Ο κατακερματισμός της Ελλάδος (2)

Η Εκκλησιαστική διαίρεση της Ελλάδος δεν είναι μόνο Εκκλησιαστικό ζήτημα, αλλά και καθαρά πολιτικό. Δεν έχω την γνώση για να προσεγγίσω το ζήτημα από την θεολογική του πλευρά, θα προσπαθήσω, όμως, να το εξετάσω φωτίζοντας αποκλειστικά και μόνο την πολιτική του διάσταση.

Η Εκκλησία της Ελλάδος είναι σήμερα χωρισμένη σε έξη (6) αυτόνομες διοικητικές περιφέρειες:

[1] Των λανθασμένα και ανιστόρητα αποκαλούμενων «Νέων χωρών». Παρατηρώντας προσεκτικά τις Μητροπόλεις(*) που απαρτίζουν αυτήν την διοικητική κατάτμηση διαπιστώνουμε πως σε αυτήν ανήκουν εξ ολοκλήρου η Ήπειρος, η Θεσσαλία, η Μακεδονία, η Θράκη, και τα νησιά του Βορείο-Ανατολικού Αιγαίου!

[2] Του Αγίου Όρους που έχει αυτοδιοίκητο σχήμα

[3] Των Δωδεκανήσων που υπάγονται στον Οικουμενικό Πατριάρχη

[4] Της Πάτμου που υπάγεται και αυτή στο Πατριαρχείο, αυτοτελώς, χωρίς να συνδέεται με τις Μητροπόλεις της Δωδεκανήσου και χωρίς να υποχρεούται να την διοικεί Επίσκοπος αλλά ο Ηγούμενος της Πάτμου, που ενδέχεται να είναι και Αρχιμανδρίτης, άρα διοικείται αμέσως και όχι εμμέσως από τον Πατριάρχη!

[5] Της ημιαυτόνομης Εκκλησίας της Κρήτης

[6] Της επονομαζόμενης «Παλαιάς Ελλάδος» που περιλαμβάνει μόλις την Στερεά Ελλάδα, την Εύβοια, την Πελοπόννησο και τις Κυκλάδες!

Είναι προφανές πως σήμερα, κάτω από το καθεστώς της σημερινής επικίνδυνης κυβέρνησης, είναι επιτακτική ανάγκη να καταλάβουν οι ιθύνοντες του Οικουμενικού θρόνου πως δεν είναι δυνατόν να επιμένουν σε αυτό το σχήμα γιατί πολιτικά είναι πολύ επικίνδυνο.

Δεν υπάρχουν «νέες χώρες» εντός της Ελλάδος και δεν γίνεται καμία συζήτηση για αυτονόμηση ούτε της Μακεδονίας, ούτε της Ηπείρου, ούτε της Θράκης, ούτε της Κρήτης, ούτε των Επτανήσων, ούτε της Δωδεκανήσου και φυσικά ούτε του Αγίου Όρους. Οι περιοχές αυτές δεν ανήκουν απλά στην Ελλάδα, αλλά είναι η Ελλάδα και δεν τίθεται κανένα ζήτημα αμφισβήτησης επ’ αυτού. Αντίθετα, πρέπει να ξεκινήσει άμεσα ένα νέο ζήτημα επανένωσης της Κύπρου, που κακώς αυτονομήθηκε από λανθασμένες (;) πολιτικές αλλά και Εκκλησιαστικές επιλογές.

Οι μέρες μας είναι πονηρές και για αυτό οφείλουμε να είμαστε όχι αφελείς και απρόσεκτοι, αλλά συνετοί σύμφωνα με την προσταγή του Αποστόλου Παύλου: «Βλέπετε πῶς ἀκριβῶς περιπατεῖτε, μή ὡς ἂσοφοι, ἀλλ’ ὡς σοφοί, ἐξαγοραζόμενοι τον καιρόν, ὃτι αἱ ἡμέραι πονηραί εἰσίν»(**).

Το παρόν άρθρο δημοσιεύθηκε στο περιοδικό «Ενοριακή Ευλογία» του Ι. Ν. Αγίου Νικολάου Πευκακίων Αθηνών.

___________________

(*) Αλεξανδρουπόλεως – Βεροίας και Ναούσης – Γρεβενών – Γουμενίσσης, Αξιουπόλεως και Πολυκάστρου – Διδυμοτείχου και Ορεστιάδος – Δράμας – Δρυϊνουπόλεως, Πωγωνιανής και Κονίτσης – Εδέσσης, Πέλλης και Αλμωπίας – Ελασσώνος – Ελευθερουπόλεως – Ζιχνών και Νευροκοπίου – Θεσσαλονίκης – Ιερισσού, Αγίου Όρους και Αρδαμερίου – Ιωαννίνων – Κασσανδρείας – Καστορίας – Κίτρους, Κατερίνης και Πλαταμώνος – Λαγκαδά, Λητής και Ρεντίνης – Λήμνου και Αγίου Ευστρατίου – Μαρωνείας και Κομοτηνής – Μηθύμνης – Μυτιλήνης, Ερεσσού και Πλωμαρίου – Νεαπόλεως και Σταυρουπόλεως – Νέας Κρήνης και Καλαμαριάς – Νικοπόλεως και Πρεβέζης – Ξάνθης και Περιθεωρίου – Παραμυθίας, Φιλιατών, Γηρομερίου και Πάργας – Πολυανής και Κιλκισίου – Σάμου και Ικαρίας – Σερβίων και Κοζάνης – Σερρών και Νιγρίτης – Σιδηροκάστρου – Σισανίου και Σιατίστης – Φιλίππων, Νεαπόλεως και Θάσου – Φλωρίνης, Πρεσπών και Εορδαίας – Χίου , Ψαρών και Οινουσσών

(**) Προς Εφεσίους επιστολή, Κεφάλαιο 5, 15-16

[ Αρχή ]