Πόλωση και πώρωση

Οι ευρωεκλογές τελείωσαν με άσχημο τρόπο για τη χώρα μας, αλλά η προεκλογική περίοδος παραμένει! Δεν είναι λίγα τα δημοσιεύματα και οι δηλώσεις που αναφέρουν την αγωνιώδη προσπάθεια όλων των κομμάτων να ανακτήσουν την εκλογική τους δύναμη και να την επαναφέρουν στα μεγέθη που είχαν σε προηγούμενες δεκαετίες. Δεν είναι λίγες οι αντισυνταγματικές ενέργειες στις οποίες προβαίνουν με σκοπό την ενίσχυση τους ή την ελαχιστοποίηση των απωλειών τους. Δεν είναι λίγα τα χτυπήματα κάτω από τη μέση που καταφέρνουν σε προσπάθειες που ξέρουν πως τους αφαιρούν ουσιαστικά και ανεπανόρθωτα μέρος από τους ψηφοφόρους τους. Δεν είναι λίγες οι προσπάθειες που κάνουν έτσι ώστε να πολώσουν το κλίμα προβάλλοντας έμμεσα και άμεσα ανύπαρκτα διλήμματα. 

Μη σας φανεί παράξενο αν η εύθραυστη πολιτική ισορροπία σπάσει μέσα στο καλοκαίρι. Κάποτε, σχεδόν έξη χρόνια πριν, τον Μάιο του 2008 είχα πει "...μη σας εκπλήξει αν μια μέρα η ΝΔ και το ΠΑΣΟΚ κυβερνήσουν από κοινού τον τόπο με κοινή και ενιαία κυβέρνηση και όχι εναλλασσόμενοι στην εξουσία όπως κάνουν μέχρι σήμερα...." και είχα προκαλέσει από μειδίαμα έως και γέλιο σε πολλούς. Φαινόταν αδιανόητο και εντελώς εξωπραγματικό σενάριο αυτό που σήμερα αποτελεί την καθημερινότητα που κανέναν δεν εκπλήσσει. Αν παρατηρήσετε προσεκτικά τις δηλώσεις όλων, θα δείτε πως είναι πολύ προσεκτικές και αποσκοπούν σε ένα πράγμα: Την ενδυνάμωση του λόγου τους και τον αφανισμό των αντιπάλων τους. Όλοι κινούνται και συμπεριφέρονται σαν να βρισκόμαστε στην κορύφωση προεκλογικής εκστρατείας. Είμαστε! Απλά δεν το έχουν ανακοινώσει ακόμα στον Ελληνικό λαό! τον πλάθουν! τον χειραγωγούν! τον παραμυθιάζουν! Κι αυτός έχοντας απολέσει, εν πολλοίς, την ταυτότητα του άγεται και φέρεται από αυτόν που θα τον ταΐσει κάποια ψίχουλα παραπάνω! Το αντάλλαγμα που δίνει για να πάρει κάποια επιπλέον ευρώ είναι από το μέλλον των παιδιών του μέχρι και την ίδια την ψυχή του! Δε βλέπει τίποτε, δεν ακούει τίποτε, δεν καταλαβαίνει τίποτε! Μπροστά του έχει αυτόν που τον καταστρέφει αλλά αυτός θέλει να τον βλέπει και να τον θεωρεί ευεργέτη και λυτρωτή του. Τόσο απλά η πόλωση γίνεται πώρωση... και το ποτάμι πίσω δε γυρνά!

Μέσα σ' όλη αυτή τη δίνη, όρθιο πες μου τι θα μείνει! Σου φωνάζω μα εσύ ... δε μου μιλάς! Χρόνια τώρα φωνάζει το τραγούδι, αλλά στου κουφού την πόρτα, πάρε την πόρτα και φύγε!