To πρακτορείο Bloomberg σε μια προσπάθεια να ερμηνεύσει την «απερίσκεπτη» κίνηση του επικεφαλής του eurogroup, Jeroen René Victor Anton Dijsselbloem, να μιλήσει για επιβολή ελέγχου (capital controls) στην κίνηση κεφαλαίων στην Ελλάδα, αλλά και την αύξηση του ορίου του ELA για τις Ελληνικές τράπεζες, επικεντρώνεται στην αθρόα απόσυρση των καταθέσεων στις Ελληνικές τράπεζες.
«Μήπως η κίνηση της ECB ήταν ένα καρότο για να δώσει κίνητρο στην κυβέρνηση να σοβαρευτεί σε ότι αφορά την ικανοποίηση των απαιτήσεων των πιστωτών της; Ή μήπως ήταν μια έκτακτη «ένεση», που αναγνώριζε ότι η Ελλάδα ξεμένει γρήγορα τόσο από χρήμα, όσο και από χρόνο;» αναρωτιέται το Bloomberg.
Να θυμίσω πως η ECB αποφάσισε την αύξηση του ορίου χρήσης του μηχανισμού παροχής έκτακτης ρευστότητας (ELA) για τις Ελληνικές τράπεζες πάνω από τα 71 δις ευρώ από 69,8 δις ευρώ που ήταν, όπως είχε μεταδώσει το πρακτορείο Reuters.
Το διάγραμμα που επισυνάπτεται στην αρχή του άρθρου και το οποίο είναι βασισμένο στα στοιχεία που δημοσιοποίησε πριν από λίγες ημέρες η Τράπεζα της Ελλάδας, φανερώνει πως πρόκειται για έκτακτη ένεση προς την Ελλάδα που πρόκειται σύντομα να ξεμείνει από χρήμα, αναφέρει το δημοσίευμα.
«Έτσι, το Ελληνικό τραπεζικό σύστημα είχε κάτι παρά πάνω από μόλις 140 δις ευρώ στο τέλος Φεβρουαρίου. Αυτό είναι σχεδόν 15% χαμηλότερο από το τέλος Νοεμβρίου, κάτι που υποδηλώνει πως τσάντες με χρήμα φεύγουν από τη χώρα όσο πιο γρήγορα μπορούν. Και ενώ η εξαγωγή συμπερασμάτων είναι μια ατελής επιστήμη, ωστόσο αν πάρουμε την τάση του Νοεμβρίου και την «τρέξουμε» μέχρι το τέλος αυτού του μήνα, υποδηλώνεται ότι με αυτόν τον ρυθμό απόσυρσης καταθέσεων, μπορεί να έχουν μείνει 133 δις ευρώ στις τράπεζες, που θα ήταν το χαμηλότερο ποσό καταθέσεων τουλάχιστον της τελευταίας δεκαετίας.
Έτσι, ο λόγος για τον οποίο ο Dijsselbloem μιλά για ελέγχους στην κίνηση κεφαλαίων μπορεί να είναι ότι οι αρχές εξετάζουν τα χειρότερα σενάρια καθώς συνεχίζεται η αιμορραγία του τραπεζικού συστήματος. Και ο λόγος για τον οποίον η ECB ξαφνικά έγινε πιο «υποστηρικτική» μπορεί να μην είναι μια φιλική κίνηση προς τον Έλληνα υπουργό των Οικονομικών, αλλά διότι τα καθήκοντά της ως ύστατος δανειστής την αναγκάζουν να ενεργήσει. Τα στοιχεία αυτά, όμως, υποδηλώνουν πως οι Έλληνες καταθέτες ψηφίζουν με τους τραπεζικούς λογαριασμούς τους τον αυξημένο κίνδυνο της GRexit» καταλήγει το δημοσίευμα.
Είναι προφανές αλλά και δεδομένο πως δεν πρόκειται να βρεθεί λύση με αυτή την τακτική από την πλευρά της Ελληνικής κυβέρνησης. Οι δανειστές έχουν παράλογες απαιτήσεις από την Ελλάδα που αναιτίως αποφεύγει την συντεταγμένη και συμφωνημένη έξοδο από την ευρωζώνη. Η Ελλάδα σέρνεται από θεσμικό όργανο σε ανθυποεπιτροπή της Ε.Ε. και ταυτόχρονα τα προβλήματα της Ελληνικής οικονομίας θεριεύουν. Γιατί δεν ακολουθούμε οι ίδιοι την συνταγή της επιτυχίας που από εμάς έμαθαν οι Ρώσοι;
Ευρωπαϊκοί μηχανισμοί και λοιποί δανειστές διατείνονται ότι η Ελλάδα αν επιθυμεί πραγματικά να παραμείνει στο ευρώ θα πρέπει να πραγματοποιήσει τις όποιες θυσίες λιτότητας απαιτούνται για την εξασφάλιση των δημοσιονομικών στόχων κατά τα καθιερωμένα. Η ελληνική συγκυβέρνηση ποια ακριβώς θέσει λαμβάνει, ουδείς γνωρίζει, ούτε καν τα ίδια τα πρόσωπα που την απαρτίζουν, εφόσον κι αυτά αναμεταξύ των δεν ομονοούν. Αν πρόκειται τελικώς να συμβιβαστεί στη μνημονιακή πρακτική, για ποιόν ακριβώς λόγο χάνει χρόνο και δανεικό χρήμα και βαθμηδόν την εμπιστοσύνη