Δημοσίευμα με τίτλο «Τι θα συμβεί αν η Ελλάδα δεν αποπληρώσει τα δάνεια του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου;» φιλοξενεί σήμερα (5/4/2015) η εφημερίδα Telegraph. Σύμφωνα με το δημοσίευμα, οι συνέπειες για την αξιοπιστία και τη διεθνή εικόνα της Ελλάδας θα είναι σημαντικές:
«Παρά το γεγονός ότι καμία χώρα δεν έχει χρεοκοπήσει επίσημα στην μετά-Bretton Woods περίοδο, η Ελλάδα θα μπορούσε θα ενταχθεί στην ντροπιαστική λίστα των εθνών που σπαράσσονται από τον πόλεμο και στους διεθνείς παρίες που έχουν αποτύχει να αποπληρώσουν το Ταμείο εγκαίρως», αναφέρει το άρθρο και προσθέτει: «Έπειτα από έναν οδυνηρό Μάρτιο, η Αθήνα καλείται να πληρώσει 458 εκατομμύρια ευρώ την Πέμπτη [...] όμως, παράλληλα με τις πληρωμές σε μισθούς και συντάξεις, από την αριστερή πτέρυγα του ΣΥΡΙΖΑ υπάρχουν φωνές που ζητούν να δοθεί προτεραιότητα στις εσωτερικές οφειλές».
Απαντώντας στο ερώτημα «τι θα συμβεί μετά τις 9 Απριλίου» το δημοσίευμα σημειώνει: «Σύμφωνα με το πρωτόκολλο του ΔΝΤ στην Ελλάδα θα δοθεί μία περίοδος χάριτος 30 ημερών, στην διάρκεια της οποίας η χώρα θα κληθεί να πληρώσει τα χρήματα το συντομότερο δυνατό και πριν η επικεφαλής του Ταμείου Christine Madeleine Odette Lag arde ειδοποιήσει το εκτελεστικό συμβούλιο για την καθυστέρηση της πληρωμής. Μετά από την παρέλευση του παραπάνω διαστήματος και ένα μήνα αργότερα θα μπορούσε να κηρυχτεί μία τεχνική χρεοκοπία όταν εκδοθεί από τον Διευθύνοντα Σύμβουλο προς το Εκτελεστικό Συμβούλιο.
Στο μεταξύ, η Ελλάδα μπορεί να κάνει την πληρωμή έχοντας τρομάξει όμως τους πιστωτές και τις αγορές. Ωστόσο, σε περίπτωση που δεν επίκειται πληρωμή, η διαδικασία υπερημερίας μπορεί να παραταθεί επ' αόριστον. Σε αυτή την περίπτωση το χρέος της Ελλάδας προς το ΔΝΤ θα αρχίσει να συσσωρεύεται με αποτέλεσμα η χώρα να πρέπει να καταβάλλει επιπλέον 936 εκατομμύρια ευρώ στις 12 Μαϊου».
Η εφημερίδα καταλήγει συνοψίζοντας τις σημαντικές υποχρεώσεις που έχει η χώρα αυτό τον μήνα:
8 Απριλίου: ο Έλληνας πρωθυπουργός συναντά τον Ρώσο Πρόεδρο Vladimir Vladimirovich Putin, με την Ελλάδα να επιχειρεί να κάνει άνοιγμα προς τον γίγαντα της Ανατολής
9 Απριλίου: Πληρωμή του ΔΝΤ. Η Ελλάδα πρόκειται να κάνει μια κρίσιμη πληρωμή 448 εκατομμυρίων € στο Διεθνές Νομισματικό Ταμείο
10 - 13 Απριλίου: Σαββατοκύριακο του Πάσχα
14 Απριλίου: Πληρωμή μισθών στο δημόσιο τομέα, καθώς και των συντάξεων. Εκτιμάται πως η Ελλάδα πρέπει να καταβάλει 1.7 δις € σε πληρωμές κοινωνικής ασφάλισης.
