Κρίσιμη μέρα - Μανώλης Β. Βολουδάκης

Breaking

18/02/2015

Κρίσιμη μέρα

Πολύ κακό φαίνεται πως είναι το κλίμα ανάμεσα στον Έλληνα υπουργό των Οικονομικών και τον επικεφαλής Ολλανδό του eurogroup Jeroen René Victor Anton Dijsselbloem. Προχθές (16/2/2015) ο ο Έλληνας υπουργός κατηγόρησε τον Ολλανδό ομόλογο του ότι απέσυρε το κείμενο Moscovici που ήταν έτοιμος να υπογράψει, φέρνοντας στη θέση του ένα άλλο κείμενο Γερμανικής έμπνευσης.

Η κακή αρχή είχε γίνει στην Αθήνα, όταν ο Dijsselbloem επισκέφθηκε το υπουργείο Οικονομικών, αμέσως μετά την νίκη του ΣΥΡΙΖΑ στις εκλογές. Μετά τη συνέντευξη τύπου, ο Dijsselbloem είχε πει το χαρακτηριστικό «You just killed troika» στο αυτί του Έλληνα υπουργού και αυτός απάντησε το γνωστό πλέον «ουάου».

Ανάλογη συνομιλία φέρεται πως είχαν οι δυο άνδρες και στο χθεσινό eurogroup. Σύμφωνα με τον Βηματοδότη, ο Dijsselbloem βρήκε και πάλι την ευκαιρία να ψιθυρίσει στον Έλληνα υπουργό των Οικονομικών: «You just run out of money», δηλαδή «μόλις ξεμείνατε από λεφτά (σημ. ΜΒΒ: εννοώντας πως τελείωσε η Ευρωπαϊκή υποστήριξη-χρηματοδότηση)».

Ο Έλληνας υπουργός όμως δεν περιορίστηκε σε ένα «ουάου» αλλά του απάντησε με ένα στίχο από το τραγούδι των Beatles που τραγουδούσε ο Paul McCartney: «Money can’t buy me love», δηλαδή «τα λεφτά δεν μπορούν να εξαγοράσουν την αγάπη». Ήταν η σειρά του Dijsselbloem να πει «ουάου», όπως αναφέρει η στήλη.

Όπως αναφέρει το δημοσίευμα, η ενόχληση του Έλληνα υπουργού προκύπτει από το γεγονός πως ο Ολλανδός δεν είναι αντικειμενικός όπως θα έπρεπε, ως επικεφαλής του eurogroup, αλλά παίρνει θέση υπέρ των Γερμανών. Μάλιστα επικοινώνησε ξαφνικά με τον Έλληνα υπουργό και να τον απείλησε ότι «αν δεν υπογράψετε, θα βγείτε από την ευρωζώνη, αφού η Φινλανδία έχει εκλογές και δεν προλαβαίνει να περάσει από το κοινοβούλιο της το κείμενο». Αυτό, όμως, αποδείχθηκε πως δεν ήταν αληθές καθώς ακολούθησε κείμενο το οποίο η Ελληνική κυβέρνηση δεν υπόγραψε.

Η σημερινή ημέρα (18/2/2015) είναι πολύ κρίσιμη για την Ελλάδα. Η ECB δεν υπάρχει η παραμικρή αμφιβολία πως θα παρατείνει τον ELA στο Ελληνικό τραπεζιτικό σύστημα, αλλά όλοι αναμένουμε το εάν τελικά η κυβέρνηση θα υποχωρήσει. Χτες (17/2/2015) υπήρξαν φήμες από την κυβερνητική πλευρά πως θα εκφραζόταν αίτημα προς την Ευρώπη για εξάμηνη παράταση της δανειακής σύμβασης, κάτι που θα σήμαινε πως ότι ζήσαμε από την εκλογή της κυβέρνησης και μετά ήταν απλά ένα σόου και τίποτε παραπάνω.

Εύχομαι και ελπίζω να διαψευστούν οι φήμες αυτές και αντιθέτως η κυβέρνηση να προχωρήσει στο επόμενο αποφασιστικό βήμα: Την έξοδό μας από την ευρωζώνη σε πρώτο στάδιο και αργότερα, αν κριθεί απαραίτητο, και από την Ευρωπαϊκή Ένωση.

Προς το παρόν, η κυβέρνηση μάς βάζει στην αναμονή για ακόμα μία φορά...

