόσια διοίκηση, τον πολιτισμό, το κυκλοφοριακό, την οικολογία, την κατάσταση στην εκπαίδευση, τις συμμετοχικές διαδικασίες.Η πλήρης αμηχανία του συνδικαλιστή που ο υπουργός του παραχώρησε τη θέση του κι αυτός δεν ξέρει τι να πράξει.Το πλάνο βέβαια πάντα υφίσταται κι αυτό περιλαμβάνει έναν επώδυνο κύκλο κοινωνικής αποθάρρυνσης για οποιαδήποτε μελλοντική πρόταση αντίστασης έναντι των ξένων δυνάμεων.Μόνη πικρή παρηγοριά είναι πως η αριστερά είναι συνηθισμένη σε προδοσίες.Σχετικά με το ζήτημα της περιβόητης διαπραγμάτευσης ένα είναι το μείζον.Δεν υπερψηφίστηκε γι’ αυτό ο Σύριζα αλλά για να καταργήσει τα μνημόνια με ένα σχέδιο νόμου.Απ’ την αρχή τις διακυβέρνησης επιχειρούν να επικεντρώσουν το ενδιαφέρον της κοινής γνώμης στις δήθεν παράλογες εξωτερικές πιέσεις, τις οποίες μάλλον δεν είχαν υπολογίσει όταν αφειδώς έταζαν το άπαν παν σε άπαντες.Ωσάν να μην έφτανε όλος αυτός ο εμπαιγμός, υπογράφουν και μια περαιτέρω δέσμευση την 20 Φεβρουαρίου,χωρίς ουσιαστικό αντίκρισμα,παρά μόνο την κατοχύρωση των αξιολογήσεων,τις οποίες λίγο αργότερα δείχνουν να αποφεύγουν,γιατί προφανώς υπολείπονται των απαιτήσεων.Οι προηγούμενες κυβερνήσεις φαίνεται να δέχονταν a priori τις επιταγές της Ευρώπης, χρηματικές και διοικητικές, προφανώς συμμεριζόμενες τη μόνιμη κι επονείδιστη άτυπη συνθήκη υποταγής στους ξένους,λόγω αδυναμίας.Γνωστό, ηθικά μεμπτό κι επιλήψιμο απ’ τη στιγμή που δεν ανακοινώνεται και στο λαό να πάρει κι εκείνος τις αποφάσεις του κι επιτέλους την ευθύνη του.Αρκεί όμως μια φραστική διαφοροποίηση επί της αρχής χωρίς καθόλου συνέχεια?Οι τωρινοί υπουργοί,μασκαρεύονται άχαρα το ρόλο τους χωρίς ουσιαστικά να πιστεύουν πραγματικά σε αυτό που τους έχει ανατεθεί.Ακόμα κι αν τελικώς επιτύχουν να χρηματοδοτηθούν από τις ξένες δυνάμεις δεν πρόκειται να αντέξουν για πολύ να υποκρίνονται κάτι που δεν επιθυμούν και δε μπορούν να είναι.Το ιδεολογικό τους αδιέξοδο άπτεται στην αδυναμία κατανόησης τόσο της αναπροσαρμογής των εξουσιαστικών μηχανισμών κυριαρχίας,όσο και τον κοινωνικό αναπροσδιορισμό των αιτημάτων κι αναγκών στην επιχειρούμενη παγκοσμιοποίηση.Ομοιάζουν με το καναρίνι που ενώ βρήκε την πόρτα ανοικτή δεν εγκαταλείπει το κλουβί,της Ευρώπης.Αν με πλήρη απραξία και χωρίς όραμα οδηγήσουν τη χώρα στη συντριβή,η αριστερά θα αποτεφρωθεί ιστορικά έτσι που ούτε σε ανάσταση δε θα μπορεί πια να ελπίζει,αφού δεν την πιστεύει. Αυτεξούσιος
ΑπάντησηΔιαγραφή