Οι φανερές κρυφές πληγές στο Κυπριακό

Όπως είναι επιβεβλημένο να καταδικάζουμε τις προδοτικές κινήσεις των πολιτικάντηδων, έτσι ομοίως επιβεβλημένο είναι να στηρίζουμε τις λίγες, δυστυχώς, μεμονωμένες ενέργειες κάποιων, που έχουν ακόμα φιλότιμο ή τουλάχιστον σε κάποια θέματα υποστηρίζουν μια σωστή άποψη.

Στο ζήτημα του Κυπριακού, δεν γεννάται η παραμικρή αμφιβολία πως ο υπουργός των Εξωτερικών της Ελλάδος, Νίκος Κοτζιάς, επιμένει απολύτως δικαιολογημένα στο θέμα των εγγυήσεων αλλά και της αποχώρησης των Τουρκικών στρατευμάτων κατοχής από την Μεγαλόνησο.

Δεν μπορεί παρά να συμφωνήσει κανείς μαζί του στο ρητορικό ερώτημα που εξέφρασε απαντώντας σε όλους όσοι υποκριτικά του καταλόγισαν "εθνικιστικές τάσεις": «Το να επιμένεις στην κατάργηση των εγγυήσεων και την πλήρη αποχώρηση των τουρκικών στρατευμάτων κατοχής είναι εθνικισμός, ενώ είναι σύγχρονος Ευρωπαϊσμός η κατοχή από την Τουρκία Ευρωπαϊκών εδαφών;».

Ποιοι όμως είναι αυτοί, που σήμερα υπονομεύουν το μέλλον της Κύπρου; Πρώτος και χειρότερος ο νυν πρόεδρος της Κυπριακής Δημοκρατίας, που εμφανώς υποστηρίζει τις προθέσεις των Δυτικών για μια συμβιβαστική και ολέθρια "συμφωνία". Στο πλευρό του σε αυτό το ανίερο έργο σε βάρος της Μεγαλονήσου έχει την μισθοφορική προδοτική εφημερίδα "Πολίτης", που θα μπορούσε κάλλιστα να κυκλοφορεί στα Τουρκικά αφού οι θέσεις που εκφράζει είναι καθαρά υπέρ των κατακτητών!

Το σύνολο, δυστυχώς, του Τύπου στην Κύπρο δεν κρατάει σωστή στάση απέναντι στο μείζον ζήτημα του Ελληνισμού, ενώ δεν είναι λίγα τα Μέσα Ενημερώσεως που υποστηρίζουν σχεδόν ανθελληνικές θέσεις. Αλλά και στην Ελλάδα ο Τύπος παίζει πολύ "βρώμικο" παιχνίδι, με κύριο ενορχηστρωτή την κατά πολλούς "έγκριτη"(;) εφημερίδα "Καθημερινή", που ούτε λίγο, ούτε πολύ, συνηγορεί με τις προδοτικές θέσεις του "Πολίτη".

Το Κυπριακό είναι ένα ζήτημα σύνθετο ως προς την μέχρι σήμερα παγιωμένη και επικρατούσα κατάσταση, αλλά και απλό ως προς την λύση του. Αν απλά εφαρμοστούν οι μέχρι σήμερα υπογεγραμμένες Συνθήκες -και ιδιαίτερα αυτή της Lausanne, που αμφισβητείται έντονα από τον σουλτάνο της Τουρκίας- το πρόβλημα λύνεται από μόνο του.

Η Ελλάδα πρέπει να εγείρει αξιώσεις έτσι ώστε να τηρηθούν τα συμφωνηθέντα και η Ίμβρος και η Τένεδος να γίνουν αυτοδιοικούμενες περιοχές. Επιπλέον, θα πρέπει στην Κωνσταντινούπολη ο αριθμός των Ελλήνων ομογενών να ξεπερνάει τις 240.000 (σήμερα μετά βίας κατοικούν 2.500 Έλληνες), ενώ αντίθετα οι μουσουλμάνοι της Θράκης να μην υπερβαίνουν τους 80.000 (σήμερα στην Θράκη ζουν 130.000 μουσουλμάνοι). Τέλος, πρέπει να εφαρμοστεί το Ευρωπαϊκό Δίκαιο και να αποχωρήσουν άμεσα όλες οι δυνάμεις κατοχής από το Ευρωπαϊκό έδαφος της κατεχόμενης Κύπρου. Τόσο απλά!

Τόσο απλά, αλλά και τόσο δύσκολα! Ποιος από τους Έλληνες(;) πολιτικάντηδες θα αρνηθεί την "καρέκλα" του προκειμένου να υπερασπιστεί την Πατρίδα του; Ποιος Έλληνας(;) πολιτικάντης θα αντιπαρατεθεί με την στοά που τον ανέδειξε βο(υ)λευτή μαχόμενος για τα συμφέροντα ενός νησιού που αρχικά το οδήγησε στο να αυτονομηθεί και αργότερα το άφησε να διχοτομηθεί;

Η Κύπρος δεν είναι απλά ένα νησί! Είναι η Μεγαλόνησος της Ελλάδος, το αποκομμένο μέλος μας που πρέπει τάχιστα να επανασυνδεθεί με την υπόλοιπη Χώρα. Απέναντι στο οργανωμένο σχέδιο που αποσκοπεί στην ακόμα μεγαλύτερη διάσπαση της Πατρίδος μας πρέπει να αντιτάξουμε την αδιάκοπη προσπάθειά μας για την επιστροφή της Κύπρου.