14 Απριλίου: Πληρωμή ομολόγων. Η κυβέρνηση πρέπει να καταβάλει 1,4 δις € για την πληρωμή εξάμηνων εντόκων γραμματίων
15 του Απριλίου: Συνεδρίαση του διοικητικού συμβουλίου της ECB. Αναθεωρείται η απόφαση σχετικά με την παροχή βοήθειας έκτακτης ανάγκης (ELA) στις Ελληνικές τράπεζες.
20 Απριλίου: Πληρωμή τόκων στην ECB. Η Ελλάδα πρέπει να καταβάλει 80 εκατομμύρια € για τόκους επί των ομολόγων που κατέχει η Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα
24 Απριλίου: Συμβούλιο του eurogroup στη Riga της Λετονίας
1 Μαΐου: Πληρωμή 200 εκατομμυρίων € στο ΔΝΤ.
Αυτή είναι η "όμορφη" ζωή μιας χώρας στην ευρωζώνη. Δεν θα διστάσω να επαναλάβω πως η κυβέρνηση πρέπει να μην αφήσει να περάσει ανεκμετάλλευτη η ευκαιρία της συνάντησης με τον Ρώσο Πρόεδρο. Ίσως, είναι η τελευταία και μοναδική ελπίδα της Ελλάδας, πριν την αφανίσει η Δύση.
Αναρτήσεις
Ο Ελληνικός λαός τόσο με την εκλογική του στάση όσο και με τη μετεκλογική του συναίνεση έκρινε ως ορθό, στο μέτρο της πολιτικής του αντίληψης κι ενημερότητας, να στηρίξει τη συγκεκριμένη συγκυβέρνηση. Παρά το γεγονός ότι η καθαρή εντολή της λαϊκής βούλησης δεν παραχώρησε κυβερνητική πλειοψηφία στο Σύριζα και μάλλον εξέπληξε και δυσαρέστησε εκατέρωθεν, τελικώς μέσω της επικοινωνιακής τακτικής,εκχωρήθηκε ένα ποσό κοινωνικής εμπιστοσύνης. Ωστόσο παρά το ότι η μετεκλογική κυβερνητική συμπεριφορά τόσο στο σύνολο όσο και στα επιμέρους της θα μπορούσε να χαρακτηριστεί επιεικώς τραγελαφική με όρους παλαιοκομματικής αντίληψης, κατάφερε να μην επιβεβαιώσει τα χειρότερα των σεναρίων. Αν συνέβαινε η δεκάτη από ό, τι ανακόλουθο κι αντιφατικό, πρόχειρο κι ευκαιριακό σε όποια προηγούμενη κυβέρνηση θα είχε έρθει αντιμέτωπη με ένα παλιρροϊκό κύμα κοινωνικής δυσαρέσκειας. Αυτό το στοιχείο όμως, δηλαδή της αποφυγής των εσχάτων, από μόνο του στην παροντική συγκυρία και δεδομένων των συνθηκών συνιστά μια έδρα αισιοδοξίας και πιστώνει την κυβέρνηση με ένα κύρος αξιοπιστίας. Σε αυτή την ιδιότυπη παράταση του αποφευκτέου, ο ελληνικός λαός θεωρεί πως μπορεί να προσδοκά στην απρόσκοπτη χορήγηση δάνειων χρημάτων και παράλληλα στην ανέλπιστη υποταγή της ευρωπαϊκής ηγεμονίας, λόγω της ισχύς του δικαίου των αιτημάτων του. Η κυβέρνηση απ’ την άλλη πλευρά έχει πετύχει να χαμηλώσει τόσο πολύ την κλίμακα της κοινωνικών αιτημάτων με την επαπειλούμενη χρεοκοπία ούτως ώστε για όσο δεν επισυμβαίνει αυτό, θεωρεί πως χαίρει πολιτικής εκτιμήσεως. Σε αυτό το πνεύμα διαθέτει την πολυτέλεια να πειραματίζεται τόσο