Ο πανικός της Δύσης έτσι ώστε να μη συμβεί η περιβόητη GRexit, είναι παραπάνω από εμφανής στο άρθρο της χτεσινής (17/3/2015) στήλης της "ματιάς" των Finacial Times. «H απεχθής λέξη Grexit δεν θα έπρεπε να είχε επινοηθεί ποτέ. Πολύ χειρότερη από μια συμβατική χρεοκοπία, μια απόφαση για την αποχώρηση από ένα νόμισμα συνδέεται συχνότερα με ισχυρές αναταράξεις. Είναι κάτι που έχει συμβεί μόνο σε στιγμές ιστορικής αποτυχίας, όπως όταν η Γερμανία της Βαϊμάρης εγκατέλειψε το παλιό μάρκο. Δεν προκαλεί έκπληξη που οι αρχιτέκτονες του ευρώ δεν προέβλεψαν ρυθμίσεις για τη δυνατότητα εξόδου μιας χώρας.
Από το να υπομείνουν το κουραστικό παιχνίδι των υποσχέσεων που δίνονται κακόπιστα με αντάλλαγμα την παράταση των δανείων, πολλοί Ευρωπαίοι (συμπεριλαμβανομένων και των περισσότερων Γερμανών) θα προτιμούσαν η Ελλάδα να βάλει τέλος στο δράμα και να επιστρέψει στη δραχμή.
Το κάνουν πιστεύοντας πως πλέον αυτό δεν θα δημιουργούσε υπαρξιακή κρίση στην Ευρώπη. Η οικονομική έκθεση στην Ελλάδα είναι πολύ μικρότερη από ό,τι το 2012. Όσοι είχαν Ελληνικό χρέος το ξεφορτώθηκαν στο διάστημα αυτό. Τώρα υπάρχουν ισχυρά τείχη προστασίας που θα αποτρέψουν τη μετάσταση από μια χώρα στις άλλες. Τέλος, η ECB είναι πολύ καλύτερα εξοπλισμένη για να αντιμετωπίσει τις οικονομικές πιέσεις από ό,τι στο απόγειο της κρίσης πριν από τρία χρόνια.
Το κάνουν πιστεύοντας πως πλέον αυτό δεν θα δημιουργούσε υπαρξιακή κρίση στην Ευρώπη. Η οικονομική έκθεση στην Ελλάδα είναι πολύ μικρότερη από ό,τι το 2012. Όσοι είχαν Ελληνικό χρέος το ξεφορτώθηκαν στο διάστημα αυτό. Τώρα υπάρχουν ισχυρά τείχη προστασίας που θα αποτρέψουν τη μετάσταση από μια χώρα στις άλλες. Τέλος, η ECB είναι πολύ καλύτερα εξοπλισμένη για να αντιμετωπίσει τις οικονομικές πιέσεις από ό,τι στο απόγειο της κρίσης πριν από τρία χρόνια.
Η Ευρωπαϊκή άγνοια είναι επικίνδυνη και για έναν άλλο λόγο. Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι το 98% μιας μεγάλης οικονομίας μπορεί να προστατευτεί από την αποτυχία μιας μικρής. Ορισμένοι μάλιστα θα καλωσόριζαν την έξοδο ενός μόνιμου ταραχοποιού. Αλλά μια τέτοια εκτίμηση ξεχνά την ουσία. Η Ευρωπαϊκή αλληλεγγύη θα δεχόταν ισχυρό πλήγμα. Η αναπόφευκτη χρεοκοπία της Ελλάδας θα απέτρεπε τους πλουσιότερους ψηφοφόρους από το να βοηθήσουν ξανά τους γείτονές τους σε μια οικονομική δυσκολία».
Καταλαβαίνει εύκολα κανείς πως πίσω από τα κροκοδείλια δάκρυα των Financial Times κρύβεται η ανησυχία για τη διάλυση του Ευρωπαϊκού ονείρου που εδώ και πολλά χρόνια έχει μετατραπεί σε εφιάλτη: της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Η GRexit αυτό που θα επιβεβαιώσει είναι το γεγονός πως ποτέ η Ευρώπη δεν θέλησε πραγματικά να ενωθεί προς το κοινό συμφέρον. Αυτό που συνέβη, ήταν απλά το ότι οι ισχυροί άλλαξαν την μέθοδό τους στο πως θα καταδυναστεύσουν τους αδυνάτους.
