27 Σεπτεμβρίου: Ημέρα Εθνικού πένθους!

Η σημερινή ημέρα, η 27η Σεπτεμβρίου, είναι μία μέρα, που θα έπρεπε να καθιερωθεί ως ημέρα πένθους σε όλη την Ελλάδα. Σήμερα σκοτώσαμε την μοναδική ελπίδα επιβίωσης, που είχαμε ως Έθνος. Σήμερα οι καμπάνες έπρεπε όλη μέρα να χτυπούν πένθιμα και οι σημαίες να κυματίζουν μεσίστιες.

Όπως πολύ σωστά μας έχουν τονίσει κατ' επανάληψη οι σημερινοί Πατέρες μας, που ακόμα κρατούν την Πίστη και την Πατρίδα μακρυά από τις φιλοδυτικές επιρροές, ο Ιωάννης Α. Καποδίστριας, ίσως ήταν ο μοναδικός –επιτρέψτε μου αυτήν την υπερβολή– πιστός μιμητής του Μεγάλου Κωνσταντίνου. Κατάλαβε το πνεύμα του, αγάπησε το πνεύμα του Μεγάλου Κωνσταντίνου και το υλοποίησε στην ζωή του. Όπως ο Μέγας Κωνσταντίνος έδωσε ως καρπό της αγάπης του στον Χριστό μια αυτοκρατορία, και Του την παρέδωσε με επιγραφή επάνω στην Πόλη, το ίδιο έκανε και ο Ιωάννης Α. Καποδίστριας, μόνο που το έγραψε με το αίμα του.

Όπως μαρτυρούν οι ιστορικές πηγές, που αναφέρονται στα γεγονότα λίγο πριν τον θάνατο του, ο Κυβερνήτης μας γονάτισε μπροστά στην εικόνα του Χριστού και έχοντας διαπιστώσει το πόσο δύσκολα και αδιέξοδα είναι πια τα πράγματα, αλλά κυρίως το πόσο ανεπίδεκτος της Θείας βοηθείας είναι ο Ελληνικός λαός, ζήτησε από τον Θεό, να Τον πάρει από αυτήν την γη. Του ζήτησε και Του είπε ότι «εγώ προσπάθησα να επικρατήσει επί της γης το θέλημα Σου, αλλά αυτό δεν γίνεται και γι΄ αυτό δεν μπορώ άλλο και σε παρακαλώ να με πάρεις από εδώ».

Αυτό είναι κάτι που πρέπει να κάνει όλους μας να ντρεπόμαστε και κάθε φορά που ατενίζουμε στο πρόσωπο του οφείλουμε να του ζητούμε γονατιστοί συγγνώμη. Αυτός ο άνθρωπος, που έδωσε τα πάντα για αυτόν τον τόπο, έφυγε από την ζωή παρακαλώντας τον Θεό να τον πάρει κοντά Του όσο πιο σύντομα γίνεται. Έδωσε τα πάντα, και εμείς οι αγνώμονες του στερήσαμε το μόνο που δεν μπορούμε να του δώσουμε: Την ζωή.

Αυτό είναι ένα κρίμα, που ο Ελληνικός λαός πληρώνει και θα εξακολουθήσει να πληρώνει ακριβά. Γιατί δυστυχώς σε πολλά πράγματα θυμίζουμε τους Εβραίους. Όπως εκείνοι είχαν πει για τον Χριστό «το αίμα Αυτού, εφ’ ημάς και επί τα τέκνα ημών», το ίδιο, δυστυχώς, επαναλάβαμε και εμείς ως λαός.

Η Χώρα μας σήμερα βρίσκεται κάτω από πολλές μεταρρυθμίσεις, εντός και εκτός εισαγωγικών, που προσπαθούν να την φέρουν στον δρόμο της "ευημερίας". Είναι, όμως, βέβαιο ότι η Πατρίδα μας, με αυτόν τον τρόπο και αυτήν την τακτική, το μόνο που θα κερδίσει είναι η χρεωκοπία και η διάλυση.

Όλα όσα βιώνουμε σήμερα δεν είναι πρωτοφανή, δεν συμβαίνουν τώρα για πρώτη φορά, αλλά είναι μια δυσάρεστη και επίπονη επανάληψη της Ιστορίας. Μόνο που σε αυτή την επανάληψη ενώ υπάρχει ο διάδοχος του Metternich, δεν υπάρχει ο διάδοχος του Καποδίστρια. Σήμερα η Ελλάδα έχει απέναντι της τον Metternich, αλλά στερείται της προσωπικότητος του Καποδίστρια γιατί ο Θεός έχει αποστρέψει το πρόσωπο του από την Ελλάδα και δεν είναι διατεθειμένος να θυσιάσει ακόμα μια σπουδαία προσωπικότητα σε έναν λαό αχάριστο δυσσεβή και παράνομο.

Γι' αυτό σήμερα το Έθνος μας στερείται της παρουσίας του Ιωάννη Α. Καποδίστρια. Το χειρότερο είναι ότι δεν έχουμε τις προϋποθέσεις για να υπάρξει ένας νέος Ιωάννης Α. Καποδίστριας γιατί ακόμα και αυτοί που υποκριτικά τον επικαλούνται, έχουν ως αποκλειστικό σκοπό την προβολή της νοσηρής και βαθειά προβληματικής προσωπικότητός τους.

Το δυστύχημα είναι πως μεγάλη μερίδα Ιεραρχών και του Ιερού Κλήρου επικροτεί τους πάσης φύσεως "τσαρλατάνους", που πομπωδώς αλλά ανούσια αναφέρονται στον Κυβερνήτη μας, ενώ κλείνουν ερμητικά τα μάτια και τα αυτιά στις φωνές, που πασχίζουν να επιστρέψει στον τόπο μας η πολιτική του Μοναδικού Έλληνα ηγέτη!

Αθάνατε Κυβερνήτα της Ελλάδος δέξου το δάκρυ και την συγνώμη μας, ως ελάχιστο φόρο τιμής!