Σήμερα (21/5) είναι η εορτή και η μνήμη όχι απλά ενός αγίου της Ορθοδόξου Εκκλησίας, αλλά αυτού του μοναδικού και χαρισματικού αυτοκράτορα, που όρισε το τι σημαίνει ηγέτης. Μέχρι σήμερα έχουν αναδειχθεί λίγοι στην παγκόσμια ιστορία, που δικαιούνται τον τίτλο του ηγέτη, ο Μέγας Κωνσταντίνος, όμως, είναι αυτός, που με τη ζωή, την διακυβέρνηση και το παράδειγμά του μας δίδαξε έμπρακτα και μας έδειξε το τι θα πει ηγέτης.
Μπορεί να έχουν γραφεί και να έχουν ειπωθεί ακόμα περισσότερα για την προσωπικότητα του ανεπανάληπτου αυτοκράτορα, αλλά τα λόγια πάντοτε ηττώνται στην προσπάθειά τους να εξυμνήσουν το μεγαλείο της ζωής και της βασιλείας του. Σε μία εποχή όπου ο αυτοκράτορας λατρευόταν ως ισόθεος, εκείνος δίδαξε την απόλυτη ελευθερία, την δικαιοσύνη και κυρίως το τι σημαίνει ο άρχοντας να εφαρμόζει στην πράξη τη διδασκαλία της Ορθόδοξης Εκκλησίας.
Ο Μέγας Κωνσταντίνος θεμελίωσε τόσο γερά τις βάσεις της πραγματικής και αληθινής διακυβέρνησης, που αντέχουν ακόμα μετά από 1678 χρόνια από τον θάνατό του και παρά τις σφοδρές και μανιώδεις προσπάθειες των δυτικών που όλα αυτά τα χρόνια αγωνίζονται μετά πάθους να προβάλλουν και να αναδείξουν ως πετυχημένη μια άλλη πολιτική, χωρίς ωστόσο να μπορούν να το καταφέρουν.Ο Μέγας Κωνσταντίνος κυριάρχησε σε ολόκληρη την οικουμένη όπως γράφει ο σύγχρονος και βιογράφος του, Ευσέβιος Καισαρείας, «Ὅτι θεοῦ μὲν δοῦλος ἦν ἐθνῶν δὲ νικητής» δηλαδή ήταν μεν δούλος τού Θεού, αλλά νικητής των εθνών.
Ο Ευσέβιος εξηγεί το σκεπτικό του λέγοντας πως «Καὶ ὁ μὲν οἷα πιστὸς καὶ ἀγαθὸς θεράπων τοῦτ’ ἔπραττε καὶ ἐκήρυττε, δοῦλον ἄντικρυς ἀποκαλῶν καὶ θεράποντα τοῦ παμβασιλέως ὁμολογῶν ἑαυτόν, θεὸς δ’ αὐτὸν ἐγγύθεν ἀμειβόμενος κύριον καθίστη καὶ δεσπότην νικητήν τε μόνον τῶν ἐξ αἰῶνος αὐτοκρατόρων ἄμαχον καὶ ἀήττητον, εἰσαεὶ νικῶντα τροπαίοις τε τοῖς κατ’ ἐχθρῶν διὰ παντὸς φαιδρυνόμενον, βασιλέα τοσοῦτον, ὅσον οὐδεὶς ἀκοῇ τῶν πάλαι πρότερον μνημονεύει γενέσθαι· οὕτω μὲν θεοφιλῆ καὶ τρισμακάριον, οὕτω δ’ εὐσεβῆ καὶ πανευδαίμονα, ὡς μετὰ πάσης μὲν ῥᾳστώνης πλειόνων ἢ οἱ ἔμπροσθεν κατασχεῖν ἐθνῶν, ἄλυπον δὲ τὴν ἀρχὴν εἰς αὐτὴν καταλῆξαι τελευτήν» που σημαίνει:
«Και αυτός μεν ως πιστός και αγαθός έπραττε και κήρυττε τούτο, αποκαλώντας τον εαυτό του ανοικτά δούλο και υπηρέτη του (παμβασιλέως) Θεού, ο δε Θεός ανταμείβοντάς τον όπως του άξιζε τον καθιστά κύριο και δεσπότη και νικητή, μόνον αυτόν από όλους τους αυτοκράτορες, στους αιώνες ακαταμάχητο και αήττητο, παντοτινό νικητή και λαμπρύνοντάς τον με τρόπαια κατά των εχθρών. Τον καθιστά βασιλέα τόσο μεγάλο, όσο κανείς από τους παλαιούς [προσθήκη ΜΒΒ: αλλά και τους μεταγενέστερους του μέχρι και των ημερών μας] δεν μνημονεύεται από την παράδοση· ότι έγινε τόσο θεοφιλής και τρισμακάριος, τόσο ευσεβής και τρισευτυχής, ώστε να εξουσιάζει τα έθνη με κάθε ευκολία, περισσότερο από τους προηγούμενους και να κρατήσει την βασιλεία του ατάραχη μέχρι το θάνατό του».
Δεσμεύομαι να επανέλθω στη ζωή και στο έργο του Μεγάλου αυτού αγίου και αυτοκράτορα της οικουμένης και να προσπαθήσω μέσα από τις μαρτυρίες του βιογράφου του να δείξω το ότι μόνο η πολιτική του θα αποτελούσε τη λύση στα σημερινά ζητήματα που βασανίζουν την ανθρωπότητα.Ο Μέγας Κωνσταντίνος μετά από 1678 χρόνια παραμένει πιο επίκαιρος από ποτέ και σε αυτόν πρέπει να αναζητήσουμε τη λύση των πολιτικών -και όχι μόνο- προβλημάτων της εποχής μας.
Αναρτήσεις
Η εξουσιαστική συμμαχία του Καμμένου Σύριζα και των Ανελ-λήνων προσπαθεί απεγνωσμένα και ματαιοπονώντας να ομοιάσει με κυβέρνηση αλλά δυστυχώς, πρωτίστως για τη χώρα, αποτυγχάνει οικτρά. Στην αρχή αυτό φαίνονταν καχύποπτη κριτική,τώρα πια όμως ακόμα για τους πλέον πείσμονες θιασώτες είναι μια αποκαρδιωτική πραγματικότητα.Οι κινήσεις μιας αδιέξοδης ιδεολογίας στο πολιτικό πεδίο εκφράζονται ως παντελής έλλειψη στοιχειώδους σχεδιασμού,αδυναμία προσαρμογής στα δεδομένα,ανακολουθίες,αναιρέσεις,αντιφάσεις,παραφωνίες.Ο πολιτικός χρόνος που παραμένει η συγκεριμένη αριστερο-δεξιά λαϊκιστική σύμπραξη στην κυβέρνηση, ισοδυναμεί με μια σειρά από επώδυνους τραυματισμούς στο μαλακό υπογάστριο αυτής της έρμης χώρας.Η συγκεκριμένη διακυβέρνηση οδηγεί τον τόπο σε μια επικίνδυνη περιπέτεια,η οποία αν χρονίσει θα επιφέρει ολέθρια αποτελέσματα.Η Ελλάδα έφτασε εν ολίγοις να εξαρτά τη δημοσιονομική επιβίωση της από την ιδεολογική ομφαλοσκόπηση του Σύριζα και τα παραληρήματα των Ανελ-λήνων.Οι περιστάσεις είναι τραγικές και συνάμα γελοίες,αν κανείς προς στιγμήν και καταχρηστικώς,διαχωρίσει τα δράματα συμπολιτών μας και προσεχώς,απάντων των παροικούντων εν Ελλάδι.Ουσιαστικά ύστερα από μια παρατεταμένη οικονομική ύφεση και μια απόλυτη οικονομική εξάρτηση από τις ξένες δυνάμεις, περιήλθαμε σε μια βαθιά πολιτική κρίση.Αυτό ίσως αποβεί σε καλό γιατί έστω και εν τω μέσω βασάνων και διωγμών εγγίζουμε την αιτία των οικείων δεινών που δεν είναι άλλη:από τη βαθύτατη και χρονίζουσα πνευματική κρίση.Αυτός είναι ο λόγος του αποπροσανατολισμού μας,καθώς πολιτική και οικονομία,διαθλώνται από τον οντολογικό ορίζοντα εκάστου προσώπου,ο οποίος με τη σειρά του θέτει το μέτρο,επιλογών,υποχρεώσεων και δικαιωμάτων.