Τι μέρα είναι σήμερα;

Σήμερα είναι 9 Μαρτίου 2014, και η Εκκλησία γιορτάζει την Κυριακή της Ορθοδοξίας. Μια γιορτή στην οποία θα έχουμε την "ευκαιρία" και το θλιβερό προνόμοιο να δούμε όλο τον πολιτικό θίασο της Πατρίδας μας να ξεσπάει σε θρησκευτικο-πατριωτικές δηλώσεις της πεντάρας. Οι διώκτες και πολέμιοι της πίστεως των Πατέρων μας, θα ξεστομίσουν και πάλι λογίδρια ηθικοπλαστικά και ανούσια για να προβληθούν και πάλι ως τιμητές και υπερασπιστές της πίστεως. Βλέπετε είναι και προεκλογική περίοδος!

Το θέμα δεν είναι τι θα κάνουν οι μισθοφόροι ενός συστήματος παγκοσμίου εμβέλειας και με δεδομένη εντολή, αλλά τι κάνουμε όλοι εμείς που ακούμε. Αν όλοι εμείς δεν έχουμε κριτήριο να ξεχωρίσουμε αυτούς που ξήλωσαν και ξηλώνουν την πίστη μας και σήμερα μας πετάνε εν είδει ξεροκόμματου μια δήλωση υπέρ της Ορθοδοξίας, τότε είμαστε άξιοι της μοίρας μας. Για την ακρίβεια είμαστε συνένοχοι και συμμέτοχοι του καταντήματος του τόπου. Δίνουμε την συγκατάθεσή μας ή γνωρίζοντας, ή αδιαφορώντας ή συμμετέχοντας ή φοβούμενοι ή για όποιο λόγο έχει ο καθένας μας ξεχωριστά. Το θέμα είναι πως συναινούμε στο να χαθεί η πίστη των Πατέρων μας που την διατήρησαν επί της γης με το αίμα και τη ζωή τους. 

Όμως αυτό δεν είναι δικαίωμά μας! Δεν μπορεί να παραλάβαμε τέτοιο θησαυρό από τους Πατέρες μας και εμείς να παραδώσουμε στις επόμενες γενιές μόνο σκουπίδια αθλιότητας και τάχα ελευθερίας. Δεν μπορεί να παραλάβαμε τον τρόπο του να ζήσουμε ευτυχισμένοι και να παραδώσουμε το απαύγασμα της ανωμαλίας και της διαστροφής. Δεν μπορεί να παραλάβαμε χρυσάφι και να παραδίδουμε ακαθαρσίες και λύματα. Δεν μπορεί να παραλάβαμε την απόλυτη ελευθερία και σήμερα να φιμώνουμε την αλήθεια και το σωστό έτσι ώστε το μόνο που ακούγεται να είναι το λάθος, η κακία και η διαστροφή.

Στη Ρωσία, ο Ρωσικός λαός πέρασε δύσκολα κάτω από το ολοκληρωτικό καθεστώς τον προηγούμενο αιώνα και εκεί συνειδητοποίησε πόσο δύσκολη και αδιέξοδη γίνεται η πραγματικότητα χάνοντας ή κυνηγώντας την πίστη του. Επαναστάτησε, έχυσε κι άλλο αίμα και τελικά κατάφερε να επανέλθει στην αρχική του δόξα, εκτιμώντας όσο ποτέ το πολυτιμότερο αγαθό και την απόλυτη δύναμη που είχε, που δεν ήταν άλλη από την πίστη του!

Στην Ελλάδα δεν θέλουμε να είμαστε σοφοί και να μάθουμε από τα λάθη των άλλων. Δεν είμαστε καν έξυπνοι να μάθουμε από τα δικά μας λάθη. Έτσι βαδίζουμε προς το να διαλύσουμε ότι έχει απομείνει από την πίστη των Πατέρων μας και να οδηγηθούμε στην "ελευθερία" της εποχής μας, όπου τα πάντα επιτρέπονται, τα πάντα είναι δικαίωμα μας, αρκεί να μην έχουν σχέση με την πίστη μας. Το τέλος αυτής της πορείας είναι προδιαγεγραμμένο. Μόνο που κανείς δεν εγγυήθηκε πως μετά θα έχουμε την δυνατότητα επιστροφής όπως είχαν οι Ρώσοι.

Σήμερα δεν είναι απλά μια θρησκευτική γιορτή. Σήμερα είναι η γιορτή του ανθρώπου. Κι όσο δεν το συνειδητοποιήσουμε, τόσο βαδίζουμε προς την καταστροφή. Γιατί δεν υπάρχει μεγαλύτερη καταστροφή από το να καταλήξεις κάτι πολύ κατώτερο από αυτό που είσαι, όπως πολύ εύστοχα τονίζουν οι σημερινοί αγωνιστές Πατέρες μας...