Τι λαός είμαστε τελικά;

Η φετινή εορτή του Αγίου Νικολάου και ιδιαίτερα η πανήγυρις του Ναού μας (Ι.Ν. Αγ. Νικολάου Πευκακίων Αθηνών) ήταν και πάλι μία όαση στην πολυτάραχη και θορυβώδη καθημερινότητά μας. Ωστόσο υπάρχουν άνθρωποι που εκφράζουν αισθήματα οργής προς την Εκκλησία, ωσάν να ευθύνεται Αυτή για την αδιέξοδη ζωή τους. Ένα τέτοιο θλιβερό περιστατικό συνέβη με σκοπό να "δηλητηριάσει" την υπέροχη διάθεση που μας χάρισε ο Άγιος κατά την εορτή του και το παραθέτω όπως ακριβώς δημοσιεύεται και στην επίσημη ιστοσελίδα του Ι.Ναού.

«Στὶς 7 Δεκεμβρίου ἔλαβα στὶς 10.47 π.μ. στὸ e-mail τοῦ Ναοῦ μας (Ἅγιος Νικόλαος Πευκακίων, Ἀσκληπιοῦ 38 – Ἀθήνα) τὸ κατωτέρω μήνυμα- Διαμαρτυρία:

From: eirini katsara

Sent: Monday, December 07, 2015 10:47 AM

To: vasvolou@otenet.gr

Subject: anarmosti symperifora epitropoy se mitera AMEA

κύριοι,

σας γράφω αυτό το γράμμα γιατί εδώ και πέντε χρόνια που κυκλοφορώ με το καρότσι με την κόρη μου με κινητικά προβλήματα, ουδέποτε με έκανε κάποιος να αισθανθώ άσχημα ή με έφερε σε δύσκολη θέση, εκτός από χτες, εντός του ιερού ναού. Πάντα, από θέατρα μέχρι σούπερ μάρκετ όλοι σπεύδουν να βοηθήσουν. Χτες στην εκκλησία, συνέβη το ανήκουστο. Φαίνεται ότι η απανθρωπιά και η αγένεια, δεν σέβονται ούτε τον 'οίκο του Θεού'.

Καλό θα ήταν οι άνθρωποι που εποπτεύουν τα της εκκλησίας (επειδή η θρησκεία διδάσκει μεταξύ άλλων την αλληλεγγυη μεταξύ των ανθρώπων, την ισότητα και την Αγάπη) να ήταν περισσότερο ευγενικοί με τα παιδιά με ειδικές ανάγκες.

Ανήμερα του Αγίου Νικολάου, επισκέφθηκα τον ιερό ναό με την πεντάχρονη κόρη μου που αντιμετωπίζει σοβαρό κινητικό πρόβλημα.

Αφού εισήλθαμε στον ιερό ναό από το πλάι και χωρίς καμία βοήθεια, με το καρότσι, ήρθε επίτροπος και μου ζήτησε να βγάλω το καρότσι έξω και να πάρω το παιδί αγκαλιά "γιατί δεν επιτρέπονται καρότσια". Του εξήγησα ότι υπάρχει κινητικό πρόβλημα αλλά δεν πτοήθηκε. Με αγένεια μου ζήτησε να βγάλω έξω το καρότσι και οταν τον ρώτησα "αν η εκκλησία είναι προσβάσιμη για άτομα με ειδικές ανάγκες", μου είπε απαξιωτικά "τί ειδική ανάγκη; Δε ξερω τι ανάγκη έχεις, αλλά τα καρότσια δεν επιτρέπονται εντός του ναού". Αφού του ζήτησα το όνομα (το οποίο και δεν μου έδωσε προφανώς) και του είπα "συγγνώμη, η εκκλησία δεν δέχεται άτομα με αναπηρίες;", μου απάντησε "Α, αναπηρία; τοτε νταξ" με περίσσεια αναισθησία και χωρίς να ζητήσει καν συγγνώμη για τη συμπεριφορά του. Καλό θα ήταν να ελέγχετε ποιους βάζετε "επιτρόπους" εαν θέλετε η εκκλησία σας να μην απομακρύνει τους νέους και τις ευαίσθητες κοινωνικές ομάδες. Και να επιλέγετε συνειδητοποιημένους ανθρώπους ως εκπροσώπους σας.

Ευχαριστώ πολύ.

Μια μητέρα μιας πεντάχρονης με κινητικά προβλήματα

Στὸ ἀνωτέρω e-mail ἀπαντήσαμε σὲ λίγες ὧρες, στὶς 3.02 μ.μ. ὡς ἑξῆς:

Ἀξιότιμη κυρία, χαίρετε πάντοτε!

Ὡς ὑπεύθυνός του Ναοῦ σας ζητῶ συγγνώμη γιὰ τὴν συμπεριφορὰ ποὺ περιγράψατε. Ὁπωσδήποτε, ὅμως, δὲν προέρχεται ἀπὸ τοὺς διορισμένους καὶ ἐν ἐνεργεία Ἐπιτρόπους τοῦ Ναοῦ μας, οἱ ὁποῖοι εἶναι εὐγενεῖς καὶ πνευματικοὶ ἄνθρωποι. Προφανῶς θὰ ἦταν κάποιος ποὺ εἶχε διατελέσει παλαιά, στὸ μακρυνὸ παρελθὸν Ἐπίτροπος ἢ κάποιος ἀπὸ ἐκείνους ποὺ προσφέρονται κατὰ τὴν πανήγυρη νὰ βοηθήσουν καὶ δείχνουν ὑπερβάλλοντα ζῆλο. Ἡ γραμμὴ καὶ ἡ Τάξη τοῦ Ναοῦ μᾶς ἔχει ἀποτυπωθεῖ στὶς Ὁδηγίες ποὺ ὑπάρχουν ἀναρτημένες καὶ στὸ διαδίκτυο (στὴν ἰστοσελίδα τοῦ Ναοῦ) ἀλλὰ καὶ στὸν Πίνακα ἀνακοινώσεων.

Ἐκεῖ σαφῶς ἐξαιροῦνται τὰ πρόσωπα ΑΜΕΑ καὶ ὑπενθυμίζουμε στὸ κείμενό μας ὅτι τὰ πρόσωπα μὲ σωματικὴ ἀνάγκη ὄχι μόνο δὲν ἐμποδίζονται νὰ εἰσέλθουν στὸν Ναὸ μὲ καρότσι, ἀλλὰ -ὅπως γράφει τὸ Ἅγιο Εὐαγγέλιο- ἀπεστεγάσθη καὶ ἡ στέγη γιὰ νὰ εἰσέλθη ὁ Παραλυτικὸς καὶ νὰ φθάση μπροστὰ στὸν Χριστό μας!

Λυποῦμαι γιὰ τὸ θλιβερὸ αὐτὸ γεγονός, τὸ ὁποῖο συνέβη στὴν Πανήγυρή μας, ποὺ κατὰ γενικὴ ὁμολογία ἦταν λαμπρά, κατανυκτικὴ καὶ μὲ ἄκρα ἡσυχία, πράγμα σπάνιο γιὰ Κεντρικὸ Ἐνοριακὸ Ναό, καὶ ζητῶ καὶ πάλι τὴν συγγνώμη σας.

Μὲ ἐόρτιες εὐχὲς

π. Βασίλειος Ε. Βολουδάκης

Στὶς ἀνωτέρω ἐξηγήσεις μας, ὄχι μόνο δὲν λάβαμε καμμία ἀπάντηση ἀλλὰ πρὸς μεγάλη μας ἔκπληξη πληροφορηθήκαμε ὅτι δημοσιοποιήθηκε στὸ διαδίκτυο αὐτὴ ἡ καταγγελία. Μάλιστα, στὸ διαδίκτυο ἀναρτήθηκε καὶ μὲ ἕνα εἰδικὸ πρόλογο ποὺ φανερώνει τὰ ἀντιεκκλησιαστικὰ αἰσθήματα τῆς διαμαρτυρομένης μητέρας:

«Στην εκκλησία δε συνηθίζω να πηγαίνω. Ανεξάρτητα από το αν πιστεύω ή όχι, δεν μου αρέσει η νοοτροπία των ανθρώπων που διαχειρίζονται τα της εκκλησίας και θεωρώ ότι ο κάθε άνθρωπος μπορεί να πιστεύει ή όχι στο δικό του χώρο, έξω, μέσα παντού».

Η Ανάρτηση έγινε, επίσης, ΧΩΡΙΣ να γίνη αναφορά στις διευκρινήσεις του Ναού μας, με αποτέλεσμα να διασύρεται ο Ναός μας αδίκως στα μάτια κάθε μονομερώς ενημερωμένου αναγνώστη.

Αυτά, προς αποκατάσταση της Αληθείας και Μόνο γι’ αυτό!

π. Β.Ε.Β.»

Αυτοί είναι οι σημερινοί νεοέλληνες; Όταν την πέτρινη ψυχή μας δεν την αγγίζει ούτε η μετ' επιτάσεως συγνώμη που μας ζητά ένας ιερεύς του Θεού για κάτι που ΔΕΝ ευθύνεται, τότε αντιλαμβανόμαστε γιατί σαν έθνος πάμε κατά ... διαβόλου: Γιατί τον επιλέξαμε για αφεντικό μας! Ντροπή και κρίμα!