Ερασιτέχνες λαϊκιστές ή εξαιρετικά επικίνδυνοι; - Μανώλης Β. Βολουδάκης

Breaking

02/03/2015

Ερασιτέχνες λαϊκιστές ή εξαιρετικά επικίνδυνοι;

Διευκρινήσεις δίνει ο Ευρωπαϊκός μηχανισμός σταθερότητας (EFSF) σε ανακοίνωση του σχετικά με την σύνδεση των όρων της δανειακής συμβάσεως, που κακώς στην Ελλάδα επεκράτησε να ονομάζονται «μνημόνιο», με την ίδια την δανειακή συμφωνία (Master Financial Assistance Facility Agreement - MFFA). Όπως αναφέρει χαρακτηριστικά ο EFSF «το μνημόνιο δεν χρειάστηκε να παραταθεί διότι δεν έχει ημερομηνία λήξης, εν αντιθέσει με την σύμβαση που παρατάθηκε για τρίτη φορά». Η ανακοίνωση κάνει σαφές ότι αυτά τα δυο κείμενα συνδέονται γιατί αν δεν τηρηθεί το μνημόνιο δεν γίνεται εκταμίευση.

Όπως αναφέρεται χαρακτηριστικά από τον EFSF: «θα πρέπει να σημειωθεί ότι το μνημόνιο είναι ένα έγγραφο που αναθεωρείται συχνά όταν λαμβάνει χώρα μια αξιολόγηση, πιθανώς αντικατοπτρίζοντας νέες συνθήκες και την ανάγκη υιοθέτησης της λίστας των μέτρων που πρέπει να εφαρμοστούν».

Όπως εξηγεί η ανακοίνωση του EFSF, η Ελληνική δανειακή σύμβαση (MFFA) είναι μια νομική σύμβαση μεταξύ του EFSF, της Ελληνικής κυβέρνησης, της Ελληνικής κεντρικής τράπεζας, και του ταμείου χρηματοπιστωτικής σταθερότητας (ΤΧΣ), που είναι στην ουσία το ταμείο των ανακεφαλαιοποιήσεων των τραπεζών. Καθορίζει τους όρους και τις προϋποθέσεις της οικονομικής βοήθειας προς την Ελλάδα, σε σχέση π.χ. με το ποσό του δανείου, την περίοδο διαθεσιμότητας, τους τόκους και την αποπληρωμή του. Υπογράφεται από τον διευθύνοντα σύμβουλο του EFSF και τον Έλληνα υπουργό Οικονομικών.

Η παροχή οικονομικής βοήθειας στο πλαίσιο της MFFA εξαρτάται από την συμμόρφωση της Ελλάδας με τα μέτρα μεταρρύθμισης που καθορίζονται στο μνημόνιο (Memorandum of Understanding - MoU), το οποίο συμφωνήθηκε από την Ελλάδα, την Ευρωπαϊκή Επιτροπή και την ECB. «Το μνημόνιο είναι ένα ξεχωριστό και αυτοτελές έγγραφο, αλλά συνδέεται με την MFFA –καμία εκταμίευση δεν μπορεί να γίνει χωρίς την τήρηση του μνημονίου, το οποίο αξιολογείται από τους θεσμούς».

Στην ανακοίνωση του EFSF αναφέρεται ακόμη ότι η Ελληνική MFFA έληξε στις 31 Δεκεμβρίου 2014. Όμως στις 19 Δεκεμβρίου 2014 το διοικητικό συμβούλιο του EFSF αποφάσισε να χορηγήσει μια τεχνική επέκταση μέχρι τις 28 Φεβρουαρίου 2015. Στις 27 Φεβρουαρίου, το διοικητικό συμβούλιο των διευθυντών του EFSF αποφάσισε να επεκτείνει περαιτέρω την Ελληνική MFFA κατά τέσσερις μήνες, μέχρι τις 30 Ιουνίου 2015.

Η απάντηση της κυβέρνησης είναι ανάξια σχολιασμού και γι' αυτό δεν θα έπρεπε ούτε να αναφερθεί. Την παραθέτω μόνο και μόνο για να φανεί το μέγεθος της ανευθυνότητας που διέπει τους εκπροσώπους του Ελληνικού λαού: «Τα μνημόνια στην Ελλάδα τελείωσαν στις 25 Γενάρη. Οι αρμόδιοι του EFSF καλό θα είναι να ενημερωθούν για τις σκληρές διαπραγματεύσεις στις τρεις διαδοχικές συνεδριάσεις του eurogroup και κυρίως για την κατάληξη των διαπραγματεύσεων στο κοινό ανακοινωθέν, στο οποίο δεν υπάρχει, όχι τυχαία, καμία αναφορά σε μνημόνια. Γι' αυτό άλλωστε και υπήρξε τελικά συμφωνία». Άλλ' αντ' άλλα της Παρασκευής το γάλα, που λέει ο σοφός λαός μας.

Οι κυβερνώντες συνεχίζουν να παίζουν με τις λέξεις και ξεχνούν πως κανείς δεν δανείζεται χρήματα χωρίς να υπάρχουν όροι που περιγράφουν την αποπληρωμή. Οι κυβερνώντες παραμένουν λαϊκιστές, παρά το ότι ανήλθαν στην εξουσία, συνεχίζοντας να κοροϊδεύουν τον Ελληνικό λαό πως δεν υπάρχει τρόικα που αποφασίζει για την τύχη της Ελλάδος. Η πραγματικότητα και η αλήθεια είναι ακριβώς το αντίθετο. Οι κυβερνώντες συνεχίζουν να μιλούν περί ανέμων και υδάτων και αποκρύπτουν το πρόβλημα της ρευστότητας και της έλλειψης των χρημάτων που απαιτούνται για την αποπληρωμή της εκκρεμούς δόσης του ΔΝΤ, στον Μάρτιο που διανύουμε.

1 σχόλιο:

