Πόθεν ΑΙΣΧΟΣ (2)

Πριν από μερικούς μήνες είχαμε αναφερθεί και πάλι στην χαοτική διαφορά νοοτροπίας που υπάρχει ανάμεσα στον Μοναδικό Έλληνα Κυβερνήτη Ιωάννη Α. Καποδίστρια και σε όλους τους μετά από αυτόν πολιτικάντηδες, που καταδυναστεύουν και τυραννούν βάναυσα την Ελλάδα μας από το 1831.

Οι περισσότεροι "εκπρόσωποι του λαού" έχουν δημιουργήσει περιουσίες ή έχουν κατά πολύ αυξήσει αυτές που είχαν ήδη, πατώντας επί πτωμάτων, φορολογώντας αδιακρίτως και ανελέητα όλους τους μισθοσυντήρητους και τους συνταξιούχους, διαπλεκόμενοι με οικονομικά (και όχι μόνο) συμφέροντα, ξεπουλώντας τον τόπο, καταπατώντας Αρχές και ιδανικά, παραδίδοντας την Ελλάδα μας στα χέρια των αδίστακτων Δυτικών υπηρετών της μίας παγκοσμίου κυβερνήσεως.

Με μία ακόμα υποκριτική και προκλητική κίνηση, οι Έλληνες(;) βο(υ)λευτές αποφάσισαν να δημοσιοποιήσουν ένα τμήμα της περιουσίας που είχαν πριν από δύο χρόνια, το διαβόητο "πόθεν έσχες". Οι νομοθέτες που προεισπράττουν από τους τίμια και σκληρά εργαζόμενους ελεύθερους επαγγελματίες τον φόρο όχι μόνο της τρέχουσας αλλά και της επομένης χρονιάς -ενώ ταυτόχρονα χαρίζονται παντοιοτρόπως στα "δικά τους παιδιά" όπως οι ίδιοι τους αποκαλούν- τολμούν ανερυθρίαστα να δημοσιοποιούν ένα μικρό τμήμα της προ διετίας περιουσίας τους εμπαίζοντας με τον χειρότερο τρόπο έναν σκληρά δοκιμαζόμενο λαό.

Δεν γίνεται κανένας λόγος για την περιουσία που διαθέτουν οι Έλληνες(;) πολιτικάντηδες στους υπεράκτιους (offshore) φορολογικούς παραδείσους, που δημιουργήθηκε σε βάρος του τόπου και των κατοίκων του. Κανείς δεν τολμάει να ζητήσει από όλους τους πολιτικούς λεπτομερή και αναλυτική έκθεση της περιουσίας τους, και ιδιαίτερα από την στιγμή που ανέλαβαν για πρώτη φορά κάποιο δημόσιο αξίωμα.

Κι όμως αυτός ο λαός, που εδώ και μία επταετία βυθίζεται από την κατάθλιψη στην απόγνωση, δεν φαίνεται διατεθειμένος να διεκδικήσει την αποκατάσταση της δικαιοσύνης. Αντίθετα μοιάζει πολύ πρόθυμος να συνθηκολογήσει με τον πρώτο πολιτικάντη που θα του υποσχεθεί να τον κάνει συνεταίρο στο φαγοπότι σε βάρος του τόπου.

Το 2016 εκπνέει και μαζί του όλες οι ελπίδες για την ανάκαμψη της Πατρίδος μας. Ούτε το 2017, που περιμένει καρτερικά την σειρά του για να προστεθεί στα πέτρινα χρόνια της Ελλάδος, θα μπορέσει να φέρει κάποια αλλαγή όσο η εγωκεντρική νοοτροπία των νεοελλήνων παραμένει εγκλωβισμένη στο προσωπικό τους μικροσυμφέρον.