Τελευταία ευκαιρία

Τη Δευτέρα, οι υπουργοί Οικονομικών της ευρωζώνης θα συγκεντρωθούν στις Βρυξέλλες για την τελική αντιπαράθεση με την Αθήνα σχετικά με την παράταση ή λήξη του τρέχοντος Ελληνικού προγράμματος, ύψους 172 δις ευρώ, αναφέρει δημοσίευμα των Financial Times.

Ο συντάκτης του δημοσιεύματος, Peter Spiegel, αναλύει τρία σενάρια για την έκβαση της αναμέτρησης και θεωρεί ότι αυξάνονται οι πιθανότητες για το σενάριο αυτό που προβλέπει τη λήξη του σημερινού προγράμματος και την έναρξη συζητήσεων για ένα νέο πρόγραμμα. Τα άλλα δύο σενάρια αφορούν στην παράταση του σημερινού προγράμματος και στη δημιουργία ενός μεταβατικού προγράμματος, αυτό που η κυβέρνηση ονομάζει «πρόγραμμα-γέφυρα». «Εάν η Αθήνα επιμείνει στην άρνησή της για παράταση του προγράμματος και οι διαπραγματευτές της Ε.Ε. είναι εξίσου απρόθυμοι να δεχθούν ένα πρόγραμμα-γέφυρα, αυτό μπορεί να είναι η καλύτερη δυνατή λύση» εκτιμά ο Spiegel.

Όπως σημειώνει ο αρθρογράφος, ορισμένα μέλη της τρόικα υποστηρίζουν ότι εφόσον οι συζητήσεις για ένα νέο πρόγραμμα συνεχίζονται, οι επενδυτές θα είναι διατεθειμένοι να δώσουν στην ευρωζώνη περισσότερο χρόνο να θέσει σε τάξη τα πράγματα της Ελλάδας, εάν και εφόσον το σημερινό πρόγραμμα λήξει σε δύο εβδομάδες. «Δεν είναι κρίσιμης σημασίας η επέκταση του προγράμματος. Θα μπορούσε επίσης να συμφωνηθεί να αρχίσουν συζητήσεις για ένα νέο πρόγραμμα. Αυτό είναι μία διακριτή δυνατότητα» δήλωσε αξιωματούχος της Ε.Ε. «Αν και το πρόγραμμα της Ε.Ε. θα τελείωνε, το παράλληλο πρόγραμμα του ΔΝΤ συνεχίζεται έως το 2016, δίνοντας στην Αθήνα ένα στήριγμα για χρηματοδότηση σε περίπτωση έκτακτης ανάγκης, ενώ θα συνεχίζονται οι συζητήσεις» τονίζει ο συντάκτης.

Επιπροσθέτως, τονίζει ο Spiegel, το περιθώριο συμβιβασμού σε ένα νέο πρόγραμμα γίνεται πιο καθαρό: «Γερμανοί αξιωματούχοι έστειλαν το μήνυμα ότι είναι έτοιμοι να δεχθούν την Ελληνική απαίτηση για χαλάρωση των δημοσιονομικών περιορισμών, μειώνοντας τον στόχο για πρωτογενές πλεόνασμα σε 4,5% του ΑΕΠ το 2016 και το 2017 κοντά στο 1,5% του ΑΕΠ». Όσον αφορά στο Ελληνικό χρέος, το Βερολίνο εμφανίζεται διατεθειμένο να προσφέρει μεγαλύτερη διάρκεια αποπληρωμής για τα δάνεια που έχουν δοθεί στην Ελλάδα. «Εμπόδια, ωστόσο, παραμένουν, ιδιαίτερα σε σχέση με την Ελληνική απαίτηση να σταματήσει το πρόγραμμα ιδιωτικοποιήσεων ύψους 22,4 δις ευρώ» αναφέρει ο Spiegel. «Πότε θα πρέπει να συμφωνηθεί το νέο πρόγραμμα» αναρωτιέται και απαντά: «Η Αθήνα επιμένει ότι έχει αρκετά χρήματα για να αντέξει μήνες, αλλά αξιωματούχοι της ευρωζώνης πιστεύουν ότι η Ελλάδα μπορεί να μείνει από ρευστό τον Μάρτιο. Αυτό θα έδινε στους διαπραγματευτές τέσσερις έως έξι εβδομάδες για να επιτύχουν μία νέα συμφωνία».

Ο Spiegel θεωρεί ότι οι πιθανότητες για την επέκταση του σημερινού προγράμματος, που είναι η προτίμηση των Βρυξελλών και του Βερολίνου, μειώνονται. «Την περασμένη εβδομάδα, πολλοί αξιωματούχοι πίστευαν ότι η επέκταση ήταν μόνο θέμα σημειολογίας: Να την ονομάσεις κάπως διαφορετικά, για παράδειγμα "επιμήκυνση" και να αλλάξεις το όνομα της μισητής τρόικα σε "θεσμούς" και η Αθήνα θα συμφωνούσε. Αλλά, αυτό δεν είχε αποτέλεσμα. Επειδή το Γερμανικό και άλλα κοινοβούλια πρέπει να εγκρίνουν την επέκταση, η Δευτέρα είναι η καταληκτική ημερομηνία που μπορεί να υποβάλει η Ελλάδα σχετικό αίτημα».

Τέλος, ο αρθρογράφος θεωρεί σχεδόν μηδενική την πιθανότητα για ένα «πρόγραμμα-γέφυρα», που είναι η πρόταση που έκανε ο Έλληνας υπουργός των Οικονομικών και προβλέπει τη χρηματοδότηση της Ελλάδας έως τον Ιούνιο από τρεις πηγές: (α) Την έκδοση επιπλέον εντόκων γραμματίων, ύψους 10 δις ευρώ, (β) την επιστροφή κερδών ύψους 1,8 δις ευρώ που είχε η ECB από Ελληνικά ομόλογα και (γ) τη διάθεση των 10,9 δις ευρώ που έχουν μείνει στο Ταμείο Χρηματοπιστωτικής Σταθερότητας. Αν και η Αθήνα συνεχίζει να πιέζει για την πρότασή της αυτή, «όλοι σχεδόν οι εμπλεκόμενοι αξιωματούχοι της ευρωζώνης έχουν κάνει σαφές ότι δεν θα αποδεσμευθούν τα κεφάλαια αυτά» σημειώνει ο Spiegel.

Επαναλαμβάνω πως την Δευτέρα (16/2/2015) η κυβέρνηση έχει την τελευταία της ευκαιρία να δείξει πως έχει πρόγραμμα και πλάνο πορείας. Δεν μπορεί να συνεχίσει σε αυτό το ρυθμό, χωρίς λύσεις και κυρίως με το να αδρανοποιεί κι άλλο την ήδη προβληματική οικονομία μας. Πρέπει να αναθεωρήσει πολλές από τις αναχρονιστικές τάσεις των στελεχών της, όπως αυτή του κρατισμού, και να παρουσιάσει μια βιώσιμη λύση. Σε αντίθετη περίπτωση, ο χρόνος για αυτήν μετράει αντίστροφα.