Joseph Goebbels: H Ευρώπη του μέλλοντος

Άρθρο του Βασίλη Μακρή(*)

Θυμάμαι ότι κατά την διάρκεια της δεκαετίας 1991-2000 κυριαρχούσε μια ρητορική λογοδιάρροια περί «παγκόσμιου χωριού», περί «γνώσης της ανταγωνιστικής αγοράς», περί «εθνικού επαρχιωτισμού» που πρέπει πάση θυσία να υποχωρήσει και να δώσει χώρο, (αλλά και ευένδοτες συνειδήσεις) στην επερχόμενη πολυπολιτισμικότητα στη νέα πραγματικότητα που αναδύεται. Και μάλιστα όλα αυτά κατά την περίοδο που ταλάνιζαν το εθνικό στερέωμα προβλήματα τεράστιας σημασίας. «Γκρίζες ζώνες/Ίμια», βίαιη επαναχάραξη συνόρων στην Βαλκανική, βομβαρδισμός της Σερβίας, παρέμβαση των Δυτικών στην Βοσνία κατά των Σερβοβοσνίων, σχηματισμός χωρών παριών στην Ανατολική Ευρώπη, βίαιη παράδοση του Abdullah Öcalan κλπ. Ουσιαστικά αναμασούσαν αυτά που αποστήθιζαν άκριτα από «δεξαμενές σκέψεως» που εδώ και μια-δυο δεκαετίες λανσάριζαν. Όμως όλη αυτή η διατυμπανιζόμενη «γη της Χαναάν» είχε προαναγγελθεί για τα καλά στα σχέδια των ναζί και μάλιστα σε μια περίοδο όπου μεσουρανούσε η ισχύς τους. Πιο συγκεκριμένα ο υπουργός Προπαγάνδας της Γερμανίας Joseph Goebbels σε μια ομιλία του προς τους διανοουμένους της Τσεχίας, τον Σεπτέμβριο του 1940 αποτύπωσε πολύ συγκεκριμένα και εύγλωττα το «όραμά» του για μια Ευρώπη χωρίς σύνορα και άρση των πολλών συνοριακών διαιρέσεων.

«Περίπου εκατό χρόνια πριν, το Γερμανικό μας Ράιχ προχώρησε σε μια παρόμοια διαδικασία. Εκείνη την εποχή ήταν κατακερματισμένο σε εξίσου πολλά μεγαλύτερα και μικρότερα κομμάτια, όπως είναι η Ευρώπη σήμερα. Αυτή η πανσπερμία των μικρών κρατών ήταν υποφερτή όσο το επίπεδο των τεχνολογικών μέσων, ειδικά των επικοινωνιών, δεν ήταν ακόμη τόσο αναπτυγμένα ώστε να φτάνει ένα ελάχιστο χρονικό διάστημα για να ταξιδέψεις από τη μία μικρή χώρα στην άλλη. Όμως, η ανακάλυψη της δύναμης ατμού έκανε αυτή την παλιά κατάσταση αφόρητη (...)»

Δηλαδή η πανσπερμία των μικρών κρατών «επιτρέπεται» όσο το επίπεδο των τεχνολογικών μέσων το επιτρέπει και σημειώνεται μεγάλη καθυστέρηση όταν παρίσταται ανάγκη να μεταβεί κανείς από την μια χώρα στην άλλη. Όταν όμως το επίπεδο των τεχνολογικών μέσω αναπτυχθεί σε τέτοιο ποιοτικό βαθμό,..ώστε να έχεις την δυνατότητα να μεταβείς άμεσα, γρήγορα και στοχευμένα εκεί που βούλεσαι, τότε… «η πανσπερμία των μικρών κρατών δεν είναι υποφερτή». Όντας η Γερμανία μια ισχυρή οντότητα και διαχειριζόμενη τόσο την απαιτούμενη ανάπτυξη των τεχνολογικών μέσων, όσο και την «ποιοτική της υπεροχή» (αφού αυτή ούτως ή άλλως ταυτοτολογικά ενσαρκώνεται στο είναι της), τότε πράγματι δεν έχουν θέση ούτε η «πανσπερμία», ούτε και το μωσαϊκό των «μικροδιάφορων». Είναι σαν να λένε οι νεοτεύτονες: «Ήγγικεν η ώρα για την ανυπαρξία σας». Μόνο που σήμερα αυτή η αποφορά έναντι της πανσπερμίας, ονομάζεται διαδικασία Ευρωπαϊκής ενοποίησης. Ο Goebbels απλά ήταν πιο ωμά απροκάλυπτος..

