Άλλο 175% του Α.Ε.Π και άλλο 60%

Ο Πολ Καζέριαν δεν μπορεί να μου σφίξει το χέρι. Δεν το κάνει για να με προσβάλει. Κουβαλά αρκετούς τόμους για να γεμίσει μια μικρή βιβλιοθήκη. «Έμαθα ότι είστε σκεπτικιστής, οπότε έφερα τα στοιχεία», μου λέει. Βρισκόμαστε στο lobby του ξενοδοχείου «Μεγάλη Βρεταννία». Είναι το στρατηγείο του επικεφαλής της Japonica Partners, του επενδυτικού fund που ανακοίνωσε τον περασμένο Οκτώβριο ότι είναι ένας από τους μεγαλύτερους κατόχους ελληνικών κρατικών ομολόγων στον κόσμο. Από το εμβληματικό ξενοδοχείο της πλατείας Συντάγματος, ο αρμενικής καταγωγής Αμερικανός επενδυτής σχεδιάζει τις επόμενες εκστρατείες του: τη λογιστική ανασύσταση του ελληνικού κράτους, με την υιοθέτηση Διεθνών Λογιστικών Προτύπων (ΔΛΠ) από το Δημόσιο, και την κατάργηση της τιμωρητικής πολιτικής της ΕΚΤ απέναντι στους κατόχους Ελληνικών ομολόγων.

«Οι αριθμοί του Μάαστριχτ (το ακαθάριστο δημόσιο χρέος ως ποσοστό του ΑΕΠ) δεν ανταποκρίνονται σε καμία πραγματικότητα», δηλώνει ο κ. Καζέριαν, παραστατικός πίσω από τα στρογγυλά κόκκινα γυαλιά του, δείχνοντας πίνακες και υποσημειώσεις (έχει πάθος με τις υποσημειώσεις). Σύμφωνα με εκτιμήσεις της Japonica, το καθαρό χρέος της Ελλάδας –που ισούται με το ακαθάριστο μείον τα χρηματοοικονομικά περιουσιακά στοιχεία της χώρας– βάσει των κανόνων του IPSAS (International Public Sector Accounting Standards), της εκδοχής του GAAP για τον δημόσιο τομέα, είναι κάτω από 60% του ΑΕΠ. Το ποσοστό αυτό είναι χαμηλότερο από το χρέος της Ιταλίας, της Ισπανίας, της Πορτογαλίας και της Ιρλανδίας, καταμετρημένων με τον ίδιο τρόπο. Η θεσμική κατοχύρωσή του θα οδηγούσε σε εκτόξευση των τιμών των ελληνικών ομολόγων.

«Με το GAAP, που αντικατοπτρίζει την πραγματικότητα, μπορείτε να κάνετε διεθνείς συγκρίσεις. Μπορούν οι πολίτες σας να αξιολογήσουν τις επιδόσεις της κυβέρνησής σας», συνεχίζει ο κ. Καζέριαν. Η υιοθέτηση των λογιστικών αυτών προτύπων, ωστόσο, δεν σημαίνει ότι το πρόβλημα του Ελληνικού χρέους εξαφανίζεται και ότι η τρόικα μπορεί να πάει σπίτι της – η μέθοδος σύμφωνα με την οποία είναι 175% του ΑΕΠ είναι καθορισμένη με Ευρωπαϊκή συνθήκη και μπορεί να αλλάξει μόνο με ομόφωνη απόφαση του Ευρωπαϊκού Συμβουλίου. Ο συνομιλητής της «Κ», μάλιστα, αφήνει να εννοηθεί ότι οι επίσημοι πιστωτές της Ελλάδας έχουν δει τους αριθμούς που παραθέτει και γι’ αυτό διστάζουν να συναινέσουν σε περαιτέρω ανακούφιση του χρέους. «Ίσως γι’ αυτό λένε στις άλλες χώρες τώρα ότι αυτό που είχαν πει ήταν απλώς ότι θα το εξετάσουν, όχι ότι θα το κάνουν (να προχωρήσουν σε νέα μέτρα απομείωσης του ελληνικού χρέους)». Κατά την άποψή του, η περαιτέρω επιμήκυνση ούτως ή άλλως δεν θα επηρέαζε σημαντικά τη βιωσιμότητα του χρέους.

Επιπλέον, το ιδιαίτερα χαμηλό επίπεδο του χρέους, όπως προκύπτει από τη μέθοδο την οποία ένθερμα προωθεί ο κ. Καζέριαν, είναι καθαρά συγκυριακό: οφείλεται σε μεγάλο βαθμό στη μακροχρόνια παράταση των δανείων και τη γενναία μείωση των επιτοκίων που έλαβε η Ελλάδα στο πλαίσιο διαδοχικών αναδιαρθρώσεων του χρέους της. Με την πάροδο του χρόνου, καθώς οι λήξεις θα πλησιάζουν και τα επιτόκια θα αυξάνονται (λόγω δανεισμού στις αγορές), το ποσοστό είναι πιθανό να αυξηθεί κατακόρυφα. Τα Ελληνικά ομόλογα είναι τα μοναδικά κρατικά που έχει αγοράσει ποτέ η Japonica. «Δεν είναι η δουλειά μας αυτή. Εμείς ήρθαμε εδώ για να αγοράσουμε εταιρείες», λέει ο κ. Καζέριαν.

Ο 58χρονος επενδυτής έχει ένα κάπως ταραχώδες ιστορικό. Έγινε γνωστός στα τέλη της δεκαετίας του ’80, όταν, ύστερα από μια σκληρή μάχη, εξαγόρασε την Allegheny International, μια ημι-χρεοκοπημένη εταιρεία που κατασκεύαζε ηλεκτρικές συσκευές. Ως επικεφαλής της εταιρείας, την αναδιάρθρωσε, τη μετονόμασε και την οδήγησε σε υγιή κερδοφορία, αλλά απολύθηκε το 1993 από το διοικητικό συμβούλιο, εξαιτίας κατηγοριών για επιθετική συμπεριφορά προς τους υφισταμένους του. Πριν από την υπόθεση των Ελληνικών ομολόγων, το όνομά του είχε ακουστεί τελευταία φορά το 1999, όταν ήταν ακτιβιστής μέτοχος της A.T. Cross, εταιρείας παραγωγής στιλό.

Ως μεγαλοομολογιούχος της Ελληνικής Δημοκρατίας, που χαρακτηρίζει τον εαυτό του «μακροπρόθεσμο» –όπως δηλώνει στην «Κ», ξεκίνησε να αγοράζει το καλοκαίρι του 2012, ένα χρόνο πριν δημοσιοποιήσει το ενδιαφέρον του και κοντά στο ναδίρ των τιμών– ο Αμερικανός επενδυτής διατηρεί την ακτιβιστική του προσέγγιση. Είτε πρόκειται για την υιοθέτηση των ΔΛΠ είτε για το σκανδαλώδες ζήτημα του «κουρέματος» ύψους 57% που εξακολουθεί να επιβάλλει η ΕΚΤ σε τράπεζες που κατέχουν ελληνικά ομόλογα εάν θέλουν να τα χρησιμοποιήσουν ως ενέχυρο για να δανειστούν από αυτή, δεν παραμένει θεατής των εξελίξεων, αλλά προσπαθεί με κάθε τρόπο να τις διαμορφώσει. Την περασμένη εβδομάδα ταξίδεψε στη Φρανκφούρτη για επαφές σχετικές με την «ποινή του 57%», όπως την αποκαλεί. «Έχετε τον καλύτερο κρατικό ισολογισμό από όλες τις παρεμφερείς χώρες και τα χαμηλότερα επιτόκια, με μεγάλη διαφορά. (Με τα ΔΛΠ) θα αποκτήσετε αποτελεσματικότητα, μια κυβέρνηση που λειτουργεί αποδοτικά», καταλήγει.

Άρθρο του Γιάννη Παλαιολόγου στην "ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ".