Επί γης ειρήνη - Μανώλης Β. Βολουδάκης

Breaking

02/01/2016

Επί γης ειρήνη

Πόθος ολοκλήρου της οικουμένης, τουλάχιστον λεκτικά, είναι η ειρήνη μεταξύ των λαών. Μάλιστα έχει θεσμοθετηθεί και ένα βραβείο που σύμφωνα με τον άνθρωπο που το θέσπισε, τον Σουηδό βιομήχανο και εφευρέτη Alfred Bernhard Nobel[1], απονέμεται κάθε χρόνο «στο πρόσωπο που είχε τη μεγαλύτερη συνεισφορά στην αδελφοποίηση των εθνών, στην κατάργηση ή στην μείωση των στρατιωτικών δυνάμεων και στην διεξαγωγή και προώθηση ειρηνευτικών διαδικασιών».

Ενώ, λοιπόν, το λεκτικό των ανθρώπων επιθυμεί την ειρήνη, οι πράξεις τους οδηγούν σε πολέμους! Ακούγεται οξύμωρο και αντιφατικό, ωστόσο είναι μία πραγματικότητα. Οι άνθρωποι, οι λαοί, τα έθνη, τα κράτη επιθυμούν την πρόοδο, την εξέλιξη, την καλυτέρευση των συνθηκών διαβίωσης και τελικά την ευημερία και την ευμάρεια που τους κάνει να νιώθουν αθάνατοι και αιώνιοι κάτοικοι του πλανήτη.

Στην απόκτηση αυτών των αγαθών η Δυτική φιλοσοφία και προσέγγιση, που είναι καθαρά ανθρωποκεντρική με την κακή έννοια του όρου που σημαίνει πως ο άνθρωπος είναι το κέντρο και η αναφορά του σύμπαντος, προστάζει την με “κάθε τρόπο” επίτευξη αυτού του στόχου. Οι Δυτικοί έφτιαξαν ολόκληρη πίστη και θρησκεία που έχει ως βάση της τον άνθρωπο ξεκινώντας από την βάση που είχε αρχικά υποδείξει ο εωσφόρος στον παράδεισο: Παίρνοντας τα λόγια του Θεού και δίνοντάς τους άλλη ερμηνεία από αυτήν του Δημιουργού. Στην πτώση των Δυτικών τον ρόλο του εωσφόρου έπαιξε ο Άρειος και συνεχίζει μέχρι σήμερα ο Πάπας.

Αυτή η φιλοσοφία και η κοσμοθεωρία γέννησε την Δυτική πολιτική που μέσω του επεκτατισμού και της αποικιοκρατίας προσπαθεί να επιβάλλει τον συγκεκριμένο τρόπο ζωής, απομυζώντας ταυτόχρονα κάθε πλουτοπαραγωγική πηγή του “υπό προσηλυτισμό” λαού. Έτσι βλέπουμε μία ολόκληρη ήπειρο, την Αφρική, να στενάζει κάτω από την μπότα της αποικιοκρατίας της Δύσης που την “εκπολίτισε” με το να την λεηλατήσει κυριολεκτικά και μεταφορικά.

Όλοι οι Δυτικοί λαοί ακολούθησαν αυτή την τακτική και κάποια στιγμή διαπίστωσαν πως ο πλανήτης είναι περιορισμένος και πως οι επιλογές τους για λεηλασίες γίνονταν ολοένα και λιγότερες λόγω του ότι κάποιος άλλος είχε προλάβει πριν από αυτούς. Μοιραία αυτό έφερε την διαμάχη και την έριδα ανάμεσα στα Δυτικά κράτη που δεν περιορίστηκαν στον αλληλοσπαραγμό αλλά ενέπλεξαν ολόκληρο τον πλανήτη ήδη δύο φορές και στις ημέρες μας ετοιμάζονται να το επαναλάβουν και για τρίτη.

Οι λαοί της γης στην πλειοψηφία τους επέλεξαν να αγνοήσουν τον Κατασκευαστή του ανθρώπου και Δημιουργό της κτίσεως. Επέλεξαν μια δική τους πίστη, νοθευμένη και στείρα, παρά να ακολουθήσουν την Αλήθεια και την Ακρίβεια Αυτού που Γνωρίζει πολύ καλά τον άνθρωπο. Οι λαοί της γης σήμερα περισσότερο από ποτέ απορρίπτουν την «Όντως Ειρήνη[2]» και ταυτόχρονα αναζητούν την “επί γης ειρήνη” κάθε Χριστούγεννα στα κάλαντα.

Η θεωρία που κυριαρχεί σήμερα στην υφήλιο είναι αυτή που επιτάσσει το «ο θάνατός σου ζωή μου» ακυρώνοντας κάθε ελπίδα ή προσδοκία για ειρηνική συνύπαρξη ανάμεσα στους λαούς. Η υποκρισία που διακρίνει την Δύση και διέπει ολόκληρο το δημιούργημά της βραβεύει ως ειρηνοποιούς τους σύγχρονους δολοφόνους εθνών που φορούν γραβάτα αντί της στρατιωτικής στολής και κρατούν κινητό τηλέφωνο αντί όπλου.

Πώς, λοιπόν, είναι δυνατόν μέσα σε αυτήν την παραφροσύνη να υπάρξει ειρήνη;
________________
[1] Γεννήθηκε στις 21 Οκτωβρίου του 1833 και πέθανε στις 10 Δεκεμβρίου του 1896. Ήταν γιος του επίσης μηχανικού και βιομήχανου Immanuel Nobel, εφευρέτη της υποβρύχιας νάρκης. Σπούδασε στην Αγία Πετρούπολη της Ρωσίας και στις ΗΠΑ.
[2] ΣΤ’ Εωθινόν Ἦχος πλ. β' «Ἡ ὄντως εἰρήνη σὺ Χριστέ, πρὸς ἀνθρώπους Θεοῦ, εἰρήνην τὴν σὴν διδούς, μετὰ τὴν Ἔγερσιν Μαθηταῖς, ἐμφόβους ἔδειξας αὐτούς, δόξαντας πνεῦμα ὁρᾷν, ἀλλὰ κατέστειλας τὸν τάραχον αὐτῶν τῆς ψυχῆς, δείξας τὰς χεῖρας καὶ τοὺς πόδας σου· πλὴν ἀπιστούντων ἔτι, τὴ τῆς τροφῆς μεταλήψει, καὶ διδαχῶν ἀναμνήσει, διήνοιξας αὐτῶν τὸν νοῦν, τοῦ συνιέναι τὰς Γραφάς· οἷς καὶ τὴν Πατρικὴν ἐπαγγελίαν καθυποσχόμενος, καὶ εὐλογήσας αὐτούς, διέστης πρὸς οὐρανόν. Διὸ σὺν αὐτοῖς προσκυνοῦμέν σε, Κύριε δόξα σοι».

Το παρόν άρθρο δημοσιεύθηκε στο περιοδικό «Ενοριακή Ευλογία» του Ι. Ν. Αγίου Νικολάου Πευκακίων Αθηνών.

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου