Θεσμικά προβλήματα!

Όπως αναμενόταν το εκλογικό αποτέλεσμα είχε ως απόρροια το να αποθρασυνθούν κάποιοι και να πάρει εκ νέου φωτιά το πολιτικό προσκήνιο στην πατρίδα μας. Δεν μας έφτανε η συγκυβέρνηση που είναι παράρτημα των Βρυξελλών, γιγαντώθηκε το θράσος των ανθυποκουλτουριάρηδων του ΣΥΡΙΖΑ που εξυπηρετούν τα πέραν του Ατλαντικού συμφέροντα. 

Αρχίσαμε πάλι συζητήσεις και σενάρια πρόωρων εθνικών εκλογών με αφορμή την εκλογή του Προέδρου της Δημοκρατίας. Προσέξτε με πόσο ύπουλο τρόπο το σημερινό σύστημα στην Πατρίδα μας υπονομεύει την όποια δημοκρατία έχει απομείνει στην χώρα μας: Ο Πρόεδρος της Ελληνικής Δημοκρατίας, ως θεσμός, είναι πλήρως απαξιωμένος και περιθωριοποιημένος. Το μόνο που χρησιμεύει είναι στο να είναι παρών ο Πρόεδρος στις παρελάσεις της 25ης Μαρτίου και της 28ης Οκτωβρίου και ανά πέντε χρόνια να δίνει ακόμα μια ευκαιρία και αφορμή για πρόωρες εκλογές στον τόπο. 

Η ιστορία της απαξίωσης του θεσμού πάει αρκετά πίσω και κορυφώθηκε επί των ημερών της "διαμάχης" δύο ανθρώπων που τραυμάτισαν καίρια την σύγχρονη Ελλάδα: του "εθνάρχη" Κωνσταντίνου Καραμανλή στον οποίο χρεώνεται η απώλεια της μισής Κύπρου και του λαοπλάνου Ανδρέα Παπανδρέου που διέλυσε κάθε ίχνος ήθους και αξίας στην Ελληνική κοινωνία. Οι δυο τους επί της ουσίας ποτέ δεν έκαμαν κάτι διαφορετικό. Είχαν τον ίδιο στόχο και δυστυχώς εν πολλοίς τον πέτυχαν: Διέλυσαν την Ελλάδα. Οι "άξιοι" απόγονοί τους ολοκλήρωσαν χωρίς την παραμικρή δυσκολία την πνευματική γενοκτονία. 

Μία από τις μεθόδους τους, οριοθέτησε το σημερινό θεσμό του Προέδρου της Δημοκρατίας. Ο Ανδρέας Παπανδρέου στις δόξες του και για να μη χάσει την κυβέρνηση λόγω της εκλογής του Προέδρου της Δημοκρατίας, πρότεινε για τη θέση αυτή τον Κωνσταντίνο Καραμανλή παγιδεύοντας ουσιαστικά τη Ν.Δ. Αμέσως μετά την εκλογή του Καραμανλή, ο Παπανδρέου προχώρησε σε θεσμικές αλλαγές και "απογύμνωσε" από αρμοδιότητες τον Πρόεδρο. Ήταν πάγια και γνωστή τακτική του Παπανδρέου να παίζει με το πολίτευμα, είτε αυτό λεγόταν εκλογικός νόμος, είτε Σύνταγμα, είτε Πρόεδρος της Δημοκρατίας. Έκτοτε ο θεσμός του Προέδρου της Δημοκρατίας έχει θέση ως άλλη κολυμβήθρα του Σιλωάμ που ξεπλένει τον προηγούμενο πολιτικό βίο του εκάστοτε προέδρου και αφορμή για προεκλογικά σενάρια.

Στις μέρες μας, λοιπόν, και με το πιο δύσκολο μεταρρυθμιστικό κομμάτι σε εκκρεμότητα, ο θεσμός του Προέδρου γίνεται μοχλός πίεσης για πρόωρες εκλογές. Προσωπικά δεν θα εκπλαγώ αν τελικά καταλήξουμε εκεί. Ο πρωθυπουργός, πέραν των άλλων αδυναμιών του, δεν μπορεί να προχωρήσει καν σε ανασχηματισμό! Δεν έχει δύναμη ούτε τη δική του κυβέρνηση να κατευθύνει. Με τι σθένος θα εκπληρώσει βαριές υποσχέσεις απέναντι στους δανειστές του, όπως συμφωνία για την ονομασία των Σκοπίων, τον πλήρη διαχωρισμό Εκκλησίας και κράτους, την αλλαγή του Συντάγματος, του εκπαιδευτικού συστήματος και τις ενταξιακές διαπραγματεύσεις της Τουρκίας αφού πρώτα "μοιραστούν" εκ νέου Θράκη και Αιγαίο; Πιθανώς κι ο ίδιος να σκέφτεται να φύγει από την κυβέρνηση, όπως έκανε κι ο προκάτοχός του στη Ν.Δ., και να αφήσει τον ΣΥΡΙΖΑ να σηκώσει το βάρος μιας τόσο αντεθνικής πολιτικής που ΟΛΟΙ τους υπέγραψαν ελπίζοντας να έχουν προλάβει να φύγουν πριν την εκπληρώσουν! Ο ΣΥΡΙΖΑ φαντάζει το εύκολο θύμα λόγω της χαλαρής ιδεολογίας που έχει και κυρίως γιατί ποτέ δεν εξέφρασε Ελληνικό πνεύμα ούτε κατά τα προσχήματα. Όλοι οι άλλοι κρατάνε τα προσχήματα μεν, αλλά από την άλλη διέλυσαν την Ελλάδα.

Τα ζητήματα μεγάλα, οι θεσμικές αλλαγές που χρειάζονται είναι καίριες αλλά δυστυχώς δεν υπάρχει η πολιτική βούληση. Για το λόγο αυτό η Ελλάδα μας χάνεται μέρα με τη μέρα...