Γίνετε μέλος του 1% και ζήστε μια δεκαετία περισσότερο

Σύμφωνα με δημοσίευμα του Bloomberg που σας παρουσιάζω σε μετάφρασή μου από το Αγγλικό κείμενο, η εισοδηματική ανισότητα επεκτείνει την ζωή των πλουσιότερων Αμερικανών περισσότερο από ποτέ. Οι πλουσιότεροι Αμερικανοί μπορούν να αναμένουν να ζήσουν τουλάχιστον μια δεκαετία περισσότερο από τους φτωχότερους και αυτό το χάσμα, όπως και η εισοδηματική ανισότητα, αυξάνεται όλο και περισσότερο.

Νέα έρευνα στο Journal of the American Medical Association (περιοδικό της Αμερικανικής Ιατρικής Ένωσης) δείχνει ότι Αμερικανοί υψηλοτάτου εισοδήματος κέρδισαν 2-3 χρόνια στο προσδόκιμο ζωής μεταξύ του 2001 και του 2014, ενώ εκείνοι στο χαμηλότερο εισόδημα κέρδισαν λίγο ή τίποτα. Πολλές έρευνες έχουν ήδη δείξει ότι η υγεία και ο πλούτος είναι συνυφασμένα, και ότι γενικά βελτιώνονται ταυτόχρονα καθώς ανεβαίνετε την κλίμακα εισοδήματος. Αλλά φέτος, η εξαφάνιση της μεσαίας τάξης και τα εξωφρενικά αποκλίνοντα εισοδήματα μεταξύ των Αμερικανών ήταν κεντρικά ζητήματα σε μια καυστική κόντρα για τον Λευκό Οίκο. Η σημερινή έρευνα του JAMA δείχνει πολύ πιο έντονα πώς οι ανισότητες στον πλούτο αντικατοπτρίζονται στο προσδόκιμο ζωής, και πώς και οι δύο επιδεινώνονται.

Μια έρευνα πέρυσι έδειξε ότι τα ποσοστά θνησιμότητας αυξάνονται μεταξύ μεσήλικων λευκών, που οφείλονται σε μεγάλο βαθμό στην αυτοκτονία, σε υπερβολική δόση ναρκωτικών, και αλκοόλ. Αυτή η εργασία, από τους οικονομολόγους του Πανεπιστημίου του Princeton, την Anne Case και τον νομπελίστα Angus Deaton, αντανακλά την οικονομική πίεση στην εργατική τάξη των λευκών, που με τη σειρά της τροφοδότησε την άνοδο του Ρεπουμπλικανικού Donald Trump και το λαϊκίστικο μήνυμά του. Η τελευταία μελέτη ενισχύει την ιδέα ότι η ανισότητα στις ΗΠΑ -το θέμα που οδήγησε επίσης την εκστρατεία του γερουσιαστή Bernie Sanders στην Δημοκρατική πλευρά- έχει συνέπειες πέρα από τον πλούτο και το εισόδημα.

Πάρτε έναν άνδρα σαράντα ετών, που ανήκει στην κορυφή του 1%. Αυτός αναμένεται να ζήσει, κατά μέσο όρο, μέχρι τα 87. Ο ομόλογός του στο χαμηλό 1% αναμένεται να χαθεί, κατά μέσο όρο, πριν από τα 73α γενέθλιά του. Για τις γυναίκες, που ζουν περισσότερο κατά μέσο όρο, η διαφορά ήταν περιορισμένη αλλά εξακολουθεί να είναι σημαντική. Το προσδόκιμο ζωής για τις πλουσιότερες γυναίκες είναι σχεδόν τα 89, περίπου 10 χρόνια περισσότερο από τις φτωχότερες.

Οι συγγραφείς-οικονομολόγοι από το Πανεπιστήμιο του Stanford, το Massachusetts Institute of Technology (Ινστιτούτο Τεχνολογίας της Μασαχουσέτης), το Πανεπιστήμιο του Χάρβαρντ, την εταιρεία συμβούλων McKinsey & Co. και το γραφείο ανάλυσης φόρου του υπουργείου των Οικονομικών των ΗΠΑ χρησιμοποίησαν ανώνυμα δεδομένα της Internal Revenue Service (Υπηρεσίας Εσωτερικών Προσόδων), από 1,4 δισεκατομμύρια φορολογικά αρχεία πάνω από 15 χρόνια και τα ταίριαξαν με τα αρχεία θανάτων της Υπηρεσίας Κοινωνικής Ασφάλισης.

Η αλλαγή μεταξύ του 2001 και του 2014 δείχνει ότι οι πλούσιοι ωφελούνται περισσότερο από τα κέρδη της μακροζωίας από ότι οι άποροι. Στο 5% των πιο υψηλόμισθων, οι άνδρες κέρδισαν περισσότερο από δύο χρόνια ενώ οι γυναίκες κέρδισαν σχεδόν τρία. Στο 5% των πιο χαμηλόμισθων, το προσδόκιμο ζωής για τους άνδρες αυξήθηκε μόνο κατά λίγους μήνες, ενώ για τις γυναίκες σχεδόν καθόλου.

Κάποιες επίσης επισημάνσεις υπήρξαν όταν οι ερευνητές εξέτασαν το πώς το προσδόκιμο ζωής αλλάζει σε σχέση με την γεωγραφία. Στο 25% των χαμηλότερων εισοδημάτων σε ορισμένες περιοχές είχαν κερδίσει σε μακροζωία πάνω από τέσσερα χρόνια, ενώ άλλοι έχασαν περισσότερο από δύο χρόνια. Οι διαφορές δείχνουν ότι «η αυξανόμενη ανισότητα όσον αφορά στην υγεία στις ΗΠΑ ως σύνολο δεν είναι αμετάβλητη» γράφουν οι συγγραφείς της έρευνας. Το μικρότερο προσδόκιμο ζωής στο φτωχότερο τεταρτημόριο ήταν στην Oklahoma και στις πόλεις κατεστραμμένων βιομηχανικών περιοχών, όπως το Gary της Indiana και το Toledo του Ohio. Η μεγαλύτερη ήταν σε πόλεις όπως η Νέα Υόρκη και το San Francisco, «με υψηλό μορφωτικό επίπεδο του πληθυσμού, υψηλά εισοδήματα και υψηλά επίπεδα των κρατικών δαπανών».

Οι γεωγραφικές διαφορές ως προς το προσδόκιμο ζωής για τα άτομα με χαμηλό εισόδημα δεν εξηγείται σε μεγάλο βαθμό από την πρόσβαση στην υγειονομική περίθαλψη, τα ποσοστά ανεργίας, ή την απομόνωση των κατοικιών, γράφουν οι συντάκτες. Αντί αυτού, ο τρόπος ζωής και η συμπεριφορά ήταν η αιτία: το κάπνισμα, η παχυσαρκία και η σωματική άσκηση. «Τα άτομα στο τεταρτημόριο με το χαμηλότερο εισόδημα έχουν πιο υγιεινές συμπεριφορές, ενώ ζουν περισσότερο σε περιοχές με περισσότερους μετανάστες, με υψηλότερες τιμές των κατοικιών και με περισσότερους απόφοιτους κολλεγίων», διαπίστωσαν οι ερευνητές.

Είναι σημαντικό να σημειωθεί ότι η σχέση ανάμεσα στο εισόδημα και το προσδόκιμο ζωής είναι περίπλοκη. Μία ανάλυση όπως αυτή μπορεί να δείξει τους συσχετισμούς, αλλά δεν μπορεί να αποδείξει ότι ένας παράγοντας, όπως το ότι η ζωή σε μια εξαιρετικά μορφωμένη πόλη είναι αιτία ώστε οι άνθρωποι να ζουν περισσότερο. «Τα έσοδα συσχετίζονται με άλλα χαρακτηριστικά που επηρεάζουν άμεσα την υγεία», γράφουν οι συγγραφείς της έρευνας, και αυτά τα χαρακτηριστικά δεν αποτιμώνται στην ανάλυση. Μετρώντας το προσδόκιμο ζωής στην ηλικία των 40, όπως κάνει αυτή η μελέτη, δεν συμπεριλαμβάνει σημαντικούς παράγοντες για την υγεία, όπως είναι η βρεφική θνησιμότητα.

Ο Angus Deaton σε ένα σχόλιο, που συνοδεύει την έρευνα του JAMA, έγραψε ότι «το περίφημο 1% έχει επιπλέον 10 με 15 χρόνια για να απολαύσει την πλούσια χρηματοδοτημένη ζωή του, να περάσει λίγο χρόνο με τα παιδιά και τα εγγόνια του και είναι αποτραβηγμένο από όλους τους άλλους. Η ανισότητα στην υγεία ενισχύει την ανισότητα στο εισόδημα και ίσως ακόμη και μια μεγαλύτερη διάρκεια ζωής να είναι προς πώληση».