Περί τρομοκρατίας - Μανώλης Β. Βολουδάκης

Breaking

30/05/2017

Περί τρομοκρατίας

Εισαγωγικά θα ήθελα να διευκρινίσω και να ξεκαθαρίσω πως σε καμία περίπτωση δεν επικροτώ και δεν συμφωνώ με ενέργειες και πράξεις βίας, πολύ δε περισσότερο όταν αυτές είναι εντελώς άνανδρες και έχουν στόχο αθώους πολίτες και μικρά παιδιά.

Επιπλέον, θέλω να σημειώσω πως το παρόν κείμενο το έγραψα την ημέρα του "τρομοκρατικού"(;) χτυπήματος σε βάρος του πρώην πρωθυπουργού, που ομολογώ πως τον θεωρώ μαζί με τον Σημίτη ως τους δύο κύριους υπαίτιους της σύγχρονης δυστυχίας και καταστροφής της Ελλάδος. Ωστόσο, δεν το δημοσίευσα αμέσως γιατί ήθελα η τοποθέτησή μου στο συγκεκριμένο ζήτημα να γίνει με "κρύο αίμα", δηλαδή χωρίς συναισθηματική φόρτιση εξαιτίας του γεγονότος.

Εννοείται, όπως προανέφερα και εισαγωγικά, πως σε καμία περίπτωση δεν αποτελεί λύση η ωμή βία, ακόμα και στην (υποθετική ή όχι) περίπτωση προδοτών του Έθνους. Όμως, αν θέλουμε να δούμε την κατάσταση ψυχρά και αντικειμενικά, πρέπει να αναρωτηθούμε σοβαρά τι σημαίνει και τι είναι τρομοκρατία.

Η λέξη τρομοκρατία επεξηγεί μόνη της την σημασία της: Κυριαρχεί (κρατεί) ο τρόμος. Πώς; Όταν ο άνθρωπος νιώθει ανασφάλεια στην καθημερινότητά του, φοβούμενος να χρησιμοποιήσει το μετρό μήπως κάποιος διεστραμμένος έχει τοποθετήσει βόμβα και αντί για τον προορισμό του καταλήξει νεκρός ή ακρωτηριασμένος, ή, όταν τρέμει και μόνο στην σκέψη να βρεθεί σε πλατείες και ανοικτούς δημόσιους χώρους επειδή κάποιος "φτιαγμένος" ισλαμιστής θα ανατιναχθεί ή θα πέσει στο πλήθος με το αυτοκίνητό του, και, ούτω καθεξής.

Τρομοκρατία, όμως, κυριαρχεί και στην σημερινή πραγματικότητα όλων των Ελλήνων πολιτών. Όλοι μας ζούμε κάτω από τον τρόμο, που προξενούν οι πράξεις του προδοτικού πολιτικού συστήματος. Αδιέξοδη πολιτική λιτότητα για πάνω από μία επταετία, σκληρά και απάνθρωπα μέτρα που οδηγούν στην εξαθλίωση όλων των Ελλήνων, προδοτική εξωτερική πολιτική με κόστος την απώλεια της Εθνικής Κυριαρχίας, εξοντωτική φορολογία των πολιτών την ώρα που όλοι οι πολιτικάντηδες ζουν "ζωή χαρισάμενη" στην ερημωμένη Ελλάδα, και, ο κατάλογος των φρικαλεοτήτων δεν έχει τέλος.

Ποιος τρομοκράτης πέτυχε ποτέ με μία κίνηση να παραλύσει ένα Έθνος; Κανείς! Οι Έλληνες(;) πολιτικοί το πέτυχαν! Αλλά δεν υπολόγισαν την ανθρώπινη φύση. Δυστυχώς ή ευτυχώς, η αντίδραση που προξενείται από την διαρκή και υπερβολική πίεση, που ασκείται πάνω στους ανθρώπους, δεν είναι μία ελέγξιμη δύναμη. Κανείς δεν μπορεί να είναι τύραννος και βασανιστής του λαού για πάντα. Θυμηθείτε τα παραδείγματα, που μας διδάσκει η Ιστορία, με πιο πρόσφατο την περίπτωση του στυγνού και απάνθρωπου δικτάτορα Nicolae Ceaușescu. Ο λαός ξέσπασε σε τέτοιο βαθμό, που δεν σεβάστηκε ούτε το άψυχο κορμί του!