«Η ιστορία διέπεται σε γενικές γραμμές από νόμους σκληρότερους από αυτούς που επικρατούν γύρω απ’ το τραπέζι των διασκέψεων».

Εδώ διατυπώνεται κάτι που είναι όντως ανάγλυφα χαραγμένο στο διάβα της Ιστορίας. Η έκβαση των οιωνδήποτε συγκρούσεων στο εμπράγματο πεδίο των αντιπαλοτήτων είναι αυτή που υπαγορεύει την δυναμική της στο τραπέζι των διαπραγματεύσεων, δηλαδή στο επίπεδο το διπλωματικό. Πολλές φορές διαχέεται (ειδικά σήμερα) η πλάνη ότι θα αμυνθούμε σκληρά και θα αποσπάσουμε αυτό που πρέπει για την χώρα μας στην τράπεζα των διαπραγματεύσεων, ενώ ήδη έχει προηγηθεί το απροπαράσκευο της προχειρότητάς μας, η πνευματική μας πενία, η πλήρης και οικειοθελής εκρίζωση και της τελευταίας ικμάδος της ισχύος μας. Όποιοι ελπίζουν αποκλειστικά στην τράπεζα των διαπραγματεύσεων, τότε εισπράττουν το ανύπαρκτο έλεος των εκ θέσεως ισχύος αντιδιαπραγματευομένων. Ας ρίξει κάποιος μια ματιά σε όλο αυτό το θλιβερό σίριαλ των αενάως επαναλαμβανομένων Ecofin, Eurogroup, τηλεδιασκέψεων των αρμοδίων-ομολόγων υπουργών και θα καταλάβει ότι η λεγόμενη διαπραγμάτευση ακολουθεί εύγλωττα την προηγηθείσα δυναμική της διαμορφώσεως του εμπράγματου συσχετισμού δυνάμεων στο οικονομικό επίπεδο. Είναι αυτός ο σαφής και απροκάλυπτος συσχετισμός που επιβάλλει την δυναμική του, και αυτός που υποβάλλει μόνο τα όρια αποδοχών του πραγματικά «ανωτέρου» και κατισχύσαντος.

«Υπάρχει περισσότερος πληθυσμός στην Ευρώπη από ότι υπήρχε στο παρελθόν, και το πλήθος του έχει δημιουργήσει αρκετά νέα προβλήματα για την ευρωπαϊκή κοινωνία - προβλήματα εφοδιασμού τροφίμων, οικονομικής πολιτικής, δημοσιοοικονομικά και άμυνας. Αν τα σύγχρονα τεχνολογικά επιτεύγματα αξιοποιηθούν, οι ήπειροι αναπόφευκτα θα έρθουν πιο κοντά. Εν τω μεταξύ ευρωπαϊκοί λαοί συνειδητοποιούν όλο και περισσότερο και με μεγαλύτερη σαφήνεια ότι πολλά από τα ζητήματα που μας χωρίζουν είναι απλές οικογενειακές διαμάχες, σε σύγκριση με τα μεγάλα προβλήματα που σήμερα χρειάζεται να επιλυθούν μεταξύ των ηπείρων».

Έλεγε λοιπόν ο Goebbels ότι η κατάλληλη αξιοποίηση των τεχνολογικών επιτευγμάτων θα φέρει τις χώρες, τις ηπείρους πιο κοντά και στο τέλος μάλιστα θα οδηγηθούν οι ευρωπαϊκοί λαοί να συνειδητοποιήσουν ότι οι διαφορές που υφίστανται μεταξύ τους είναι απλές οικογενειακές διαμάχες, όταν συγκριθούν με την δυναμική και το μέγεθος των προβλημάτων που απαιτείται να επιλυθούν. Μόνο που το πλαίσιο επιλύσεως των προβλημάτων αυτών, ο φορέας που διευθετεί και επιλύει, αλλά και ταξιθετεί σε μια νέα ανάταξη την ρέουσα πραγματικότητα, είμαστε αποκλειστικά εμείς που το διαπιστώνουμε για εσάς. Επομένως και θα τα πράξουμε όλα για σας, εμείς! Τώρα, η επιλογή που σας μένει, είναι ή η πλήρης προσρόφηση σας από την δική μας πραγματικότητα που εμείς την διαμορφώνουμε, ή (εφόσον δεν επιθυμείτε) ο πλήρης εξοβελισμός σας και η εξάχνωση σας από το προσκήνιο. Μόνο που οι σημερινοί ευρωπαϊστές τα καταφέρνουν καλύτερα την σημερινή εποχή.

Είμαι πεπεισμένος ότι σε πενήντα χρόνια οι άνθρωποι δεν θα σκέφτονται πλέον με όρους χωρών –πολλά από τα σημερινά προβλήματα θα έχουν περάσει στην αφάνεια και θα έχουν απομείνει ελάχιστα απ’ αυτά. Στο μέλλον οι άνθρωποι θα σκέφτονται με όρους ηπείρων, και την ευρωπαϊκή σκέψη θα την απασχολούν εντελώς διαφορετικά, και ίσως πολύ μεγαλύτερα προβλήματα. 

Δεν θα πρέπει σε καμιά περίπτωση να πιστέψετε πως όταν εμείς οι Γερμανοί εγκαθιδρύσουμε μια ορισμένη τάξη στην Ευρώπη θα το κάνουμε με στόχο να καταπνίξουμε τους επιμέρους λαούς. Κατά την άποψή μου η αντίληψη ενός έθνους για την δική του ελευθερία πρέπει να είναι εναρμονισμένη με τα σημερινά δεδομένα και τα απλά ζητήματα της αποδοτικότητας και των προοπτικών. Ακριβώς όπως κανένα μέλος μιας οικογένειας δεν έχει το δικαίωμα να διαταράξει την ειρήνη της για ιδιοτελείς σκοπούς, κατά τον ίδιο τρόπο κανένα ευρωπαϊκό έθνος δεν επιτρέπεται να σταθεί μακροπρόθεσμα εμπόδιο στο δρόμο της γενικής διαδικασίας οργάνωσης.

Μάλιστα! Εάν παρουσιαζόταν το κείμενο αυτό και δη η παράγραφος αυτή, χωρίς να αναφέρεται ο συγγραφέας του και το πότε γράφτηκε, τότε θα μπορούσε να πει κανείς μετά βεβαιότητος ότι γράφηκε την δεκαετία του 90. Ήδη ο ναζί υπουργός Προπαγάνδας είχε συλλάβει τον ρόλο των λαών που ανήκουν σε «μικρά» έθνη. Η σημειολογία της αναφοράς του έχει σημασία. Γράφει για «επί μέρους λαούς», και ότι δεν πρέπει να πιστέψει κανείς ότι θα τους καταπνίξουν οι Γερμανοί! Το κυρίαρχο ψεύδος, έτσι είναι! Όταν βυσσοδομεί, όταν υβρίζει, όταν γαυριά, όταν επαίρεται για τον εαυτό του, εκείνην ακριβώς την στιγμή τονίζει το ακριβώς αντίθετό από αυτό που είναι! Λέει δηλαδή ότι δεν πρόκειται να καταπνίξει κανέναν!!! Αρκεί βεβαίως η αντίληψη του «μικρού» έθνους περί της ελευθερίας του να είναι εναρμονισμένη με τα σημερινά δεδομένα και ζητήματα της αποδοτικότητας και των προοπτικών!!! Έτσι! τόσο απλά, τόσο ξεκάθαρα. Εμείς (οι Γερμανοί) de facto ορίζουμε το πλαίσιο των δεδομένων, εμείς (οι Γερμανοί) de facto θέτουμε τα ζητήματα, αλλά εσείς λαοί των «μικρών» εθνών καλείσθε να εναρμονισθείτε με τις επιταγές και τις αναγκαιότητες αυτών ακριβώς των προοπτικών και των ζητημάτων. Εσείς αποκλείεται να ορίζετε αναγκαιότητες και ζητήματα για τους εαυτούς σας. Εάν δεν υπάρξει αυτή η «εναρμόνιση» και η «προσαρμογή» σας με αυτά τα «ζητήματα» και με αυτά τα «δεδομένα», εμείς θα είμαστε ο καταλυτικός επεμβασίας, ο καίριος εναρμονιστής… Τότε το 1939 με 1945 ήταν η «σιδηρά» επιβολή της μηχανοκίνητης ύβρεως, τώρα είναι το δηλητηριώδες κοκτέιλ νεομερκαντιλισμού και παγκοσμιοποιημένου νεοφιλελευθερισμού. Το διακύβευμα όμως είναι πάντοτε το ίδιο: η προσαρμογή με τα δεδομένα και τα ζητήματα της νέας πραγματικότητας. Εάν δεν τον πράξετε, θα υποστείτε την αναγκαιότητα αυτής της εναρμόνισης. Δαρβινικώ τω δικαιώματι αποφαίνονται ότι ή θα προσαρμοσθείτε, ή θα εξαϋλωθείτε.