Την ώρα που ο Ευρωπαϊκός νότος υποφέρει από την άτεγκτη και παρατεταμένη Γερμανό-υποκινούμενη πολιτική της λιτότητας και της εξαθλίωσης των πολιτών, η ECB εγκαινιάζει τον νέο πύργο της, που ως άλλος πύργος της Βαβέλ υψώνεται στη Φρανκφούρτη για να διατυμπανίζει την ανθρώπινη αλαζονεία και τον αλληλοσπαραγμό των εθνών. Η θύελλα των αντιδράσεων από τους πολίτες δεν πτοεί τους Ευρωπαίους πολιτικάντηδες και τους τραπεζίτες που συνεχίζουν το απάνθρωπο και ανελέητο κυνηγητό του χρήματος, με αντάλλαγμα πολλές χιλιάδες ανθρώπινες ζωές.
Αυτό που πρέπει να κρατήσουμε ως Έλληνες, είναι το ότι δεν έχουμε κανένα λόγο να σερνόμαστε πίσω από το άρμα της Ευρωπαϊκής Ένωσης και πολύ περισσότερο δεν πρέπει να έχουμε στο εξής την παραμικρή ανοχή στους πειραματισμούς της. Δεν μπορούμε να ανεχόμαστε το να θεωρούν οι Ευρωπαίοι την Ελλάδα μας ταραχοποιό στοιχείο ή πρόβλημα και γι' αυτό ήσυχα και πολιτισμένα θα αποχωρήσουμε από τα παιχνίδια και τους θεσμούς τους, έτσι ώστε να συνεχίσουν ανενόχλητοι, άνευ ημών, την πολιτική τους.
Η Ελλάδα είναι πολύ μεγάλη και πολύ σημαντική χώρα για να θυσιαστεί στο βωμό των πειραματισμών, ή δεν ξέω τι άλλο, των δυτικών. Η πατρίδα μας πρέπει να αποσυρθεί έγκαιρα από τον διαφαινόμενο και αναπόφευκτο εμφύλιο σπαραγμό της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Όσο για το χρέος; Αν απεμπλακεί από την ευρωζώνη η οικονομία μας, θα ανακάμψει και θα δυναμώσει με αποτέλεσμα οι Ευρωπαίοι εταίροι μας να λάβουν ότι κι αν τους αντιστοιχεί.
H συγκυβέρνηση του Καμμένου Σύριζα αντιμετωπίζει εαυτόν σαν μια επαναστατική παρένθεση χωρίς να ενδιαφέρεται για το ουσιαστικό περιεχόμενο της πολιτικής πράξης, ό, τι συνέπειες κι αν αυτό συνεπάγεται για τη χώρα. Στο σκεπτικό και των δύο εταίρων της συγκυβέρνησης δε διακρίνεται όχι απλά κάποια μέριμνα πολιτικού σχεδιασμού αντιμετώπισης της υφιστάμενης κατάστασης εφόσον δεν κόπτονται καν για την πολιτική τους επιβίωση. Τελούν σε απόλυτη γνώση του γεγονότος ότι με το πέρας της κοινοβουλευτικής αυτής περιόδου και οι δύο θέτουν εν αμφιβόλω την παραμονή τους στην κεντρική πολιτική σκηνή. Εξαιτίας ίσως αυτού του λόγου απολαμβάνουν την πυγμή και το κύρος της νομής του εξουσιαστικού μηχανισμού με αμεριμνησία για ό, τι μέλλει να προκύψει ως αναγκαιότητα για τη χώρα. Η μεν αριστερίστικη βαβέλ επιδιώκει αυτάρεσκα να αντικρύσει τα όρια αντοχής του πολιτικό-οικονομικού συστήματος έναντι των πιέσεων ένθεν κακείθεν, εσωκομματικά και εκ μέρους των δανειστών. Αντιμετωπίζει τη διακυβέρνηση της χώρας μάλλον ως μια εσωτερική κομματική διεργασία στην οποία καταγράφονται οι διαφορετικές απόψεις και παράλληλα συστήνονται επιτροπές προκειμένου να διερευνήσουν τις κοινωνιολογικές όψεις ενός πολιτικού επιβάλλοντος. Γενικότερα η συνολική διαχειριστική της εικόνα παραπέμπει σε έναν εξεζητημένο πειραματισμό με αντικείμενο όμως δυστυχώς τον ίδιο τον ελληνικό λαό. Η αριστερά θα εξάγει τα συμπεράσματα της για το ρόλο της Ε.