Τα Δυτικά συμφέροντα στοχεύουν να ζαλίσουν την Ρωσία

O Dr. Paul Craig Roberts και ο Michael Hudson (πρώην οικονομολόγος της Wall Street και, κατά τους ειδικούς, εκ των κορυφαίων στην παγκόσμια οικονομολογία) μας δίνουν μια ενδιαφέρουσα διάσταση, που αφορά στην διεθνή πολιτική σκηνή και συγκεκριμένα στον πόλεμο συμφερόντων που κρύβεται πίσω από την διαμάχη της Δύσης με την Ρωσία.

Σας παραθέτω αυτούσιο το άρθρο των δύο έμπειρων οικονομολόγων στην μετάφρασή μου από το Αγγλικό κείμενο.

Ένα άρθρο του Robert Berke στο "oilprice.com", που αυτοπροσδιορίζεται ως «η νούμερο 1 πηγή για τις ειδήσεις που αφορούν στο πετρέλαιο και στην Ενέργεια», δείχνει το πώς οι ομάδες συμφερόντων ελέγχουν την έκβαση των γεγονότων από το πώς διαμορφώνουν τις πολιτικές επιλογές.

Το άρθρο του Berke αποκαλύπτει πώς οι ΗΠΑ προτίθενται να διατηρήσουν και να επεκτείνουν την ηγεμονία τους σπάζοντας την συμμαχία μεταξύ της Ρωσίας, του Ιράν και της Κίνας, καθώς και μέσω των ιδιωτικοποιήσεων του πετρελαίου που θα οδηγήσουν τελικά στο να χάσουν οι χώρες τον έλεγχο της κυριαρχίας τους, που θα περιέλθει σε ιδιωτικές εταιρείες πετρελαίου που συνεργάζονται στενά με την κυβέρνηση των ΗΠΑ. Ενώ η προεδρία του Trump έχει πια "ευνουχισθεί" μετά από την αδικαιολόγητη αποδοχή της παραίτησης του στρατηγού Flynn από την θέση του Συμβούλου Εθνικής Ασφάλειας, αυτό το σενάριο είναι πιθανό να αποτελεί την προσέγγιση του Trump για την "βελτίωση των σχέσεων" με την Ρωσία.

Ο Berke αναφέρει ότι ο Henry Kissinger έχει πουλήσει στον πρόεδρο Trump ένα σχέδιο βάσει του οποίου θα χρησιμοποιήσει την άρση των κυρώσεων σε βάρος της Ρωσίας για να οδηγήσει τον Πρόεδρο Пу́тин μακριά από την Ρωσική συμμαχία με το Ιράν και την Κίνα. Εάν ο Пу́тин πέσει σε αυτήν την παγίδα θα είναι ένα μοιραίο στρατηγικό σφάλμα από όπου η Ρωσία δεν θα μπορέσει να ανακάμψει. Ωστόσο, ο Пу́тин θα πιεστεί να κάνει αυτή την γκάφα.

Μία πίεση στον Пу́тин προέρχεται από τους θιασώτες της Ατλαντικής Ολοκλήρωσης που έχουν σημαντικές διασυνδέσεις με τη Δύση και θέλουν η Ρωσία να ενσωματωθεί στον Δυτικό κόσμο. Μια άλλη πίεση προέρχεται από την προσβολή που αποτελούν οι κυρώσεις για τους Ρώσους. Η κατάργηση αυτής της προσβολής έχει γίνει σημαντική για τους Ρώσους παρότι οι κυρώσεις δεν έβλαψαν την Ρωσία.

Συμφωνούμε με τον Πρόεδρο Пу́тин ότι οι κυρώσεις είναι στην πραγματικότητα ένα όφελος για την Ρωσία, δεδομένου ότι την καθοδήγησαν σε αυτάρκεις κατευθύνσεις και προς την ανάπτυξη των σχέσεων με την Κίνα και την Ασία. Επιπλέον, η Δύση με τις ηγεμονικές παρορμήσεις της χρησιμοποιεί τις οικονομικές σχέσεις με σκοπό την επιβολή και την κυριαρχία. Το εμπόριο με την Κίνα και την Ασία δεν αποτελεί την ίδια απειλή για την Ρωσική ανεξαρτησία.

[ συνεχίζεται... ]