«Οι λαοί που έχουν προσαρμοστεί ή πρόκειται να προσαρμοστούν στην αναδιοργάνωση αυτή θα πρέπει να αναρωτηθούν αν το κάνουν πραγματικά με καλή θέληση και ειλικρίνεια ή αν από μέσα τους αντιστέκονται. Όποιο από τα δύο κι αν κάνουν, στην πράξη δεν έχει καμία καμιά διαφορά»

Τρομερά εύγλωττος ο Goebbels. Δεν τον νοιάζουν τα πραγματικά αισθήματα των λαών. Δεν ενδιαφέρεται για αυτά. Διάρα τσακιστή δεν δίνει γι’ αυτά. Έτσι συμβαίνει και σήμερα. Οι πραγματικά επικυρίαρχοι της χώρας, δηλ. το Γερμανικό Διευθυντήριο δεν ενδιαφέρεται για τα πραγματικά αισθήματα του καταπονούμενου Ελληνικού λαού. Σημασία έχει η με οιονδήποτε τρόπο επιβολή και κατίσχυση του δικού του θελήματος και των δικών του αναγκαιοτήτων. Εκ των πραγμάτων ο Ελληνικός λαός μόνο ως παρακολούθημα και παράρτημα και «πεδίον κυριαρχίας» λογίζεται. Μπορεί και να μισεί τους δυνάστες του. Καμιά σημασία δεν έχει για το Γερμανικό Διευθυντήριο. Όταν πατάς το σκώληκα, είτε κινούμενο είτε ακίνητο δεν έχει καμιά σημασία. Για το Γερμανικό Διευθυντήριο σκώληκες είμαστε ο Ελληνικός λαός.

«Τώρα η γνώμη μου είναι ότι όταν δεν μπορείς να κάνεις τίποτα για να αλλάξεις μια κατάσταση πραγμάτων και είσαι υποχρεωμένος να αντιμετωπίσεις τα μειονεκτήματα που χωρίς αμφιβολία υπάρχουν, θα ήταν ανόητο να μην επωφεληθείς από τα πλεονεκτήματα της».

Τώρα ωμά και καθαρά απευθύνεται στο ένστικτο αυτοσυντήρησης των στοχευμένων δούλων και υποτακτικών. Δεν μπορείς που δεν μπορείς να κάνεις τίποτα για να αποτινάξεις την θανάσιμη επικυριαρχία μου, που ασκώ πάνω σου! Γιατί δεν επωφελείσαι βρε παιδί μου; Φρόντισε να ενταχθείς στην φροντίδα και την αγκάλη των πλεονεκτημάτων της επιβολής μου!!! Συνεργάσου, άκου με, νιώσε τα πλεονεκτήματά μου, καταργήσου, ας ενταχθείς στην επικράτεια της κυριαρχίας μου. Αλλά να ξέρεις θα είσαι πάντοτε παρίας, κι όσο και αν βαυκαλίζεσαι να μου μοιάζεις, τόσο πιο πολύ θα σου τρίβω στην μούρη ότι δεν είσαι καθόλου ένας από εμάς, αλλά το ξένο σώμα που καθ’ αυτό είναι σαν να μην υπάρχει.

Διαχρονικό το όνειρο της Τευτονικής Ευρώπης. Επεκτείνει διαρκώς την επικράτεια της ισχύος της. Στόχος η καθυπόταξη των αλλότριων επικρατειών στο συμφέρον των δικών της γεωπολιτικών επιταγών και νεομερκαντιλιστικών σκοπιμοτήτων. Απλώς μεταλλάσσονται οι διαδικασίες επιτεύξεως και η μεθοδολογία της επιβολής. Τώρα, για να το πούμε πιο απλά προσφέρονται άλλα «όπλα» δημοκρατικοφανή και καθαρά νεωτερικά. Η ψευδεπίγραφη και διαμεσολαβημένη «δημοκρατία» καθώς και ο εκσυγχρονισμός που προσαρμόζει και συναρμόζει τα πάντα στο κυρίαρχο ψεύδος, επιτελούν πιο αποτελεσματικά τον στόχο τους. Δεν υπάρχει ανάγκη για μια νέα 1η Σεπτεμβρίου του 1939 πια.

Βασίλης Π. Μακρής

                             

(*) Ο Βασίλης Μακρής, εκτός από πολύ καλός φίλος, είναι μεταλλειολόγος, απόφοιτος του ΕΜΠ με μεταπτυχιακές σπουδές στην Γαλλία στον τομέα της Εργονομίας. Συνειδητά ενεργός πολίτης, με έντονη πολιτική δραστηριότητα που ξεκινάει από το 1973 στα γεγονότα του Πολυτεχνείου. Είναι μέλος της Κεντρικής Επιτροπής, της πολιτικής Παρατάξεως "ΚΟΙΝΩΝΙΑ"::Συνεχιστές του Καποδίστρια.