Η θλιβερή σημερινή εικόνα της Ελλάδας μας

Το πρακτορείο Reuters σε ένα ιδιαίτερα επικριτικό άρθρο του τονίζει πως το κλίμα για την Ελληνική κυβέρνηση έχει αλλάξει εξαιτίας της στάσης που κρατάει απέναντι στους δανειστές που, αν μη τι άλλο, είναι απρόβλεπτη αλλά και αψυχολόγητη. «Όταν ο ριζοσπάστης αριστερός Αλέξης Τσίπρας κέρδιζε τις εκλογές στα τέλη Ιανουαρίου έγινε για λίγο καιρό το ίνδαλμα της Ευρωπαϊκής Αριστεράς. Η Γαλλική Liberation, που ιδρύθηκε από τον φιλόσοφο Jean-Paul Sartre, τον ανακήρυξε ως «Το νέο πρόσωπο της Ευρώπης» τη στιγμή που όλοι ήθελαν να φωτογραφηθούν με τον χωρίς γραβάτα σαραντάρη πολιτικό και τον υπουργό των Οικονομικών του με το δερμάτινο μπουφάν.

Περίπου 100 ημέρες μετά η συμπάθεια για το κόμμα του ΣΥΡΙΖΑ και την Ελλάδα στην Ευρώπη έχει ως επί το πλείστον στερέψει. Ιδεολογικές διατριβές, αντικρουόμενες δηλώσεις, διαρροές ευαίσθητων εγγράφων και άκαμπτες διαπραγματευτικές τακτικές «έκαψαν» πολλούς Ευρωπαίους αξιωματούχους και πολιτικούς που αρχικά ήταν θετικά διακείμενοι απέναντι στους «νεοφερμένους» στην Αθήνα.

Ο πρόεδρος της Ευρωπαϊκής Επιτροπής, Jean-Claude Juncker, αγκάλιασε τον Τσίπρα και τον πήρε επιδεικτικά από το χέρι σαν να καθοδηγούσε τον πρωτάρη πρωθυπουργό στον λαβύρινθο της Ε.Ε. Ο πρόεδρος του Ευρωπαϊκού κοινοβουλίου έτρεξε στην Αθήνα για να προσφέρει τη βοήθειά του. Οι κεντροαριστερές κυβερνήσεις σε Γαλλία και Ιταλία που ήθελαν να χαλαρώσουν την Γερμανική λιτότητα και να πιέσουν για ανάπτυξη στην ευρωζώνη είδαν τον εκλογικό σεισμό στην Ελλάδα σαν δώρο. Ο σοσιαλιστής Γάλλος πρόεδρος François Gérard Georges Nicolas Hollande είπε ότι η νίκη του ΣΥΡΙΖΑ «υπογράμμισε πως η λιτότητα ως η μόνη προοπτική και πραγματικότητα δεν μπορούσε πια να γίνει ανεκτή».

«Νομίζαμε ότι αυτό θα έκανε τελικά τους Γερμανούς να καταλάβουν πως η πολλή λιτότητα είναι εκείνη που οδηγεί την Ευρώπη στα χέρια των εξτρεμιστών» δηλώνει ένας ανώτερος αξιωματούχος κυβέρνησης χώρας της Νοτίου Ευρώπης προσθέτοντας: «Αλλά με τον τρόπο που συμπεριφέρθηκαν οι Έλληνες, κανένας δεν θέλει να σχετίζεται μαζί τους». Επιπλέον, μερικοί αξιωματούχοι από χώρες της Νοτίου Ευρώπης δηλώνουν εκνευρισμένοι για το γεγονός ότι η Ελλάδα ρισκάρει αναταραχή φθάνοντας τις συζητήσεις με τους πιστωτές της στα όρια της χρεοκοπίας και της εξόδου από το ευρώ.

Ο Ιταλός πρωθυπουργός, Matteo Renzi, χαιρέτισε τον Αλέξη Τσίπρα τονίζοντας ότι «φέρνει ένα μήνυμα ελπίδας όχι μόνο φόβου». Ωστόσο, μετά από λίγες ημέρες ο Γιάννης Βαρουφάκης εκνεύρισε τους σοσιαλιστές ηγέτες της Ρώμης λέγοντας «Ας το δεχθούμε, το χρέος της Ιταλίας δεν είναι βιώσιμο». Ο Ιταλός υπουργός των Οικονομικών, Pier Carlo Padoan, σχολίασε ότι οι παρατηρήσεις αυτές ήταν «εκτός τόπου και χρόνου». Σε άλλες χώρες που βρέθηκαν σε πρόγραμμα η συμπάθεια για τον ΣΥΡΙΖΑ περιορίστηκε στην άκρα Αριστερά, ενώ κάποιοι πολιτικοί είδαν την επιτυχία του Τσίπρα ως απειλή για τους ίδιους.