Ε. και το σύστημα της παγκόσμιας κερδοσκοπίας καθώς και τα συνεπαγόμενα καταστροφικά αποτελέσματα της λιτότητας σε βάρος των ανθρωπιστικών ιδεωδών. Θα διερευνήσει μάλιστα πιθανές μελλοντικές παρεμβάσεις και δράσεις προκειμένου για μια ανακατάληψη του δημόσιου χώρου και των κοινωνικών κεκτημένων σε μια Ευρώπη των λαών ή έξω από αυτήν. Ας δεχτούμε χάριν συλλογισμού και με μια δόση αναλυτικής υπέρ-απλούστευσης ότι οι προηγούμενες κυβερνήσεις εξυπηρετούσαν κάποια προσωπικά συμφέροντα υπονομεύοντας το ίδιο το κύρος και την αξιοπρέπεια της χώρας. Τι κάνει η τωρινή συγκυβέρνηση? Ακόμα κι αν αποδεχτούμε ότι δε διαθέτει κίνητρα εκδούλευσης ξένων ή ντόπιων συμφερόντων αυτό δε συνιστά ποιοτική διαφοροποίηση δεδομένου ότι δεν ενδιαφέρεται ποσώς για τη διεκπεραίωση του κυβερνητικού έργου και ούτε καν για τη βιωσιμότητα των πολιτικών σχηματισμών που τη συναπαρτίζουν. Απ’ την άλλη πλευρά οι Ανέλ-ληνες αντιμετωπίζουν τα παρόντα με ένα πνεύμα ευωχίας δεδομένου πως οτιδήποτε και αν συμβεί μελλοντικά σίγουρα θα είναι χειρότερο σε σχέση με την ανέλπιστη παρουσία στα κυβερνητικά έδρανα. Η Ελλάδα έφτασε έως έγγιστα του σημείου να αντιμετωπίζεται ως μια παρείσακτος παρουσία στον ευρωπαϊκό σχηματισμό η οποία με τη στάση της δεν τιμά τη θεσμική συμμετοχή της. Η Ευρωπαϊκή οικογένεια παρουσιάζεται να τρομάζει μπροστά στο ενδεχόμενο ενός ατυχήματος που μπορεί να συμβεί σε ένα από τα τέκνα της κι έξαφνα αυτό να βρεθεί αυτό-εξόριστο. Το λάθος σε αυτό το συλλογισμό είναι ότι η Ελλάδα είναι η πνευματική πηγή της Ευρώπης -δεδομένης της πλάνης- κι άρα αυτό που ενδέχεται είναι η ευρω-έξοδος απ’ την χώρα μας. Δεδομένου μάλιστα ότι η δανεική οφειλή αντιμετωπίζεται ως χρέος τιμής κι εφόσον ως γνωστόν η τιμή, τιμή δεν έχει, ας ξεπληρωθούν τα οφειλόμενα στο ακέραιο σε νεόκοπα ελληνικά χαρτονομίσματα. Αυτό φυσικά δε μπορεί να εκπληρωθεί από την παρούσα συγκυβέρνηση παρά μόνο αφού της επιβληθεί από το θεσμικό ιερατείο της Ε.Ε. και του Δ.Ν.Τ. Αν ο λαός προσδοκούσε από το Πασοκ το 2009 χρήματα για μια αποκατάσταση από τις συντηρητικές επιλογές και έλαβε ό, τι τελικώς όλοι γνωρίζουν, τι άραγε θα λάβει όταν επιζητούσε από το Σύριζα το 2015 διακοπή της μνημονιακής λιτότητας εντός Ευρωζώνης δεδομένου ότι, έσται έσχατη πλάνη χείρων της πρώτης? Αυτεξούσιος
ΑπάντησηΔιαγραφήΥΓ: Ξεκάθαρα
ΑπάντησηΔιαγραφήΓυρνώντας αυτή την όμορφη ανοιξιάτικη μέρα από το χωράφι, όπου δούλεψα επί τρίωρο σχεδόν χειρωνακτικά εμπλουτίζοντας με σπόρους τη γη και περιορίζοντας τους πληθυσμούς των αγρίων όπου είχαν αρχίσει να επικρατούν, είδα εμπρός μου ολοκάθαρα ότι αυτή η χώρα θα μπορούσε να ζει πλουσιοπάροχα και να ευημερεί μέσα στο παγκόσμιο σύστημα ασχολούμενη μοναχά με μικρή και μέση επιχειρηματικότητα στον τομέα του τουρισμού και της πρωτογενούς παραγωγής δίχως γιγαντισμούς και δίχως εκβιασμούς παρά μόνο με σεβασμό στη γη, στο τοπίο και στα μνημεία της φύσης και του πολιτισμού της
Πηγή: http://yiannismakridakis.gr/?p=6236 - See more at: http://www.toportal.gr/?i=toportal.el.koinwnia&id=7418#sthash.5guhpIA4.N9EgiWTf.dpuf