Έχει συμμάχους η Ελλάδα;

Μετά τη ανάλυση του Fortune (εδώ σε μετάφραση) για το πώς οι διαπραγματεύσεις της Ελλάδας με τους εταίρους της μπορούν να την στρέψουν στη σφαίρα επιρροής της Ρωσίας, ακολουθεί και το BBC που φιλοξενεί ένα παρεμφερές άρθρο. Όπως αναφέρει το δημοσίευμα, τον Μάιο ο Έλληνας πρωθυπουργός μαζί με κάποια μέλη του υπουργικού συμβουλίου θα μεταβεί στη Μόσχα και θα φιλοξενηθεί από τον Vladimir Vladimirovich Putin. Στην αποστολή θα βρίσκεται και ο υπουργός Αμύνης καθώς και οι αναλυτές σημειώνουν τη χρονική στιγμή που θα συμβεί αυτή η συνάντηση.

«Το πρόγραμμα διάσωσης της Ελλάδας ολοκληρώνεται στο τέλος του Ιουνίου και το χειρότερα κρυμμένο μυστικό ανάμεσα στις Βρυξέλλες και την Αθήνα είναι ότι θα χρειαστεί και τρίτο δάνειο για να κρατηθεί εν ζωή. Επισήμως η Ελλάδα δεν αναζητεί εναλλακτική χρηματοδότηση, αλλά ένα δάνειο από τη Ρωσία ή από την Κίνα θα μπορούσε να είναι μια προτιμητέα εναλλακτική ή συμπλήρωση σε οποιοδήποτε δάνειο προσφέρει η ευρωζώνη με αντάλλαγμα αντιδημοφιλή μέτρα και μεταρρυθμίσεις» αναφέρει το άρθρο.

Τι θα μπορούσε όμως να περιλαμβάνει η ατζέντα σε μια υποτιθέμενη συνεργασία Μόσχας-Αθήνας; Το BBC αναφέρει πως η Ελλάδα ενδιαφέρεται για φθηνό αέριο και σε αντάλλαγμα θα μπορούσε να προσφέρει επενδυτικές ευκαιρίες και καλύτερη πρόσβαση στην τουριστική βιομηχανία. Από την άλλη, η Μόσχα θα έβλεπε στο πρόσωπο της Ελλάδας τη χώρα που θα έθετε veto στις κυρώσεις που έχουν επιβληθεί εσχάτως από την Ε.Ε.

Το άρθρο σημειώνει πως από τα πρώτα εικοσιτετράωρα που ο ΣΥΡΙΖΑ ανέλαβε την εξουσία φάνηκε καθαρά πως κοιτάζει με νόημα προς τη Ρωσία. Η πρώτη επίσημη επίσκεψη που δέχθηκε ο Αλέξης Τσίπρας ως πρωθυπουργός ήταν από τον Ρώσο πρέσβη στην Ελλάδα, ενώ ο Νίκος Κοτζιάς, λίγες ημέρες αργότερα, έδειξε αντίθετος με τις κυρώσεις στη Ρωσία. Και μπορεί οι Τσίπρας και Κοτζιάς να προέρχονται από το ΚΚΕ, ωστόσο ο αρχηγός των Αν.Ελ. που δεν ανήκει σε αυτόν το χώρο, ισχυρίζεται πως διατηρεί με τη σειρά του καλές σχέσεις με Ρώσους αξιωματούχους.

Ο Μάνος Καραγιάννης, καθηγητής του King’s College στο Λονδίνο και ειδικός σε θέματα Ρωσικής εξωτερικής πολιτικής, αναφέρει: «Πιστεύω πως η Ελληνική κυβέρνηση παίζει με τη "Ρωσική κάρτα" έτσι ώστε να κερδίσει καλύτερη θέση στις τρέχουσες διαπραγματεύσεις με την ευρωζώνη. Είναι πολύ δύσκολο για την Ελλάδα να απομακρυνθεί από την Ε.Ε. και το ΝΑΤΟ». Κάτι που σημαίνει πως είναι ανώριμο ακόμη να περιμένει κανείς από τη νέα Ελληνική κυβέρνηση να σπάσει το πλαίσιο στο οποίο κινείται και το οποίο έχει τεθεί από τον Κωνσταντίνο Καραμανλή ο οποίος το 1976 είχε αποφανθεί πως «ανήκομεν εις την Δύσιν».

Η προσέγγιση των προηγούμενων κυβερνήσεων με τη Μόσχα δεν είναι αμελητέα. Το άρθρο σημειώνει την περίπτωση του Κώστα Καραμανλή που κατά τη θητεία του ως πρωθυπουργός (2004-2009), είχε κάνει λόγια για τη «διπλωματία των αγωγών», προσβλέποντας η Ελλάδα να γίνει η πύλη του Ρωσικού πετρελαίου και φυσικού αερίου προς την Ευρώπη. Ήταν μια πολιτική που εξόργισε τους δυτικούς συμμάχους. Και συνεχίζει το άρθρο: «Αφού ο Καραμανλής έχασε τις εκλογές του 2009, προέκυψε ένα σοβαρό θέμα. Η FSB, η υπηρεσία ασφαλείας της Ρωσίας, προειδοποίησε την αντίστοιχη Ελληνική ΕΥΠ ότι υπήρχε σχέδιο δολοφονίας του Καραμανλή λόγω των θέσεών του για την ενεργειακή συμμαχία με τη Ρωσία».

Το σίγουρο είναι ότι η Ευρώπη ανησυχεί και αυτό φαίνεται από διάφορα δημοσιεύματα στο Γερμανικό Τύπο με προεξάρχουσα την Bild που διερωτάται αν πρέπει να φοβούνται οι Γερμανοί την Ελλάδα ή τη Ρωσία. Από την άλλη, όμως, ο υφυπουργός Εξωτερικών Κωνσταντίνος Κούτρας λέει στο BBC: «Δεν υπάρχει θέμα ανησυχίας. Το να κάνεις εξωτερική πολιτική που έχει πολλαπλές διαστάσεις δεν είναι απαγορευμένο, ούτε είναι έγκλημα ή αμαρτία». Πάντως, οι αρνητές λένε πως η Μόσχα δεν βοήθησε την Κύπρο όταν εκείνη ζητούσε απεγνωσμένα βοήθεια, κάτι που δεν ισχύει σε καμία περίπτωση.

Αυτό που πρέπει να σημειώσουμε είναι πως η Ελλάδα παρά τους ισχυρούς δεσμούς που έχει με τη Ρωσία, εν τούτοις επέλεξε την Δύση με την οποία δεν έχει κανένα κοινό. Η Ρωσία δικαίως είναι επιφυλακτική απέναντι στην Ελλάδα, αφού μέχρι σήμερα η πολιτική της χώρας μας απέναντι στη Ρωσία είναι ευκαιριακή και συνήθως χρησιμοποιείται ως μοχλός πίεσης για την Ευρώπη. Προσωπικά εκτός από την βούληση του υπουργού των Εξωτερικών που δεν την αμφισβητώ γιατί συνάδει με την ιστορία και τις πεποιθήσεις του, είμαι πολύ επιφυλακτικός στα όσα ακούω και διαβάζω από τα υπόλοιπα στελέχη της κυβέρνησης, από τον πρωθυπουργό και κυρίως από τον αρχηγό των Αν.Ελ.