H ευρωζώνη καταρρέει

Όσο και αν κάποιοι επιχειρούν να εμφανίσουν την Ελλάδα σαν το μοναδικό πρόβλημα στην ευρωζώνη, η αλήθεια είναι δύσκολο να κρυφτεί. Η ευρωζώνη δεν έχει αποφύγει τον κίνδυνο παρατεταμένης ύφεσης, με τις τρεις μεγαλύτερες οικονομίες της (Γερμανία, Γαλλία, Ιταλία) να αντιμετωπίζουν προβλήματα.

«Βλέπουμε ότι πολλές χώρες στην ευρωζώνη δεν έχουν προχωρήσει στις μεταρρυθμίσεις εκείνες που θα ήταν απαραίτητες για να προσελκύσουν περισσότερες επενδύσεις και να δημιουργήσουν σταθερές θέσεις εργασίας. Το πρόβλημα λοιπόν παραμένει και φοβάμαι ότι επιστρέφουμε στη βαρβαρότητα του χρέους και σε μία νοοτροπία που λέει ότι προσπαθούμε να σταθεροποιήσουμε την οικονομία με καινούργια χρέη» επισημαίνει ο Robert Halver, στέλεχος της Γερμανικής τράπεζας Baader Bank, σε δημοσίευμα της Deutsche Welle.

Ο Γερμανός οικονομολόγος Max Otte, ένας από τους ελάχιστους «ειδικούς» που ήδη από το 2006 κατάφεραν να προβλέψουν την παγκόσμια κρίση, πιστεύει ότι ένα νέο ενδεχόμενο ύφεσης θα μπορούσε να αποδειχθεί σοβαρότερο και από την κρίση της Lehman Brothers το 2008.

«Με την προ εξαετίας κρίση προκλήθηκε πανικός, υπήρχε φόβος ότι θα διαλυθεί το παγκόσμιο οικονομικό σύστημα. Λύσαμε το πρόβλημα με την πολιτική του φθηνού χρήματος, αλλά οι δομικές μεταρρυθμίσεις δεν έγιναν, τα προβλήματα δεν λύθηκαν. Και τώρα το κρατικό χρέος αυξάνεται, ο Ευρωπαϊκός νότος βιώνει μία καταστροφική ύφεση με 50% ανεργία στους νέους και η αναπτυξιακή προσπάθεια δεν αποδίδει».

«Η κρίση δεν έχει περάσει» υποστηρίζει και ο Hans-Werner Sinn, επικεφαλής του Ινστιτούτου Οικονομικών Μελετών του Μονάχου (IFO). Ιδιαίτερα ανησυχητική θεωρεί ο Sinn την κατάσταση στην Ιταλία, όπου, όπως υποστηρίζει, καταγράφονται πρόσφατες εκροές κεφαλαίων ύψους 67 δις ευρώ. Παλαιότερα το πρόβλημα είχε λυθεί με την παρέμβαση της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας, η οποία εξήγγειλε ότι, αν χρειαστεί, θα αγοράσει κρατικά ομόλογα υπερχρεωμένων χωρών σε απεριόριστο ύψος. Με αυτό τον τρόπο κατάφερε να μετριάσει τις επιπτώσεις της κρίσης.

Οι Financial Times αναφέρουν (εδώ για όσους δεν έχουν συνδρομή στην εφημερίδα) ότι σε όλη την Ευρώπη, οι προβλέψεις ανάπτυξης έχουν μειωθεί κάθετα και το ΔΝΤ εκτιμά ότι η ευρωζώνη έχει πιθανότητες 4 στις 10 να διολισθήσει στην τρίτη ύφεση μετά τη διεθνή χρηματοπιστωτική κρίση.

«Στην Ελλάδα, αυξάνεται διαρκώς η πιθανότητα να οδηγήσουν οι πολιτικές διαμάχες σε πρόωρες εκλογές, γεγονός που έχει προκαλέσει νευρικότητα στις αγορές, καθώς η χώρα επιχειρεί πρόωρη έξοδο από το πρόγραμμα διάσωσης. Το ΔΝΤ εκτιμά ότι το Ελληνικό χρέος θα κορυφωθεί στο 174% του ΑΕΠ φέτος, μέγεθος ρεκόρ για κράτος που βρίσκεται στην ευρωζώνη.

Τώρα που τα Ελληνικά ομόλογα αποσυνδέονται από τα Γερμανικά Bunds, οι τραπεζικοί αναλυτές διερωτώνται μήπως οι επενδυτές αρχίσουν να στρέφουν την προσοχή τους στα προβλήματα άλλων χωρών στην ευρωζώνη, ανεξάρτητα από τις προσδοκίες για ποσοτική χαλάρωση (QE) εκ μέρους της ECB.

Τα αδύναμα οικονομικά στατιστικά φέρουν ένα μέρος της ευθύνης για τις κινήσεις στα ομόλογα, αλλά η αγορά έχει υποστεί επίσης μείωση της ρευστότητας, εξαιτίας του περιορισμού της διάθεσης για ρίσκο ορισμένων επενδυτών», δηλώνει ο Ewan McAlpine της Royal London Asset Management.

Ίσως η ΕΚΤ έχασε λίγη από την αξιοπιστία της σχολιάζει ο William de Vries, της Kempen. Η αγορά δείχνει να βλέπει την μπλόφα του Mario Draghi που δηλώνει "πιστέψτε με, θα γίνει ότι χρειαστεί". Πρέπει να δείξει τα χαρτιά του» αναφέρει η εφημερίδα.

«Ο απόηχος της κρίσης χρέους αντήχησε την Πέμπτη στην ευρωζώνη, εν μέσω διογκούμενων ανησυχιών για την ανακοπή της ανάκαμψης της περιοχής και το αδιέξοδο που πρέπει να άρει το πολιτικό της σύστημα», αναφέρει δημοσίευμα της εφημερίδας Wall Street Journal.

«Τη μεγαλύτερη πτώση σημείωσαν οι μετοχές και τα κρατικά ομόλογα των πιο εύθραυστων και δημοσιονομικά ευπαθών χωρών, όπως η Ελλάδα και η Πορτογαλία, αλλά τα προβλήματα αφορούν και στις μεγαλύτερες οικονομίες της περιοχής», τονίζει το δημοσίευμα, σημειώνοντας ότι «ακόμη και στη Γερμανία που πέρασε σχετικά άθικτη την κρίση χρέους τής περιόδου 2010-2012, η κυβέρνησή της αναθεώρησε επί τα χείρω τις προβλέψεις της για τον ρυθμό ανάπτυξης φέτος και το 2015».

Αδιέξοδη πολιτική δεν μπορούσε παρά να οδηγήσει σε αδιέξοδο...