1 σχόλιο:

  1. Μέχρι να διαρραγεί η παντελής έργων σιγή της συγκυβέρνησης, ορισμένοι ίσως δικαιούνταν να εναποθέτουν τις ελπίδες τους σε κάτι διαφορετικό, ίσως και σημαντικό, οι περισσότεροι όμως εξ αυτών απεγνωσμένοι. Η εκκωφαντική όμως επιλογή του υποψηφίου προσώπου για το ανώτατο πολιτειακό αξίωμα του προέδρου της ελληνικής δημοκρατίας, είναι ενδεικτική της κυρίαρχης νοοτροπίας που διέπει το χαρακτήρα του κυβερνητικής πράξης. Με απόλυτη βεβαιότητα πια μπορεί να ισχυριστεί κανείς ότι η κυβέρνηση δεν οιστρηλατείται από κάποιο ανώτερο πνεύμα ή κάποια διαφορετική προοπτική υπέρβασης της παρούσας κατάστασης. Η εν λόγω προτίμηση δεν αφήνει πια κανένα περιθώριο θετικής αναμονής καθώς γίνεται καταφανές το προφανές, ότι δηλαδή οι συγκυβερνώντες προσπαθούν να δώσουν διαπιστευτήρια ομαλής διαδοχής της κυρίαρχης τάξης πραγμάτων. Αυτό που αρκετοί δικαίως υποψιάζονταν, τώρα πια κατέστη ηλίου φαεινότερον. Η συγκυβέρνηση του Καμμένου Σύριζα συστρέφεται από φόβο στην παλαιοκομματική τάξη πραγμάτων προκειμένου να αντλήσει το κύρος της εξουσίας της. Ανάλογη τακτική διατρέχει το όλον πνεύμα του κυβερνητικού αυτό-σχεδιασμού καθόσον δε βασίζεται σε στέρεες ιδεολογικές βάσεις και συνεπώς αλλά εκουσίως καταδικάζει εαυτόν και τη χώρα σε μια παλινωδία. Αναλογικά στον τομέα των ευρωπαϊκών διαπραγματεύσεων άγεται και φέρεται στα κελεύσματα των εταιρικών υποχρεώσεων έναντι της Ε.Ε. και περιορίζεται απλά στο να θέτει απλά κάποιες κόκκινες γραμμές. Παράλληλα επιδίδεται στο δειλό αγώνισμα του λαϊκισμού σε μια προσπάθεια να εκτονώσει τη λαϊκή δυσαρέσκεια μέσα από ανούσιες κορώνες αντιμνημονιακού λόγου. Θέμα χρόνου αποτελεί πια για αυτή την κυβέρνηση να κατακρημνιστεί από τα παρανοϊκά ύψη μιας παντελώς αστήρικτης υψηλοφροσύνης στα τάρταρα της λαϊκής απόρριψης. Οι ιθύνοντες το γνωρίζουν αυτό και το μόνο που τους μένει πια είναι να ελπίζουν στην υστεροφημία τους. Ίσως οραματίζονται έτσι απλά να επανέλθουν από την τρικυμία της κυβερνητικής ευθύνης στην ασφαλή όχθη της αντιπολίτευσης κι από εκεί με ύφος προεστού να διηγούνται πως προσπάθησαν αλλά δήθεν τα συνασπισμένα συμφέροντα δεν τους επέτρεψαν. Μόνο έτσι εξηγείται η παντελής έλλειψη πολιτικού σχεδιασμού και το ανενδοίαστο πρόγραμμα κρατικής παροχής των πάντων προς όλους. Άραγε θα βρεθεί κανείς εχέφρων να πιστέψει πως χρειάστηκε η επέμβαση εξωγενών παραγόντων για να αποτρέψουν την αριστερά από το να κυβερνήσει, εκτός από τον εαυτό της? Εκ των πραγμάτων το πρώτο βήμα κυβερνητικής πρακτικής καταγράφεται ως μετέωρο ανάμεσα στην παλαιά τάξη πραγμάτων στην οποία τείνει χείρα βοηθείας και τις επερχόμενες εξελίξεις τις οποίες δεν μπορεί να φτάσει επειδή στρέφεται μία μπρος και μία πίσω. Κάποιοι μέσα στο Σύριζα το γνωρίζουν αυτό για τον απλούστατο λόγο ότι έχουν επίγνωση πως δεν είναι εκπρόσωποι μιας κινηματικής δυναμικής, αλλά μιας ψήφου διαμαρτυρίας, οπότε ούτε στα καλύτερα τους όνειρα αυτό που συμβαίνει, και μόνο που κατάφεραν δηλαδή να γίνουν κυβέρνηση αυτοδικαιώνονται. Έχοντας ασκηθεί για χρόνια αποκλειστικά και μόνο στον κλειστό στίβο του συνδικαλισμού και της αρνητικής θέασης και δράσης είναι δέσμιοι του υλισμού και μιας αδιέξοδης οντολογικής προσέγγισης ως αποτέλεσμα ή αιτία του αντίθεου πνεύματος που τους διακατέχει. Πράττουν πάντα αντι-δραστικά. Ας απέκλειαν την εκκλησία από τον επίσημο δημόσιο βίο, ας εξανάγκαζαν την κρατική μηχανή σε αδύνατες οικονομικές υποχρεώσεις, ας ευνούχιζαν και το τελευταίο υπόλειμμα έννομου κράτους, ας προσκαλούσαν όλους τους μετανάστες κι ας δυναμίτιζαν τέλος τις ευρωπαϊκές μας σχέσεις χωρίς περαιτέρω προοπτική. Ούτε έναν πρόεδρο δε μπορούσαν αυτοπροαίρετα να προτείνουν? Αυτεξούσιος

    ΑπάντησηΔιαγραφή