Οι πολιτικάντηδες πρέπει να θυμούνται πως, είτε τους αρέσει, ή όχι, η Δικαιοσύνη υπάρχει στον πλανήτη και μάλιστα δεν μπορούν να την ελέγξουν όσο και αν διαπλέκονται με την δικαστική εξουσία. Γιατί η Δικαιοσύνη δεν είναι ανθρώπινη, αλλά Θεία! Η λαϊκή σοφία που μας προειδοποιεί λέγοντας «φωνή λαού, οργή Θεού» δεν κάνει λάθος. Όλα τα εγκλήματα έχουν την πληρωμή τους και στην γη! Κανείς δεν ξέρει το πότε, αλλά είμαστε βέβαιοι για αυτό, όχι μόνο γιατί μας το έχει αποκαλύψει ο Θεός μας, αλλά και γιατί το έχει καταγράψει η Ιστορία!

Δεν είναι δυνατόν προκλητικές πράξεις αλλά και δηλώσεις -όπως αυτή του ολετήρα του Έθνους Σιμήτη μετά το πρόσφατο "τρομοκρατικό"(;) χτύπημα- να μείνουν ατιμώρητες από την Θεία Δικαιοσύνη! Όμως, επαναλαμβάνω, άλλο η Δικαιοσύνη του ακριβοδίκαιου Θεού και άλλο η ψυχρή ενέργεια, ακόμα και ενός αγανακτισμένου και καταπιεσμένου ανθρώπου, που χωρίς καμία αρμοδιότητα παίρνει τον νόμο στα χέρια του και πράττει σύμφωνα με τον συναισθηματισμό του.

Όσον αφορά στην πολιτική διάσταση του θέματος, ομολογώ πως με προβληματίζει η εμμονή του νυν πρωθυπουργού με τον καταστροφέα του Έθνους, Ανδρέα Παπανδρέου. Η αντιγραφή και η επαναφορά του ήθους και της τακτικής του είναι κάτι, που δεν πρέπει να μείνει ούτε απαρατήρητο, ούτε ασχολίαστο, γιατί κανείς δεν γνωρίζει μέχρι πού μπορεί να φθάσει. Ο νοών νοείτω! Όποιος δυσκολεύεται να καταλάβει τι εννοώ θα του απαντήσω ιδιαιτέρως τον ... Νοέμβριο... μετά τις 17 του μηνός...

4 σχόλια:

  1. Η οργή τού λαού ερμηνεύεται μέν αλλά είναι λογικό επακόλουθο τών επιλογών του. Τό δυστύχημα δέ, είναι ότι δέν εννοεί νά βάλη μυαλό...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Ειναι εθισμενος ο ελληνας στο ψεμα αφου αποχριανιστικε

      Διαγραφή
    2. Πιστευομε εις ενα θεο η"εις μια τηλεοραση;

      Διαγραφή
  2. Η επιθεση κατα του Παπαδημου,εγινε την στιγμη που η κυβερνηση εφερε το τεταρτο μνημονιο.Στοχοποιηθηκε καποιος πρωην τραπεζιτης,για να αποσπασθη η προσοχη του κοσμου απο τα νεα μετρα.Φυσικα καποιοι φροντιζουν, να διοχετευθη η οργη του λαου σε συγκεκριμενες κατευθυνσεις.Ιστορικα, οπου υπαρχει τρομοκρατια,υπαρχει απο πισω καποια κρατικη δομη. Εκεινο ομως που στην Ελλαδα με εντυπωσιαζει,ειναι πως τα κομματα,που συγκεντρωνουν χιλιαδες οπαδων σε προεκλογικες συγκεντρωσεις,ποτε δεν διοργανωσαν μια συγκεντρωση κατα της τρομοκρατιας,οπως π.χ στην Ισπανια.Προφανως στην Ελλαδα το να σκοτωνης ανανδρα ανθρωπους, θεωρειται δημοκρατικη κατακτηση.

    ΑπάντησηΔιαγραφή