  1. Η συγκυβέρνηση του Καμμένου Σύριζα ξεπερνά συνεχώς τον εαυτό της κατακτώντας ολοένα και νέα ύψη αποτυχίας με ό, τι κι αν επιλαμβάνεται. Ο κ. πρωθυπουργός κινήθηκε διπλωματικά στην Ευρώπη συντηρώντας το προφίλ του ανατρεπτικού αριστερού, οπότε απώλεσε κάθε έρεισμα πολιτικής συμπαράστασης από τις χώρες του ευρωπαϊκού νότου, οι οποίες έχουν κυβερνήσεις με άλλο προσανατολισμό. Ενδεχομένως και οι εξελίξεις να είναι απολύτως προκαθορισμένες βάσει του δίκαιου της πυγμής, όμως κανείς δε γνωρίζει πραγματικά, αν θα είχαμε φέρει τα ίδια αποτελέσματα ακολουθώντας ένα άλλο πνεύμα χειρισμού των εξωτερικών συμμαχιών. Στην υποθετική περίπτωση που κάποιος Έλληνας πρωθυπουργός επιχειρούσε εν προκειμένω ένα συνασπισμό των χωρών της δεύτερης και τρίτης ταχύτητας της Ε.Ε. απέναντι στην κεντροευρωπαϊκή συμμαχία, ίσως πετύχαινε μια αυτονόητη συμπαράταξη των κρατών μελών με κοινά συμφέροντα. Η σημερινή συγκυβέρνηση ακύρωσε αυτή τη δυνατότητα παρόλο που διέθετε και αυτή την ευκαιρία, μαζί με την αντιμνημονιακή κοινωνική συναίνεση να προσπαθήσει να περισώσει οτιδήποτε από τη βάρβαρη επέλαση των δανειστών. Εάν ο κ. πρωθυπουργός χωρίς ιδεολογικές αγκυλώσεις και ανούσιες προκαταλήψεις, έκανε πράξη κάτι από το διεθνιστικό ιδεολόγημα της αριστεράς και προσέγγιζε ως Έλληνας κι όχι ως αριστερός της Ελλάδας τις χώρες με όμορα interesa, ενδεχομένως να ενίσχυε τη διαπραγματευτική θέση της χώρας, καθιστώντας την εκπρόσωπο μιας συμμαχίας. Μάλιστα έτσι θα δινόταν μια ευκαιρία να αξιοποιηθούν τα τόσα χρόνια συνδικαλιστικών ενσήμων του Σύριζα, θέτοντας επιτέλους μια ουσιαστική βάση πολιτικής διεκδίκησης. Γενικά στην πιθανότητα ο κ. πρωθυπουργός να αντιπροσώπευε την Ελλάδα και τους Έλληνες με ό, τι αυτό συνεπάγεται κι όχι την αριστερά τρόπον τινά της χώρας, ίσως να κέρδιζε οτιδήποτε ευμενέστερο από την πανταχόθεν εχθρότητα. Απ’ την αρχή όμως έδειξε ότι είναι θύμα των αφελών πλην όμως αρτηριοσκληρωτικών και στερεοτυπικών αντιλήψεων μιας παρωχημένης ανατρεπτικότητας χωρίς τεκμηριωμένο πολιτικό περιεχόμενο. Ειδάλλως ποιο ήταν το νόημα της επίσκεψης του στο μνημείο των πεσόντων στο σκοπευτήριο της Καισαριανής? Κατ’ αρχήν οι πεσόντες αγωνιστές δεν ήταν αποκλειστικά αριστερών πεποιθήσεων για όσους στοιχειωδώς γνωρίζουν ιστορία. Γιατί λοιπόν η ριζοσπάστες κομμουνιστές επιδεικνύουν τέτοια ανάρμοστη στάση εθνικού αποκλεισμού σε μια περίοδο που αν μη τι άλλο χρειάζεται ευρείες συναινέσεις? Δεύτερον ποιό το ακριβές νόημα της χειρονομίας του κ. πρωθυπουργού να τοποθετήσει το δεξί χέρι στο ύψος της καρδιάς, ενώ η ελληνική στάση απότισης σεβασμού είναι η στάση προσοχής με σκυμμένο κεφάλι, αν όχι το ευνόητο τρισάγιο στον τόπο εθνικού μαρτυρίου? Το ασύνταχτο και ανάρμοστο πνεύμα αυτής της συγκυβέρνησης ακολουθείται με καταστροφική συνέπεια τόσο στο εξωτερικό όσο και στο εξωτερικό, διαλύοντας ότι στέκει όρθιο ως μνημονιακό. Οι Συναινέσεις υποσκάπτονται άνευ λόγου, οι συμμαχίες διαλύονται χωρίς σκοπό, οι δανειστές προσβάλλονται την ίδια ώρα που ικετεύονται για χρήματα και τέλος η νοημοσύνη του ελληνικού λαού εξευτελίζεται με αξιοπρέπεια. Η επόμενη θλιβερή κατάκτηση της συγκυβέρνησης θα είναι να πετύχει και τον εθνικό διχασμό. Όταν πολύ σύντομα δε μπορεί πια να αποκρύψει τα παταγώδη αποτυχημένα αποτελέσματα των πολιτικών αυτοσχεδιασμών της, δε θα διαστάσει να επιχειρήσει την ιδεολογική φόρτιση της ελληνικής κοινωνίας με τα γνωστά μισαλλόδοξα αισθήματα, προκειμένου να περισώσει ό, τι μπορεί στη διάδοχη κατάσταση. Η παρούσα διακυβέρνηση επιμένει να μην εννοεί να κατανοήσει ότι το ίδιο ρεύμα ανθρώπων που μέχρι προσφάτως στήριζε τις μεγαλοστομίες, θα γίνει ένα παλιρροϊκό κύμα που θα φέρει σε πραγματικά δύσκολη θέση τους αυτοαποκαλούμενους κοινωνικούς σωτήρες. Η συναισθηματική εκζήτηση της πολιτικής πράξης και ομοίως της οικονομικής διαχείρισης, ιδιαιτέρως σε στιγμές εθνικής και ιστορικής ευθύνης, ελέγχεται ως ενέργημα βαθιά αντιλαϊκό και αντιδημοκρατικό. Αυτεξούσιος

    ΑπάντησηΔιαγραφή