Όσο υπάρχει η Ελπίδα...!

Σήμερα αντί οτιδήποτε άλλου θα ήθελα να μοιραστώ μαζί σας το πιο αισιόδοξο μήνυμα που έλαβα ποτέ. Νομίζω πως μέσα στην καταιγίδα της καθημερινής κατήφειας και της απαισιοδοξίας, που γεννά η δεινή πραγματικότητα, είναι ο φάρος που μας δείχνει τον δρόμο για το λιμάνι της ησυχίας και της ηρεμίας.

Τα τέσσερα κεριά, έλιωναν, αργά αργά... Ο χώρος ήταν τόσο ήσυχος, που μπορούσε να ακουστεί η συζήτησή τους.

Το πρώτο είπε: «ΕΓΩ ΕΙΜΑΙ Η ΕΙΡΗΝΗ. Μα οι άνθρωποι δεν καταφέρνουν να με διατηρήσουν. Πιστεύω ότι δεν μου μένει άλλο από το να συνεχίσω να σβήνω!» και έτσι αφέθηκε σιγά σιγά να σβήσει ολοκληρωτικά...

Το δεύτερο είπε: «ΕΓΩ ΕΙΜΑΙ Η ΠΙΣΤΗ. Δυστυχώς δεν χρειάζομαι πουθενά. Οι άνθρωποι δεν θέλουν να ξέρουν για μένα, κι έτσι δεν έχει νόημα να παραμένω αναμμένο». Μόλις ολοκλήρωσε τα λόγια του, ένα ελαφρύ αεράκι φύσηξε πάνω του και το έσβησε...

Πολύ λυπημένο το τρίτο κερί, είπε με τη σειρά του: «ΕΓΩ ΕΙΜΑΙ Η ΑΓΑΠΗ. Δεν έχω τη δύναμη να συνεχίσω να παραμένω αναμμένο. Οι άνθρωποι δεν μου δίνουν σημασία και δεν αντιλαμβάνονται το πόσο σημαντικό είμαι. Αυτοί μισούν ακόμα και αυτούς που τους αγαπούν περισσότερο» και χωρίς να περιμένει άλλο, το κερί αφέθηκε να σβήσει...

Ξαφνικά ένα μωρό παιδί μπήκε στο δωμάτιο και είδε τα τρία κεριά σβηστά. Φοβισμένο από το μισοσκόταδο, φώναξε: «Μα τι κάνετε! Πρέπει να παραμείνετε αναμμένα! Εγώ φοβάμαι το σκοτάδι!» και έβαλε τα κλάματα.

Τότε το τέταρτο κερί είπε με συμπόνια : «Μη φοβάσαι καλό μου. Μην κλαις! Όσο θα είμαι εγώ αναμμένο, θα μπορούμε πάντα να ανάψουμε ξανά τα άλλα τρία κεριά. Εγώ είμαι Η ΕΛΠΙΔΑ!».

Με μάτια λαμπερά και γεμάτα δάκρυα, το μωρό πήρε το κερί της ελπίδος, και άναψε ξανά όλα τα άλλα.

Το ίδιο εύχομαι σε όλους! Να μην σβήσει ποτέ από την καρδιά σας η Ελπίδα και να ανάβει πάντοτε την Πίστη, την Αγάπη και την Ειρήνη όταν αυτές χάνονται!

Και κάτι τελευταίο αλλά εξίσου σημαντικό: Έχουμε χρέος να ευγνωμονούμε τον Θεό κάθε στιγμή γιατί εκτός του ότι Εκείνος μας αγαπάει όσο δεν μπορούμε να φανταστούμε, μας χάρισε δίπλα μας ανθρώπους που μας αγαπούν και μας νοιάζονται πολύ περισσότερο από όσο αξίζουμε!