Ένας Πορτογάλος υπουργός έλεγε σε ιδιωτικές συζητήσεις ότι η κεντροδεξιά κυβέρνηση δεν θα μπορούσε να αντιμετωπίσει τους ψηφοφόρους της σε περίπτωση που η Ελλάδα κέρδισε εκπτώσεις στις οδυνηρές μεταρρυθμίσεις για συντάξεις, μισθούς και εργασία. Ο πρωθυπουργός Pedro Manuel Mamede Passos Coelho κάλεσε την προεκλογική πλατφόρμα του ΣΥΡΙΖΑ «παιδικό παραμύθι» ενώ ο Τσίπρας κατηγόρησε τη Λισαβόνα και τη Μαδρίτη πως ηγούνται ενός "άξονα" που έχει ως στόχο να σαμποτάρει τις διαπραγματεύσεις, κάτι που και οι δύο διέψευσαν. Ο αρχηγός της αντιπολίτευσης, Antonio Costas, παρουσιάζοντας το σοσιαλιστικό οικονομικό του πρόγραμμα τον Απρίλιο, πήρε αποστάσεις από τον ΣΥΡΙΖΑ υποσχόμενος να ολοκληρώσει όλες τις δεσμεύσεις αναφορικά με το χρέος και το έλλειμμα.

Στην Ισπανία, οι ριζοσπάστες αριστεροί του Podemos, ο ηγέτης των οποίων περιέγραψε τον ΣΥΡΙΖΑ ως έναν «καθρέπτη» τον Ιανουάριο, έχει πάρει σταδιακά αποστάσεις από ουτοπικές προεκλογικές υποσχέσεις βλέποντας την μάχη του Τσίπρα με τους περιορισμούς της κυβέρνησης. Το νεόκοπο κόμμα διατυμπάνισε τα Ελληνικά σχέδια για το τέλος της λιτότητας και για να δώσει δωρεάν ρεύμα και τρόφιμα σε όσους το έχουν ανάγκη, αλλά τώρα έχει ρίξει κατά πολύ τις υποσχέσεις του και ανακοίνωσε ότι αύξηση στον κατώτατο μισθό θα πραγματοποιηθεί μόνο όταν το επιτρέψουν τα δημόσια οικονομικά. Σε μια συνέντευξή του στο Reuterts, τον Μάρτιο, ο Ιγκλέσιας αναγνώρισε τις δύσκολες διαπραγματεύσεις της Ελλάδας με τους πιστωτές της δείχνοντας πως υπάρχει περιορισμένη ευελιξία στο να αλλάξει η οικονομική πολιτική στην Ευρώπη.

Στις χώρες της Βαλτικής, οι οποίες υπέστησαν σκληρή λιτότητα μετά την οικονομική κρίση του 2008, σε συνδυασμό με μια επίμονη αποφασιστικότητα να ενταχθούν στη ζώνη του ευρώ, υπάρχει ακόμη λιγότερη συμπάθεια για τον ΣΥΡΙΖΑ και τους ηγέτες του. Ο υπουργός των Οικονομικών της Λιθουανίας, Rimantas Sadzius, είπε ότι οι Ελληνικές απειλές για χρεοκοπία ή αναδιάρθρωση του χρέους είναι πολιτικό πρόβλημα για τη χώρα του, όπου ο κατώτατος μισθός είναι ο μισός και η μέση σύνταξη το ένα τέταρτο απ' ότι στην Ελλάδα. «Εάν τα λεφτά της στήριξης ξοδευτούν χωρίς σωστή πρόληψη για να επιστραφούν στον EFSF, θα υπάρξουν σοβαρά ερωτήματα για τις διαφορές στα επίπεδα διαβίωσης και γιατί μια χώρα έχει πολύ μικρότερο μισθό από μια άλλη την οποία πρέπει να υποστηρίξει» είπε στο Reuters.

Αλλά και η Λετονία αντιτίθεται σε όποιες παραχωρήσεις προς την Ελλάδα με έναν εκπρόσωπο του υπουργού Οικονομικών να σημειώνει «πρέπει να υπάρχει η ίδια, ίση συμπεριφορά απέναντι στην Ελλάδα όπως και στις υπόλοιπες χώρες». Ο μέσος Λετονός σκέφτεται τους Έλληνες με βάση τα γνωστά στερεότυπα τα οποία ο Βαρουφάκης έχει χαρακτηρίσει άδικα. Έχω την εικόνα των Ελλήνων να λιάζονται όλη μέρα στον ήλιο, να τα αντιμετωπίζουν όλα εύκολα και να μην τους νοιάζει είτε έχουν δουλειά είτε όχι», λέει ένας Λετονός εργαζόμενος στη Riga. «Οι Έλληνες έζησαν πάνω από τις δυνατότητές τους», λέει ο 86χρονος Peteris Rubens, ο οποίος εργάζεται ως φύλακας για να συμπληρώσει τη σύνταξή του. «Σίγουρα είχαν μια καλή ζωή και τώρα που χρειάστηκε να σφίξουν τη ζώνη δεν ήταν ευχάριστο γι' αυτούς».

Αυτή είναι η εικόνα της πατρίδας μας -και ενδεχομένως ακόμα χειρότερη- που πρόβαλλαν και προβάλλουν οι πολιτικοί μας στους υπόλοιπους λαούς της γης. Εμείς συμφωνούμε; Αν όχι, γιατί δεν αλλάζουμε τώρα το πολιτικό σκηνικό της χώρας; Τι άλλο περιμένουμε να δούμε;