Η Σφαγή της Χίου δεν τελείωσε…

Σε λίγες ημέρες θα γιορτάσουμε(;) την διπλή γιορτή, του Ευαγγελισμού της Θεοτόκου και την εθνική επέτειο της επαναστάσεως της 25ης Μαρτίου 1821. Δυστυχώς, στις μέρες μας και οι δύο αυτές γιορτές δεν έχουν κανένα νόημα για τους νέο-Έλληνες, που πλέον καταχρώνται την ονομασία του Έλληνα. Ούτε η χαρμόσυνη είδηση της ελεύσεως του Θεανθρώπου Χριστού, ούτε το μήνυμα της επαναστάσεως εναντίον των βαρβάρων κατακτητών αγγίζουν τις σκληρές και άκαμπτες καρδιές των εγωκεντρικών νεοραγιάδων, που το μόνο τους μέλημα είναι οι προσταγές των Δυτικών αφεντικών γιατί αυτοί κρατούν τα "πολύτιμα" ευρώ.

Στην σημερινή Ελλάδα ο Χριστός και η Ορθόδοξη Πίστη έχει εκτοπιστεί, με ευθύνη δυστυχώς και του Ιερού Κλήρου, ενώ το επαναστατικό φρόνημα των Πατέρων μας έχει χαθεί· δεν υπάρχει, ούτε σαν ανάμνηση, αλλά, ούτε και ως ιστορική υπενθύμιση. Οι νέο-Έλληνες έχουν αποδεχθεί την παραποίηση της Ιστορίας των αμόρφωτων προβοκατόρων της Δύσης, και, πλέον, θεωρούν την γενοκτονία των Ελλήνων ως “συνωστισμό” και την εν γένει Ιστορία του Έθνους ως το παραμύθι κάποιων σκληροπυρηνικών, που ακόμα πρεσβεύουν μύθους περί Πατρίδος.

Στον καιρό της επαναστάσεως οι κλέφτες και οι αρματολοί ήταν αυτοί, που προέβαλλαν αντίσταση στους Τούρκους. Όπως διασώζει στην Ιστορία του Ελληνικού Έθνους ο Κ. Παπαρρηγόπουλος, μέχρι την έναρξη του απελευθερωτικού αγώνα το 1821, οι κλέφτες, μαζί με τους αρματολούς, αποτέλεσαν την μόνη στρατιωτική δύναμη της Ελλάδος, που μπορούσε να πολεμήσει επιτυχώς τον κατακτητή, εφαρμόζοντας με επιτυχία την μέθοδο του κλεφτοπολέμου. Αυτές οι ομάδες αποτέλεσαν την "μαγιά της λευτεριάς", όπως έγραψε λίγο αργότερα ο Μακρυγιάννης.

Στην σημερινή Ελλάδα οι κοτζαμπάσηδες έχουν μεταβληθεί σε κλέφτες, με την διαφορά πως δεν μάχονται ενάντια στον κατακτητή, αλλά ενάντια στο Έθνος. Τα έχουν βρει σε όλα με τους Δυτικούς κατακτητές και σαν κλέφτες αρπάζουν ολόκληρο τον πλούτο της Πατρίδος. Δεν πολεμούν πια για «του Χριστού την πίστη την αγία και της Πατρίδος την ελευθερία», αλλά πολεμούν τον Χριστό και την Ορθόδοξο Πίστη έχοντας ήδη υπονομεύσει την ελευθερία της Πατρίδος.

Τι θα μπορούσε, όμως να περιμένει κανείς, όταν οι νοσταλγοί της Τουρκικής κατοχής έχουν αναρριχηθεί σε όλα τα αξιώματα, είτε αυτά είναι θρησκευτικά, ή, πολιτικά; Ήταν λίγους μήνες μετά (τον Οκτώβριο του 1991) από το ανίερο Παγκόσμιο Συμβούλιο των Εκκλησιών (συντετμημένα ΠΣΕ· στα Αγγλικά αναφέρεται ως World Council of Churches, συντομ. WCC) στην Καμπέρα, όταν ο τότε επίσκοπος Χαλκηδόνος Βαρθολομαίος τόλμησε να σπιλώσει την μνήμη των ηρώων της επανάστασης του 1821 με την εξής απαράδεκτη δήλωση: «Δυστυχώς οι δυο λαοί διέκοψαν την υπέροχη συμβίωση των 400 χρόνων, όταν ξεσηκώθηκαν κάτι ξεβράκωτοι το 1821 και δημιούργησαν τις γνωστές προστριβές». Η φιλοτουρκική δήλωση έγινε μία μόλις βδομάδα πριν από την ενθρόνισή του και την αναγόρευσή του σε Πατριάρχη Κωνσταντινουπόλεως, στις 2 Νοεμβρίου του 1991. Η δήλωση αυτή δημοσιεύθηκε στις εφημερίδες "Αυριανή" και "Ελεύθερη ώρα" (30 Οκτωβρίου 1991). Παρά ταύτα, κάποιοι ακόμα μέχρι σήμερα έχουν το κουράγιο να μιλούν για τον Ελληνισμό, που εκφράζει το Φανάρι!

Σήμερα όλα τα κομματίδια του σάπιου πολιτικού κατεστημένου με την πολιτική που ακολουθούν, καταστρέφουν τον τόπο χειρότερα από ότι το έκαμαν οι Τούρκοι. Τουλάχιστον τότε, ήταν σαφές πως οι Τούρκοι ήσαν οι κατακτητές και συνεπώς ο εχθρός. Σήμερα η πολιτεία, που υποτίθεται πως διαφυλάσσει τα σύνορα και τα συμφέροντα της Ελλάδος, είναι αυτή, που προδίδει την χώρα και την παραδίδει αμαχητί στα χέρια των εχθρών της. Το σάπιο πολιτικό κατεστημένο επαναφέρει στις μνήμες όλων των νησιωτών τις φρικαλεότητες, που έζησαν προδομένοι και αποκομμένοι από την υπόλοιπη Ελλάδα, που τους γύρισε αδιάφορα την πλάτη.

[ επόμενη σελίδα ]