του ελληνικού πολιτικού σώματος? Η κοινή γνώμη και οι αριστερές συνιστώσες δε χρειάζονταν επ’ ουδενί τέτοιου μεγέθους απόπειρας ψυχολογική χειραγώγηση, δεδομένου ότι οι θέσεις είναι εκπεφρασμένες και οι αντιδράσεις προγραμματισμένες. Επίσης η δέσμη ανθρωπιστικών μέτρων τα οποία υποτίθεται ότι θα ελάμβάνε η κυβέρνηση έγινε δεσμίδα και τα υφεσιακά μέτρα που υποτίθεται ότι θα απέρριπτε τελικώς εισάγονται. Γενικώς ποσώς δε θα ανακουφιστεί η ελληνική κοινωνία από όσα θέλει να παρουσιάσει ότι θέτει ως ερυθρές γραμμές η κυβερνητική πολιτική. Άραγε προς τι το μίσος κι ο αλληλοσπαραγμός, εφόσον τα διεκδικούμενα θα είναι επικοινωνιακά αλλά και ουσιαστικά ως μη γενόμενα? Αναφορικά πάλι με το ενδεχόμενο της πολυδιαφημιζόμενης ρήξης γιατί αυτή να επιβληθεί με τους όρους του κατεστημένου και να μην προκληθεί? Ο κ. πρωθυπουργός αν πρόκειται να χρησιμοποιήσει αύριο το βήμα του κοινοβουλίου για να εκβιάσει την ελληνική κοινωνία, θα έρθει αντιμέτωπος με τις αδιέξοδες νοοτροπίες που εν πολλοίς αυτός και οι συν αυτού έχουν ενσπείρει συστηματικά στον ελληνικό λαό. Αν σκοπεύει να θέσει μονόδρομα και τελικώς αδιέξοδα ευρω- διλήμματα, καλύτερα να παραιτηθεί και να αφήσει κάποιους μνημονιακούς εθελοντές να κάνουν καλύτερα τη δουλειά που γνωρίζουν. Αν πάλι επιθυμεί να καταστήσει συνένοχο όλη την κοινωνία και να θέσει σε ομηρία το λαό, ανακοινώνοντας πως τα όρια στένεψαν και οι ευρωπαίοι πιέζουν, άρα μόνη λύση μια στάση πληρωμών και ταπεινωτική έξωση από την Ε.Ε. επίσης καλύτερα να παραιτηθεί. Ας αφήσει κάποιους άλλους που οραματίζονται μια ανεξάρτητη Ελλάδα όχι εξ ανάγκης με δημοψηφίσματα κενά περιεχομένου και θολής ενημέρωσης, αλλά από περήφανη πατριωτική επιλογή. Κατόπιν τόσης πολιτικής σπουδής η αριστερά δεν ήταν άραγε προετοιμασμένη για την εχθρική αντιμετώπιση των συνασπισμένων οικονομικών συμφερόντων σε όποια τυχόν διαφοροποίηση? Επίσης η λαϊκότροπη δεξιά του έτερου της συγκυβέρνησης δεν ενθυμήθηκε τίποτα από το ιστορικό μίσος της Ευρώπης για την Ελληνική πολιτεία και το ακατανόητο ορθόδοξο φρόνημα αυτού του λαού? Μόνη λύση διαφυγής για το πολιτικό προσωπικό της παρούσας συγκυβέρνησης η παραίτηση λόγω αδυναμίας χαρακτήρος. Επειδή μάλιστα ο λαός αυτός φημίζεται για τη βραχύβια μνήμη του παρά τη μακροβιότητα του ιστορικού παρελθόντος του, σε περίπτωση διατάραξης των όρων του αστικού τρόπου ζωής του, θα στραφεί με πρωτόγνωρο μένος εναντίον των πρωταιτίων. Με την τροπή που έχει λάβει η τωρινή οικονομική περίσταση και με δεδομένη την απόλυτη εξάρτηση από τις ευρωπαϊκές ιεραρχίες και το Δ.Ν.Τ. δε διακρίνεται η ύπαρξη κάποιας χρυσής τομής. Δε πρόκειται να καταστεί δυνατόν και η κυβέρνηση να μην απολέσει το επαναστατικό της άρωμα και οι ευρω- ενεχυροδανειστές να μείνουν ικανοποιημένοι. Δε μπορεί να συνδυαστεί και η διεκδίκηση της αξιοπρέπειας και η διατήρηση της υπερ-χρηματοδότησης ενός δανεικού τρόπου ζωής. Άνευ λογικής επίσης και η στάση των δανειστών καθόσον γνωρίζοντας καλύτερα τα οικονομικά της πατρίδας ακόμα και από τα ίδια τα υπουργεία παρόλα αυτά ζητούν να λάβουν παρά των μη εχόντων. Η ημετέρα διοίκηση όμως φέρει την ευθύνη όπως και οι προγενέστεροι και μέλλει να κριθούν για τις πράξεις τους. Οπότε προς πάσα κατεύθυνση και παν ενδιαφερόμενο που θα τολμήσει να ζητήσει εθνική ομοψυχία από τον ελληνικό λαό, θα πρέπει να αναλογιστεί καλά τι επικαλείται, γιατί καμιά φορά αυτό που ευχόμαστε δεν μας ωφελεί και τόσο. Αυτεξούσιος
ΑπάντησηΔιαγραφή