Τρανό παράδειγμα ο Μέγας Κωνσταντίνος, ο οποίος αν δεν υποδέχονταν οντολογικά το ορθόδοξο δόγμα δε θα μπορούσε να πράττει και να ομιλεί όπως αφηγείται η ιστορική καταγραφή.Την ευχή του να χει η πατρίδα μας.Στα καθ’ ημάς τώρα,τα πρόσωπα της κυβέρνησης νιώθουν στοιχειωμένα απ’ την κατάρα της εξουσίας απέναντι στην οποία ανέκαθεν αντέτασσαν το στείρο ιδεολόγημα ενός συνεχούς διευρυμένου δικαιώματος επί παντός επιστητού.Δεν αναγνωρίζουν στους εαυτούς τους καμία υποχρέωση βιωματικής επαλήθευσης μιας ούτως ή άλλως μεταβλητής και τρεπτής ιδεολογίας,την οποία υποστηρίζουν καθαρά από υπαρξιακό άγχος και πνευματική προκατάληψη.Οι άναρθρες κραυγές της αντιπολιτευτικής κριτικής δε γίνεται να μετουσιωθούν σε λόγο παραγωγικό λόγω και πολλώ δε μάλλον σε έργα,γιατί απλούστατα έτσι ακυρώνεται όλη η πρότερη διαδρομή αυτών των ανθρώπων.Οι κόκκινες γραμμές ενώ βερμπαλιστικά αναφέρονται σε κοινωνικά δικαιώματα,ουσιαστικά αφορούν την τυφλή προσήλωση στην αμετανοησία ενός παρωχημένου προοδευτισμού με κρατικιστική και αντίθεη κατεύθυνση.Η απελπισμένη απόπειρα ιδεολογικής νεκρανάστασης μιας κινηματικά και κοινωνικά παροπλισμένης μεταρρυθμιστικής αριστεράς έχει καταντήσει θέαμα φθηνό.Το σκιάχτρο του Σύριζα εν είδει κυβερνητικού τρεκλίσματος δεν τρομάζει πια καμιά ευρωπαϊκή δύναμη.Η αριστερά απώλεσε το πλεονέκτημα της ασύμμετρης απειλής με την αμετροέπεια λόγων και τη ριζοσπαστική επαιτεία των δανεικών.Με τις επιλογές των προηγούμενων κυβερνήσεων και τον πλήρη συ-σχηματισμό με το ευρωπαϊκό σύστημα διακυβέρνησης,ο τόπος έχει βαλτώσει οικονομικά και μαραζώσει ηθικά.Η παντελής απουσία ενός ασάλευτου θεμελίου πολιτικής βούλησης αρχών και προτεραιοτήτων δίνουν θάρρος στους κάθε λογής επίβουλους,ως είναι λογικό κι επόμενο, να ξεσπαθώνουν και να ξιφουλκούν εναντίον μας.Μια σειρά από καταστρεπτικά ενδεχόμενα εξελίσσονται παράλληλα κι ο λαός γεννήτορας της πολιτικής σκέψης και της δημοκρατίας με τρανά παραδείγματα χρηστής διοίκησης όπως του Μ. Κωνσταντίνου,παραμένει εκκωφαντικά άβουλος και σιωπηλός.Μήπως αυτή η στάση δεικνύει ενοχή.Μήπως οι πλειοψηφίες τελικά ελέγχονται από τις συνειδήσεις τους και πλανεμένες από τη δημαγωγία θάλπουν σε μια συνένοχη οκνηρία?Ίσως τελικά μόνο με τη φανέρωση ενός πρόσωπου,κάποιου ανθρώπου του Θεού μπορεί να αφυπνιστεί αυτός ο λαός. Αυτεξούσιος
ΑπάντησηΔιαγραφή