με τους κοινωνικούς εταίρους όσο και με το διεθνές κατεστημένο περιβάλλον με σκοπό την ανεύρεση μιας ιδανικής φόρμουλας, παρά το ότι η κοινωνία ως στιγμής φαίνεται να αρκείται και στα ολίγα μη χειρότερα. Ένας ανεξάρτητος παρατηρητής θα έλεγε πως η αντιμνημονιακή κυβέρνηση ψηφίστηκε τελικά με μόνη υποχρέωση να αποφύγει την χρεοκοπία γιατί όλες οι άλλες εξαγγελίες, πληρούν μέτρο αντίστροφης αναλογίας με τις απειλές. Όσο αυξάνουν οι απειλές τόσο μειώνονται τα μέτρα κοινωνικών δαπανών , μετατίθενται, προσαρμόζονται, αναθεωρούνται και τελικώς διαθλώνται μέσω της επιφαινόμενης συναίνεσης. Ο μήνας που διερχόμαστε έχει χαρακτηριστεί ιδιαιτέρως κρίσιμος από τους ευρω-εταίρους ήδη από τις δηλώσεις τους την 20η Φεβρουαρίου. Το διαφέρον είναι μόνο η ελληνική θέση και στάση. Αδυναμία πληρωμών, ατύχημα, έξωση που έγκειται ακριβώς η διαφορά? Τώρα ή ολίγον μετέπειτα? Αυτό που θα εγχαραχθεί ιστορικά είναι η τοποθέτηση της Ελλάδας. Όλα συντείνουν να αναδείξουν την οικονομική αναγκαιότητα ως το ανυπέρβλητο πρόσκομμα και το σημείο αρχής μιας επώδυνης καμπής από αυτή την ενδιάμεση κατάσταση. Ο λαός πάντως τότε θα διαχωρίσει πλήρως τη στάση του κι αφού θέσει εαυτόν απέναντι από τις κυβερνητικές επιλογές ως αυστηρο-δίκαιος κριτής θα επιδοθεί σε μια σε μια υποκριτική κατακραυγή. Ο ακατέργαστος δήμος θα στραφεί εκ νέου προς άγραν νέου μνηστήρα που θα του ανακοινώσει την καλύτερη προσφορά στην πλειοδοσία των υποσχέσεων. Επίσης η δίκη της Χ.Α. στις 21 του μηνός ενδεχομένως να εντείνει τις ακραίες διχαστικές τάσεις συσκοτίζοντας ακόμα περισσότερο τον ορίζοντα των εξελίξεων. Κάποιοι ολίγοι μόνον κάθε φορά συστρέφονται ένδον κι αναζητούν την ευθύνη των πολιτικών τους πράξεων αλλά οι ρυθμοί είναι χελωνιώδεις. Η συγκυβέρνηση απ΄ την άλλη πλευρά θα θελήσει αρχικώς να ταυτιστεί με το λαό αρνούμενη τάχα το ρόλο του ιθύνοντα και υποκρινόμενη το μέσο άνθρωπο θα επιχειρήσει να μεταθέσει τις ευθύνες όπως πολύ καλά ξέρει να κάνει. Η Ελλάδα πάλι θα έρθει αντιμέτωπη με τα επώδυνα αποτελέσματα της ευρωπαϊκής επιβουλής και της ηθελημένης ευρωπαϊκής ματαιοπονίας των πολιτικών της. Πως το λέει ο Κάλβος, Αν οπόταν πεθαίνη πονηρός βασιλεύς έσβηνε η νύκτα εν’ άστρον, ήθελον μείνει ολίγα ουράνια φώτα. Η διαφορά είναι πως οι σημερινοί πολιτικοί, εκλέγονται δημοκρατικά ως ένα βαθμό κι άρα η ευθύνη βαρύνει πρωτίστως το πολιτικό σώμα για τις επιλογές του, αιτιολογώντας όμως έτσι μερικώς και τους λόγους της λαϊκής στεναχώριας. Αυτεξούσιος
ΑπάντησηΔιαγραφή