Όλοι σκοτώσαμε τα βρέφη!

Σε διάστημα λιγότερο του ενός μηνός, διαβάσαμε στην ειδησιογραφία για δύο νεαρές μητέρες, 22 και 18 ετών αντίστοιχα, που εγκατέλειψαν τα νεογέννητα μωρά τους να πεθάνουν αβοήθητα.

Δεν υπάρχει η παραμικρή αμφιβολία πως πρόκειται για ιδιαιτέρως βάναυσες πράξεις με θύματα δύο αθώα ανυπεράσπιστα νεογέννητα πλάσματα. Ειπώθηκαν και γράφτηκαν πολλά από πολλούς, που κατηγορούν και μιλούν με σκληρά λόγια για τις δύο μητέρες, αλλά κανείς δεν μοιάζει να προβληματίζεται με την ουσία αυτών των υποθέσεων.

Οι μικρές κοπέλες γέννησαν μόνες και αβοήθητες, ενώ στην σκέψη τους κυριαρχούσε η απελπισία για το μέλλον και την κατακραυγή του περιβάλλοντός τους. Αυτό μπορεί να μην δικαιολογεί την ανεπίτρεπτη ενέργειά τους, ωστόσο καταδεικνύει τους ηθικούς αυτουργούς αλλά και τους πραγματικούς συνενόχους αυτού του εγκλήματος.

Οι νεαρές μητέρες δεν συνέλαβαν μόνες τους τα βρέφη, που έφεραν στον κόσμο κάτω από αντίξοες συνθήκες. Και στις δύο περιπτώσεις υπάρχουν δύο πατέρες, που είναι απλά τέρατα ανευθυνότητος και εξίσου -αν όχι περισσότερο- ένοχοι για την δολοφονία των παιδιών τους. Ποιος δίνει το δικαίωμα στον άνδρα να εγκαταλείψει μία γυναίκα, που κατέστησε έγκυο; Μόνο η επικίνδυνη αφροσύνη, η εγκληματική αδιαφορία και ο άκρατος εγωισμός του, αλλά και η συνένοχη ανοχή της Ελληνικής κοινωνίας, το κενό στο οικογενειακό δίκαιο και η παντελώς επιπόλαιη στάση των συμπολιτών μας, που ρίχνουν εύκολα τον "λίθο του αναθέματος" στο εύκολο και ανυπεράσπιστο θύμα!

Σημαντικό μερίδιο ευθύνης έχει η συντριπτική πλειοψηφία της κοινής γνώμης, που επιβεβαιώνεται από την στάση των περισσοτέρων στο ζήτημα. Αν όχι όλοι, ο πλείστος όχλος θεωρεί πως είναι καθήκον της μητέρας να μεγαλώσει ένα παιδί μόνη της και απαλλάσσει τον (πα)τέρα των ευθυνών του! Γιατί; Από που προέρχεται αυτό το σκεπτικό, που είναι απολύτως άδικο, αλλά και ανήθικο;

Τα δύο αυτά περιστατικά δεν είναι απλά θέματα, που απασχολούν το αστυνομικό δελτίο. Είναι σημάδια της αρρώστιας και της σήψης από την οποία υποφέρει η σημερινή νεοελληνική κοινωνία, που έχει χάσει την επαφή με τις Αξίες και τις ρίζες της.

Ο νεοέλληνας έχει αποδεχθεί στην θεωρία και προσπαθεί να μιμηθεί στην πράξη τα δήθεν "μοντέρνα" πρότυπα της καθόλα αποτυχημένης Δυτικής οικογένειας, που είναι είτε μονογονεϊκή ή αποτελείται από ομοφυλόφιλους ή σεξουαλικά "μπερδεμένους" "γονείς". Αυτή η αποδοχή, σε συνδυασμό με τα ολέθρια κατάλοιπα της οθωμανικής κυριαρχίας, που εξακολουθούν να βασανίζουν τις αντιλήψεις των νεοελλήνων, είναι η αιτία της πλήρους συγχύσεως του λαού, που αδυνατεί να ξεχωρίσει το καλό από το κακό. Γιορτάζει, όμως, την ημέρα της ... μητέρας! Τελικά τι καταντήσαμε; Υποκριτές ή απλά ανόητοι;

Επιπλέον, αυτά τα δύο παρόμοια γεγονότα δείχνουν το μεγάλο έλλειμμα παιδείας, που έχει ο τόπος και την βαρύτατη ευθύνη, που φέρουν οι πολιτικοί αλλά και οι πνευματικοί ηγέτες της Πατρίδος μας, που δεν είναι άλλοι από τους Ιεράρχες και τον Κλήρο μας. Και οι πολιτικοί μεν πράττουν όλα όσα τους προστάζουν οι εργοδότες τους, που είναι γνωστό ποιοι είναι και τι ζητούν. Οι Πατέρες μας, από την άλλη, τι ακριβώς κάνουν; Γιατί μας άφησαν στο έλεος ενός πολιτικού κατεστημένου, που είναι ορκισμένος εχθρός της Πίστεως και του Έθνους μας;